My sugar mommy ( COMPLETE )

Chapter 28

Siruis POV

Halos mabinge ako sa sinabi nito saakin.

Yeah....

I'm not her true wife then why....

Why.... Why is it hurt?.

Bakit sobrang sakit?

Bakit hindi ko matanggap?

Marami akong tanong na gusto kong masagot pero kahit anong gawin ko ay walang sumasagot saakin. Gusto kong malaman kung anong nagawa ko o kung may nagawa ako sana bigyan nyako ng pangalawang pag kakataon.

"Ayos kalang ba ate?"

Napatingin ako sa nag salita at nakita ko si Danna na naka tayo sa harap ko. She looked so worried about me and I'm relieved that she's here with me.

"Ayos lang ako wag kang mag alala. May problema lang sa trabaho kaya ganto" Pilit ngiting saad ko dito. Tumango ito at pumasok na sa bahay.

Oh. Ngayon kolang napansin na kagagaling lang pala nito ng school kase naka uniform pa ito. I looked in my watch and it's already 9 PM. Bumuntong hininga ako at pumasok ano sa bahay gusto ko nalang mag pahinga.

_________________________

Nasa office ako dahil may pasok ngayon. It has been 3 weeks since that happen. Pumunta ako ng pantry kase kukuha sana ako ng tubig dahil uhaw na uhaw nako.

Nakita ko siya papalapit mula sa kabilang dulo ng pantry, ang kanyang presensya ay parang bigat na sumasalansan sa akin, nakalulunod at nakakapanlulumo. Ang bilis ng tibok ng puso ko, ngunit hindi dahil sa kasiyahan; ito'y ang nag-aalab na takot at pangamba.

Masaya na nakita sya at malungkot na hindi sya magiging akin.

Bawat hakbang niya ay para bang pako na pumapasok sa aking dibdib, bawat isa ay paalala ng hindi maiiwasang pagtatagpo ng aming mga mundo. Sinusubukan kong mawala sa likod, maglaho sa dilim, ngunit ang kanyang mga mata ay natagpuan ako, sumasalaksak sa aking madilim na mundo para syang ala-ala na hindi mawala sa aking isipan. Ala-alang gustong gusto kong maalala.

Nararamdaman ko ang kanyang tingin na sumusunog sa akin, hindi kopa handang tanggapin ang katotohanan. Ibaba kona sana ang aking ulo, umaasang ilayo ang aking sarili mula sa kanyang pagmamasid, ngunit walang kabuluhan. Parang mga CCTV ang mata nito. Laging naka masid saakin at hindi ko matanggap na nakatingin ito saakin habang nakikipag mabutihan sa ibang babae.

Please tama na Alessandra......

Habang lumalapit siya, nadarama ko ang nagiging tension, ang hangin ay mabigat sa mga hindi sinasabing salita at mga hindi nahuhulugang damdamin. Gusto kong tumakbo, lumayo mula sa paparating na konprontasyong ito, ngunit ang aking mga paa ay nakatanim sa lupa, itinraydor ako sa aking mahinang sandali.

At saka, siya ay nasa harapan ko na, masyadong malapit na maaari ko nang maramdaman ang init na nagmumula sa kanyang katawan. Ang kanyang mga mata ay puno ng mga tanong, humihingi ng mga sagot na hindi ko handang ibigay. Binubuksan ko ang aking bibig upang magsalita, ngunit ang mga salita ay nahuhuli sa aking lalamunan, humihila sa akin ng mabigat na bigat.

I can't say anything but.......

What is she asking?........

Please stop this.... I can't anymore......

Nakikita ko ang sakit na dumaan sa kanyang mukha, isang maikling ekspresyon ng hapdi na kahawig ng aking sarili. Gusto kong abutin siya, aliwin, ngunit alam ko na iyon ay magiging mas makasasama pa. Kaya't nananatili akong nakatayo roon, tahimik at walang galaw, habang ang mga luha ay unti-unting bumabagsak, isang tahimik na patotoo sa hirap ng aming hindi sinasabing pag-ibig.

Ang katahimikan ay humimok ng mas mabigat na nararamdaman. Hindi na kailangan ang mga salita upang maunawaan ang sakit na aming pinagdaraanan. Ang aming mga puso ay parang mga sugat na hindi naghihilom, patuloy na dumarampi sa bawat paglapit namin sa isa't isa.

I don't know what happen but would you please....... Stop this.....

I can't...... Anymore.......

Hinaplos ko ang aking dibdib, tila ba sa pag-asang maaaring magmula ang kalungkutan sa pamamagitan ng mga pagtibok nito. Ngunit ang mga sigaw ng aming mga puso ay nagpapatuloy, hindi kayang pigilin ng anumang damdamin. Ang mga luha ay walang humpay na dumadaloy, naglalaman ng mga pangarap na hindi natupad at mga sakit na hindi kayang gamutin.

Hanggang dito nalang ba?. Ang ating istorya?.

TO BE CONTINUE..................

🦖