អម្រែកបេះដូង

08

" ជេគ បានប្តូរសាលារៀនទៅអូស្ត្រាលីកាលពីថ្មីៗនេះឯង " សម្លេងនៃការភ្ញាក់ផ្អើលត្រូវបានឮពេញថ្នាក់ មិត្តរួមថ្នាក់ពិតជាភ្ញាក់ផ្អើលនិងដំណឹងថ្មីដែលអ្នកគ្រូពាំនាំយកមកប្រាប់នេះណាស់ ជាពិសេសក្លើរម្រាក់ជិតស្និទ្ធទាំងពីរនាក់របស់គេ ជុងវ៉ុន និងនីគី អង្គុយមើលមុខគ្នាឡេងឡង់និយាយមិនចេញ តើជេគអាចប្តូរសាលាដោយមិនប្រាប់ពួកគេបានយ៉ាងម៉េចទៅ?

ចម្ងល់ចាក់ស្រេះពេញខួរក្បាលតែគ្មានអ្នកណាអាចឆ្លើយបានដ្បិតម្ចាស់ដើមហេតុមិននៅទីនេះ នីគី ជុងវ៉ុនបានត្រឹមតែអង្គុយរៀនទាំងខួរក្បាលធ្ងន់ពេញដោយចម្ងល់

" នីគី ហេតុអីក៏បងជេគមិនប្រាប់យើងថាត្រូវប្តូរសាលា " ជុងវ៉ុន ដើរបណ្តើរទាំងនិយាយបណ្តើរ មិនអស់ចិត្តនិងជេគដែលចាកចេញគ្មានបន្សល់ទុកដំណឹងឲសូម្បីតែមួយម៉ាត់ ស្ងាត់ៗមកកន្លះខែដល់តែបានដំណឹងក៏ប្តូរសាលាបាត់ គួរឲសង្ស័យណាស់។

" យើងម៉េចនិងដឹងបើយើងនៅជាមួយឯងរហូតដែរហ្នឹង "

" យើងថាចម្លែកណាស់ឯង បងជេគគាត់មិនធ្លាប់អ៊ីចឹងពីមុនមកទេ " អាល្អិតជុងវ៉ុននៅតែមិនអស់ចិត្តនិងដំណឹងភ្លាមៗដែលទើបនិងទទួលបាន ហោចណាស់ក៏គួរប្រាប់មួយម៉ាត់ឲគ្នាបានដឹងដែរមិនមែនជាអ្នកក្រៅដទៃឯណារាប់រកគ្នាតាំងតែពីតូចក្រូចឆ្មាមកម្លេះ៉។

" គាត់ច្បាស់ជាមានហេតុផលអីហើយ គ្រាន់តែពួកយើងមិនដឹងថាវាជាអ្វី "....

  បើងាកមកមើលអ្នកដែលគេកំពុងតែរំឮកនិយាយដើមកាលពីមុននេះវិញមិនបានទៅសោយសុខស្រួលរស់នៅអូស្រ្តាលីឯណាទេ ផ្ទុយទៅវិញគឺកំពុងតែរងទុក្ខវេទនាដូចស្លាប់ទាំងរស់ ស៊ុងហ៊ុន វាយវាត់ច្រំធាក់នាយដូចសត្វធាតុ ខ្លួនប្រាណធ្លាប់តែស្រស់ស្អាតត្រូវបានលាបពេញទៅដោយស្នាមរបួសថ្មីចាស់សុះសព្វសាច់ប្រាណ។

ជេគ ឈរក្រោមទឹកផ្កាឈូកងូតលាងជម្រះឈាមចម្អាបចេញពីខ្លួន ដំណក់ទឹកក្តៅឧណ្ហៗប៉ះនិងសាច់ធ្វើឲនាយលាន់មាត់តម្អូញម្តងម្កាល គេស្រកៀរអស់សព្វសាច់អស់ហើយ ជួនកាលមិនដឹងថានេះជាខ្លួនប្រាណរបស់ខ្លួនឯងផង។ រាងតូចចេញពីបន្ទប់ទឹកផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់មុននិងមកអង្គុយសំកុកបញ្ឈរជង្គង់លើសាឡុង សញ្ចឹងគិតដល់វាសនាអភ័ព្វរបស់ខ្លួន។ យូរៗម្តងយើងឮសម្លេងដកដង្ហើមធំប្រណាំងនិងខ្យល់ត្រជាក់ចេញពីម៉ាសុីនត្រជាក់ ក្នុងផ្ទះដ៏ធំមួយនេះនាយគ្មានអ្វីត្រូវធ្វើទេក្រៅពីការងារកំបុិកកំប៉ុក ចំណែករឿងម្ហូបអាហារវិញគ្រប់ពេលដែលជេគធ្វើម្ហូបស៊ុងហ៊ុនមិនពាល់សូម្បីតែមួយម៉ាត់ បើមិនអ៊ីចឹងទេក៏ត្រូវនាយចាក់ចោលពង្រាយពេញការ៉ូឲជេគបោសសម្អាតម្តងទៀត មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងនាយមិនដែលរំលងក្នុងការត្មិះដៀលជេគឲបានមួយថ្ងៃទេ។