F4//Taekook

10. Bölüm

Jeon Jungkook

Taehyung, daha sözlerimi bitirmeden beni öptü. Neden bilmiyorum ama karnım karıncalanıp bulanmaya başladı.

Ona karşılık verince daha da tutkulu öpüyordu. Dudaklarımı ondan ayırıp yüzüne baktım. Taehyung karşımda belime sarılı bir şekilde durup gülüyordu. Yüzünü tekrar yaklaştırdı. Yanağıma küçük bir buse kondurdu. Ve bana biraz önceki gibi sımsıkı sarıldı.

Zorba olabilir, kendini beğenmiş olabilir. Ama o halla küçük bir çocuk gibi. Biraz önce zıplayıp gülmesi de bunun doğruluğunu kanıtlıyor.

"İçeriye girelim mi? Üşüdüm ben." Dedim.

Taehyung birden kollarını belimden çekip geriye çekildi.
Bir an olsun çok korkmuştum. Aniden yapınca bir sorun var sandım.

"Ne oldu? Bir sorun mu var?"

"Evet var!" Dedi yüksek bir ses tonuyla. Bu bağırışı beni o kadar korkutu ki bir adım geriye gitmek zorunda kaldım..

"Dur kaçma. Sorun şu sen üşüyorsun. O yüzden sana ceketimi getireceğim. Biraz bekle. Hm? Olur mu?"

"T-tabi." Dedim halla dediği şeyi sindiremeyerek.

Cidden üşümemi büyük bir sorun olarak mı düşünüyor?
Kendi aklımdan düşündüğüm şeye güldüm. Gerçekten de öyle üşümem onun için büyük hatta çok büyük bir sorun.

"Heh geldim."

İçeriye giren Taehyung'u görünce gülümsedim. Bana yatak battaniyemi ve kendi kabanını getirmişti. Kolumdan tutup çarpazımızda duran banka doğru götürdü. İkimiz aynı anda oturunca birbirimize bakıp güldük. Gerçekten, Taehyung'u biraz daha yakından tanıyınca onun çocuk ruhlu biri olduğunu anladım. Tanımıyor olsaydım halla onun zorba olduğunu düşünüp sinirlenecektim.

Taehyung, ben oturur oturmaz bacaklarıma battaniyeyi attı. Biraz geriye doğru yaslanınca da Kendine ait kabanı omuzlarıma attı. Bu sefer o üşüyecekti. Battaniyeyi tam bir şekilde açıp onunda bacaklarını örtüm.

"Biraz yaklaşabilir misin?" Dedim. Taehyung bir an durup düşündü sonra kafasını evet anlamında sallayıp kayarak yanıma yaklaştı. Omuzlarımda ki kabanı onun omuzuna da attım. Taehyung biraz şaşırdı ama sonra gülüp geçti.

İnanın cidden ne diyeceğimi ve ne yapacağımı bilmiyorum. Yakınlığından dolayı kalbim küt küt atıyor. Karnımda bir şeyler uçuyormuş gibi hissediyorum. Tanrım bana neler oluyor böyle?

"Yaslana bilir miyim?"

"Ney!?"

Aklımdaki düşünceler ile Taehyung'a şiveli bir şekilde konuştum. Yüzümü buruşturup yana doğru yasladım. Ellerim ile Yüzümü kapatıp bu utanç verici anı silmek istedim hafızamdan.

"Haha, jungkook neler var aklında?"

Neler yok ki anam, her şey var. İnternet sitesi gibi ne ararsan var. Seç seç bitmez.

"Aslında aklımda bir şey yok. Bak bomboş." Dedim ellerimi yüzümden çekip kafama vurarak. Bu bile beni deli hastanesine kapatmaya yeterdi.

"Haha gerçekten ilginç bir insansın."

Diyince acı bir şekilde gülüp önüme döndüm.

"Ee halla soruma cevap vermedin? Hm? yapabilir miyim?"

"Ne yapacaksın. Hatırlamıyorum. Hatta duymadım." Gerçekleri söyleyince Taehyung büyük bir kahkaha patlatı. Lan bir insanın sesi bu kadar mı kalın olur!!!