FARKLI BİR BOYUT(1)

~12.BÖLÜM-Savaş Ve İntikam~

İyi okumalarrr dilerimmm.

(Liya'dan.)

Karşımdakiler bana kızım diye sesleniyordu, yanlış duymuyorum değil mi? Kadını bir kaç dakika inceledikten sonra bu kadın tıpkı bana benziyordu... B-bu benim annem...

"A-nne... " titrek sesle kadına bakarak.

"Kızım!, seni çok özledik benim canım. " diyerek kadın bana yaklaşarak bana sarıldı. Şok içinde olduğum için kadının sarılmasına bir kaç dakika karşılık vermedim. Şoktan çıktıktan sonra kadının sarılmasına karşılık verdin.

Kadın sarılmayı bırakıp adama döndü ve galiba bu adamda benim gerçek babam... Yeni hayat hikayesi başlıyor...

"Bak kızım, bu baban. " dedi eliyle adamı göstererek. Ve benim kalbim duracak gibiydi, bu şok içinden çıkmam günler sürecek gibiydi. Biyolojik ailemi görüyorum şuan karşımda...

"B-baba... " gözlerimden akan yaşlar elime değmeye başladığını hissettim. Yine göz yaşlarımı tutamadım. Hiçbir zaman tutamadım ki ben göz yaşlarımı...

"Kızım... " dedi adam gözleri dolarak. Yerimde duramadım koşarak ikisine sarıldım...

"Anne, baba neden beni bıraktınız! Ben bir çukurun içindeydim ordan asla çıkamadım ve daha deminden sevdiğim adam tarafından ihanete uğradım. Ve siz ise daha şimdi çıkıyorsunuz! Daha önce neden beni bulmadınız! " dedim ağlayarak. Ağlayarak bir şeyler söylemek beni daha çok ağlatıyordu ve boğazım düğümleniyor gibi hissediyordum.

"Canım kızım, sana bunların hepsini anlatacağım ama şimdi daha çok önemli işlerimiz var. " dedi kadın tekrardan tabloya bakarak.

"Nedir o önemli iş? " babamdan ayrılıp anneme doğru ilerledim.

"Senin kız kardeşin Layla şuan hayatta. " dedi ve o an sanki tekrardan kalbim duracak gibiydi.

"Anne." dedim boğazımın düğümünü açıp.

"Efendim?" bana döndü.

"Seninle birşey konuşmak istiyorum ama yalnız. " dedim karalı gözlerimi anneme çevirerek.

"Tamam, senin odana gidelim. " başımı olumlu anlamda sallayıp annemle birlikte odama çıktık. Odama çıkarken söyleyeceklerimin hepsini içimden ayarladım.

Odaya geldiğimizde ikimizde yatağa oturdum. Düğümlenen boğazımın iplerini koparıp konuşmaya başladım.

"Anna, ben vampir soyundanyım ve ben buraya gelmeden önce Vampir Krallığından Ceo Alber adlı çocuk ile yaşıyordum ve o beni buraya getirdi. Ve büyük bir savaş çıkacağını söylüyordu. Ve geceleri rüyamda Layla'yı görüyordum sanki bizden yardım istiyor gibiydi ama nerde şuan bilmiyorum onla konuşurken hep şunu söyleyip giderdi 'Onlar geliyor gitmem lazım. ' deyip giderdi. Anne, Layla'yı bir yerde tutuyorlar ama nerde onu bilmiyorum. " dediğimde annemin gözleri fal taşı gibi açılmıştı.

O şuan büyük bir şokun içinde ama bunları öğrenmek onunda hakkı. Herşeyin bianda olması kötü birşey oldu belki şuan ablattıklarım doğru zamanı değildi galiba. Annem kolunu açıp bana birşey gösterdi... Ve bu şey Vampir sembolüydü... Annemde vampirdi ama benim neden sembolüm yok.

"A-anne sende Vampirsin! Ve sende sembol var ama neden bende yok? " dediğimde annem kolunu tekrar örttü.

"Seninde var ama zamanla çıkacak." deyip omzumu okşadı.