My sugar mommy ( COMPLETE )

Chapter 31

Siruis POV (The Past)

Sobrang pagod akong humiga sa kama dahil ilang araw nakong walang pahinga. Sunod sunod ang mga panaginip na hindi ko alam kung bakit koba napapaganipan. Wala pang isang minuto ay nakatulog ako ng hindi ko namamalayan siguro dahil sa pagod.

Ang dilim ay unti-unting naglaho habang bumabalot sa akin ang liwanag mula sa kabilang dako ng silid. Naramdaman ko ang init ng mga alaala na unti-unting bumabalik sa aking kamalayan.

Nagbukas ang mga mata ko at doon ay aking nakita ang aming lumang tahanan. Ang bawat sulok ay puno ng mga alaala na tila isang nakaraang panahon na hindi mawawala sa puso ko. Naisabuhay ko ang bawat sandali ng kasiyahan at lungkot sa bawat hakbang na aking ginagawa.

Ang amoy ng kape mula sa kusina ay bumabalot sa paligid, nagdudulot ng mainit na pakiramdam na tila isang yakap mula sa aking mga mahal sa buhay. Lumapit ako sa larawan na nakasabit sa pader, ang larawan ng aming pamilya na nagdudulot sa akin ng mga alaala na hindi ko malilimutan kailanman.

Naaalala ko ang bawat sandali kasama ang aking asawa. Ang bawat halakhak at bawat yakap ay nagdudulot ng init sa aking puso. Ang bawat yakap niya ay tila isang pangako ng walang hanggang pagmamahal. Ang aming mga pangarap ay tila mga bituin na nagbibigay liwanag sa aming mundo.

At naroon din ang aming anak, ang aming liwanag at pag-asa. Ang bawat yakap at halik ay nagdudulot ng ligaya sa aming buhay. Ang bawat ngiti niya ay nagpaparamdam sa amin ng kahulugan ng tunay na kaligayahan. Ang bawat paglaki niya ay tila isang bagong pagkakataon upang magtanghal ng aming pagmamahal sa kanya.

Subalit sa bawat alaala ay may kasamang lungkot. Ang pangungulila sa mga sandaling hindi na muling mababalikan. Ang bawat ngiti ay may kasamang luha, alaala ng mga pangarap na hindi na natupad. Ang bawat alaala ay tila isang kahon ng mga emosyon na hindi kayang pigilin.

Subalit sa kabila ng lahat ng ito, patuloy akong naglalakbay sa aking panaginip. Patuloy akong umaasa na sa bawat pagbangon mula sa pagkakalugmok, ay may kasamang liwanag at pag-asa. Dahil sa bawat pag-iyak at pagdurusa, ay may kasamang pangako ng bagong buhay at pagkakataon na sana kasama ko sila.

Nakatingin lang ako sa aming litrato. Litrato kung saan nakangiti kaming tatlo at isang perpektong pamilya pero sinong mag iisip na masisira ito ng dahil lang sa isang trahedya?. Lumingon naman ako sa aking likod at doon ko nakita ang isang sanggol na karga karga ko napaka ganda nya at napaka cute. Isang mapait na ngiti na lamang ang aking nagawa.

"I love you siruis." Napalingon ako sa babaeng nag sabi nun. Isang pamilyar na boses at hindi ako nag kamali si Alessandra nga.

Nakasuot ito ng magandang dress na at nag lalakad ito papalapit saakin. Mukhang ito ang kasal namin at nag sumpaan kami sa isa't isa na sa hirap at ginhawa ay mag sasama kami.

At sa pagtatapos ng aking panaginip, ako'y nagigising na puno ng lungkot at pag-asa sa aking puso. Ang bawat alaala at pangarap ay patuloy na nagbibigay liwanag sa dilim ng aking kamalayan. Pinunasan ko ang luha na patuloy dumadaloy sa aking pisnge.

TO BE CONTINUE....................