Bir kalbi kırdıktan sonra gelen özür, doyduktan sonra sofraya gelen tuz gibidir. İhtiyaç kalmaz .. 🌀
~
Mustafanın dediğiyle donup kaldim. Ne cevap vereceğimi bilmiyordum kendimi saunabileceğim hiçbir nokta yoktu. Geri dönülmez bir yanlış yapmıştım... Mustafa çattığı kaşları ve cevap bekleyen ifadesiyle bana bakıyor du. "Ben gerçekten özür dile-" sözümü keserek "Senden özür değil açıklama bekliyordum o kim ve neden onunla birlikteydin?" sert ve yüksek ses donu yerim de titrememe sebep oluyordu.
"O benim .." derin bir nefes aldım bunu gözlerinin içine bakarak söylemek çok zordu. "Biz evlenmeden kısa bir sure önce ayrıldığım eski erkek arkadaşımdı Elif bizim ev de akşam yemeği yediğimiz gün onunla kaşılaşmış bizim evin yakınlarında" Mustafa sözü mü keserek "Dalga mı geciyorsun eski sevgilinin benim evimin etrafın da ne işi var ?" "Yemin ederimki bilmiyorum hiçbir fikrim yok. Elifle konuşmuş ve beninle görüşmek için çok ısrar etmiş" "Ve sende olur dedin Berrak bana bunların tepsinin yalan olduğunu söyle"
Öfkesinden ne yapacağını şaşırmış gibiydi ve bu halı beni kokutuyordu. "Gitmek istemedim ama -" tekrardan lafımı kesti "Ne ama? Ama ne? Neden gittin?" Ne söyleyeceğimi bilemiyordum "Dayamadım Elif onun berbat durumda olduğunu söyledi bi kez konuşup hay atımdan çıkmasını bir dahada bana ulaşmaya çalışmamasını söyleyecektim" "Bunu söylemek için onunla kafada oturman mı gerekiyor du"
Suçlu oldumun farkındaydım ama duramdan üzerime gelmesini kaldıramıyordum. "Bak özür dilerim bunların hiçbirinin olmasını istemezdim" "Yapmasaydın o halde Berrak. tam herşey doğru gitmeye başlamışken yeni bir yalnışla karşıma geliyorsun" Mustafa'yı hayal kirikligina uğrattığımı görebiliyordum ama bunu nasıl düzelticeğimi bilmiyordum.
Yüzünü ellerinin arasına alıp sıkıntıyla ofladı. Daha sonra ayaklanıp ceketini giymeye başladı. "Nereye gidiyorsun?" Diye sordum. "Kutay'a gidiyorum gelmem bu gece . Yarın akşam davet var eşler de katılıyor bizimde gitmemiz lazım haberin olsun." soğuk bir sesle yüzüme bakmadan hızlıca konuştu. "Tamam görüşürüz kendine iyi bak" dedim ve kapı hızlıca çırpıldı.
Kapının kapanmasıyla vinçdanamla başa baş kaldım. O gece uykuya dalmakta bir hayli zorlandım. Ertesi gün her zamanki işleri mi yaptım akşam olup hazırlanmaya başladığında Mustafada gelmişti hoş geldin dememe karşılık vermemişti tabii ki. Siyah uzun bir elbise giymiştim saçlarımı da düzleştordim. Mustafa hazırlanınca hemen çıktık.
Yol boynunca hiç bana bakmadı. Davetin yapıldığı balona vardığımızda bizimkilerin hepsi oradaydı. Tek tek sel amlaştıktan sonra herkes sohbete daldı. Bense sadece onları dinliyor dum fazla keyfim yoktu.
"Ee beyler artık baba oluyorum bildiğiniz üzere uzun bir süre halısahaya benim yerime baş kasını çağırırsınız"
"Yapma be oğlum ne diyorsun adam yok ki finans apartmanından Hakan'ı mı çağıralım"
"Valla orasını ben bilmem ben karımı bırakamam" bunun üzerine Berin kocasına gurur dolu bir bakış attı
"Kutay neydi senin şu arifin adı daha dün yaptım"
"Nasıl oldu denedin mi"
Defne söze karışarak "Of sorma bak şimdi göreceksin şöyle güzel olacak böyle efsane olacak diye diye bitiremedi gördük nasıl oldunu"
"Çok ayıp ediyorsun ha" Enes'in dediğiyle gülüşmeler devam etti.
Ben konuşmadan tamamen kpop benim gibi sohbete katılmayan dalgın duran Mustafanın yanına gittim. "Konuşabilir miyiz? diye sordum hiç bana dönmeden konuşacak bir şey yok dedi. Lütfen diye yalasamda ikna edemedim. Bu durum gerçekten çok canımı sıkmıştı göz yaşlarıma hakim olamadım kimsenin görmemesi için hızlıca çıkışa doğru kostüm hava almak istiyordum .
Önümü göremiyordum göz yaşlarım görüşüme engel oluyordu. Bir anda yola atladığımda gelen arabayı göremeyecek kadar.
.
.
.
İyi okumalar oy verirseniz sevinirim 💯
