FARKLI BİR BOYUT(1)

~2.BÖLÜM-Yarım Kalan Aile~

Tekrardan iyi okumalar dilerim.

Güne her zaman annemin Sesi ile başlarım. Ya da alarmım ile başlarım. Bugün Alarm ile başladım.
Alarmın sesiyle yatağımdan zar zor kalkıp lavaboya gittim. Lavabonun aynasından hayatı sorgulamaya başladım.
Yüzümü yıkadım. Krem sürdüm yüzüme şu sıralar çok kuru gözüküyordu. Kapatıcı ve maskara sürdüm. Lavabo dan çıkıp odama doğru gittim. Odama geldiğimde dolabımda okul kıyafetlerimi aramaya başladım. Kıyafetlerimi buldum en sonunda. Kıyafetlerimi giyip çantamıda düzenleyip odamdan çıkıp aşağı kata indim. Mutfağa geldiğimde mutfakta bir mektup vardı.
"Bu mektupta ne? " dedim dışımdan.
Mektuptu masadan alıp okumaya başladım.

"Güzel kızım, seni çok seviyorum birtanem. Sende beni çok seviyorsun biliyorum. Güzel kızım, benim artık gitmem gerek... Yurt dışına gidiyorum.. Seni bırakmak istemiyorum ama zorundayım.. Üzülme birtanem ben evin kirası neyse ben sana para yollayacağım.. Ama üzülme, o göz yaşlarınızı korumak istiyordum bugüne kadar ama bugün koruyamacağım galiba... Seni seviyorum çok özleyeceğim yakın zamanda geri döneceğim... ~Annenden~"

Bir saniye ne.. Annem yurt dışına gidiyor.. Şaka demi bu ya..
Gözüm dönmeye başlamıştı. Mektup elimden düştü. Dizlerimi, vücudumu hissedemiyordum. Kendimi tutamayıp yere dizlerimin üzerine düştüm. Ağlamaya başladım.
Ben bu yaşıma kadar ne Baba sevgisi gördüm ne de Anne sevgisi göreceğim. Neden beni bıraktılar neden ne günahım vardı? Günahım galiba.. Doğmaktı.. Ben sevgi görmeyeceğim hiç bir zaman. Bu Aile hikayesi yarım kaldı..

Yerden kalkıp odama doğru koştum. Odamda eşyaları devirmeye başladım.
"Benim neden bıraktın anne! Neden beni bırakıyorsunuz bana sevgi nedir öğretmeden hiçbir yere gidemezsiniz! "
Odam bağırmalarla dolmuştu.
Yaklaşık 2 saat boyunca odam bağırmalarla, ağlama sesleriyle, İçimde olan o kırgınlık, sinir ve hüzün gitmemişti.
Telefonumun çalmasıyla yatağımdan kalktım zar zor. Arayan Sılay'dı açacak hiç halim yoktu, konuşacak halde bile değildim. Beni bu kişiye dönüştüren Ailem di Bir saniye neden Ailem diyorum? Benim Ailem daha 2 saat önce dağıldı! Onları affetmeyeceğim.

Telefonu sessize alıp yatağıma geri döndüm. Tavana bakıp bu evren neden bana böyle bir hayat verdi diye düşündüm. Çok yoruldum. Kendimi tanımamaya başladım. Ben bu değildim. Ben neşeli, güler yüzlü bir kızdım. Ama şimdi Yüzü asık, göz altları mor biriyim. Kendimden nefret ediyorum. Neden doğdum ki?
Müzik dinlemek istiyordum. Bana sadece müzik ve kitaplar iyi geliyordu. Sadece bunlar.
Yatağımdan kalkıp masadan kulaklığımı alıp telefonumdan müzik listelerinde girip şarkı seçmeye başladım. Buldum Son Arzum-Skapova evet kesinlikle bunu dinleyecektim.

***
Yatağımdan başım ağrıyarak kalktım. Kendimi çok halsiz ve bitkin hissediyordum. Kulaklığımı kulağımdan çıkarıp masama koydum. Duvarımdaki saatte baktım. 4 saat uyumuşum. Çok fazla uyumuşum. Başım feci bir şekilde ağrıyordu. Odamdan çıkıp aşağı kata indim. Merdivenlerden inerken başım dönüyordu. Mutfağa geldiğimde çekmeceler den ilaç aldım. İlaçı içip arkasından şu içtim. Salona doğru ilerledim. Şimdi burda Ailecek ne güzel sohbet ediyorduk..
Masadan kumandayı aldıp televizyonu açtım. Televizyonda gezinirken bir haber çok dikkatimi çekmişti.
"Sayın seyirciler, Dünyada yalnız değiliz. Dünya üzerinde araştırma yapılırken Farklı bir boyut'un olduğu öğrenildi. Geçen gün ıssız ormanda bir vampir görülmüştür. Bu dünyaya neden geldikleri araştırmaktadırlar. Eğer onları görürseniz lütfen bize ulaşın bu ciddi bir konu. İyi günler dilerim. "
Bir saniye Farklı bir Boyut mu?
Nasıl yani başka boyut mu var? Birde vampirler. Aha bide bu eksikti tam oldu. Şimdi ben kendimi nasıl koruyacağım. Neyse belki yanlış bir haberdir ya da gören kişi yanlış görmüştür. Bunlara inanmıyorum.
Masadan kumandayı alıp televizyonu kapattım. Böyle şeylere genelde inanmam. Karnım acıkmıştı. Salondan çıkıp mutfağa doğru yol aldım. Mutfağa geldiğimde kendime ne yapa bilirim diye düşünürken aklıma makarna yapmak geldi. Evet kesinlikle makarna yapacaktım.