Toen ik je voor het eerst zag/ ft. bankzitters

H19

Ik hoor iemand naar beneden komen en ik zie Matthy in de deuropening staan. "What the fuck doe jij beneden om half 12 's nachts?" "Inbreker." zeg ik zacht en hij ziet het lichaam liggen. Ik zie zijn ogen wijder worden. "W-wat heb je m-met hem of haar gedaan?" "Gevloerd en geslagen." "Gelukkig ik dacht dat ie dood was." "Roep jij de andere jongens dan blijf ik bij hem voor als tie wakker word." Hij knikt en hij maakt de andere jongens wakker. Ik hoor iemand naar beneden rennen. "God ben je oke?" zegt Milo bezorgd. "Ja hoor." zeg ik grijnzend. Hij ziet het lichaam liggen en hij snapt het al. Ik hoor de andere jongens naar beneden rennen. "Wat heb je met hem gedaan?" Ik leg het hele verhaal uit. "En het rare is ik kon vanavond al niet in slaap komen maar dat was dus hierdoor. Dat is mijn vechtersinstinct." Rob geeft me een bro hug. "Lekkere actie Jade." Ik grijns. "Ik moet toch wat doen hier." "Letten jullie effe op hem?" zeg ik. "Als hij wakker is roep je mij maar." Ze knikken allemaal en ik vraag of Raoul met me meeloopt. "Kom je Raoul die gast heeft niks alleen erge hoofdpijn als hij wakker word." "Hoezo heb je hem niet opgevangen dan?" "Neuh vond ik niet de moeite waard." De jongens grinniken. Ik loop met Raoul door het huis heen. "Hier dit is de dader en ik." En ik wijs naar de opengebroken deur. Hij knikt. "Jade hij word wakker!" "Kom eraan." Ik pak hem bij zijn kraag en sleur hem omhoog tegen de muur. Ik geef hem een paar klappen in zijn gezicht. "Hm waar ben ik?" "Je bent bij mij een meisje die je zojuist heeft neergeslagen omdat je hebt ingebroken." zeg ik op een onvriendelijke manier. Hij kijkt me verschrikt aan. "Nou zeg op wat kwam je doen?" Ik verstrak de greep om zijn kraag. "Rustig Jade hij stikt zo." "Boeit me niet." sis ik Matthy toe. "Nou komt er nog wat van?" "Ik uh wilde kijken of dat jullie." Hij wijst naar Milo en mij. "Echt een stelletje waren." "Nou dan heb je nu dus gelijk, en ik laat je gaan op 1 voorwaarde." Hij kijkt me verrast aan. "Je zegt hier niks over en met niks bedoel ik echt helemaal niks. Doe je dat wel krijg je problemen met mij en de politie in verband met de opengebroken deur. Begrepen?" Hij knikt vlug. "Nou goed nu we toch allemaal wakker zijn laten we wat drinken." Ik geef de jongen mijn hand en ik trek hem omhoog. Hij zakt weer in elkaar en ik houd hem vast. "Duizelig?" Hij knikt. "Matthy haal snel een emmer!" Hij rent naar boven en komt terug met een emmer. Hij gooit hem precies onder de jongen want hij begint al te kotsen. Ik wrijf over zij rug. "Damn ik heb je goed geraakt blijkbaar." Hij knikt en hij begint weer te kotsen. Ik ondersteun mijn greep en ik wrijf nog steeds over zijn rug. "Ja is het eruit?" Vraag ik bezorgd. "Ja." "Probeer eens te staan geen idee hoe je heet." "Noem me maar Sven." Ik knik. "Oke Sven probeer eens je gewicht op je voeten te zetten, lukt het niet dan ondersteun ik je." Hij knikt. Ik probeer met hem te lopen maar het lukt niet. Hij zakt weer in elkaar en ik grijp hem vast. Hij hangt over mijn schouder en is alweer bewusteloos. "Jongens start de auto maar." "Hoezo?" Ik knik naar Sven die over mijn schouder heen hangt. "Raoul leeg alsjeblieft die emmer en neem hem mee." Hij leegt de emmer in de wc en neemt hem mee naar de auto. Ik til Sven op en leg zijn benen op mijn andere schouder. Ik zet hem neer in de auto en ga naast hem zitten. Ik leg hem tegen het raam aan. "Oke Raoul dichtstbijzijnde ziekenhuis." "Oke." Hij zet de navigatie aan en begint te rijden. "Je hebt hem goed geraakt hoor." "Ja weet ik daarom gaan we nu naar het ziekenhuis." Milo knikt. Robbie en Koen zijn me nog steeds bewonderend aan het aankijken. Sven word weer wakker en ik houd de emmer onder zijn hoofd. Hij begint weer te kotsen en ik ondersteun hem. Raoul geeft me een pakje papieren zakdoekjes. Ik pak het dankbaar aan en maak zijn mond schoon. "Ah ik heb zo'n koppijn." "Sorry ik heb je hard geraakt denk ik." "Ja dat weet ik wel zeker." "We zijn op weg naar het ziekenhuis Sven." "Waarom dat?" "Omdat je iedere keer wegzakt." Hij knikt. Hij staat weer op het punt om weg te zakken dus ik geef de emmer aan Koen. "Vasthouden." beveel ik hem. Ik maak mijn gordel los en ga dichterbij zitten. "Hey Sven wakker blijven." Ik geef hem zachte klappen op zijn wang. "Sven wakker blijven." Ik houd zijn hoofd omhoog. "Sven blijf bij me." "Hm." Ik zucht opgelucht. "Wakker blijven Sven we zijn er bijna." "Hm." "Kom op wakker blijven alsjeblieft." We remmen hard en ik vlieg bekant van mijn stoel af. Milo slaat beschermend een arm om me heen. "Thanks." Hij glimlacht. We zijn aangekomen en we stappen uit. Ik loop naar de deur en trek hem open. Sven begint weer te kotsen dus ik houd zijn hoofd buiten de deur. Ik trek zijn jack uit, dat is veel te warm. Als hij eindelijk klaar is til ik hem op mijn schouders. "Koen emmer meenemen." zeg ik als hij de emmer weg wil zetten. Hij trekt een vies gezicht. Ik zucht en trek de emmer uit zijn handen. "Ik draag hem zelf wel." Met 1 arm heb ik Sven vast en met de andere arm heb ik de emmer vast. Milo pakt de emmer uit mijn handen en ik kijk hem dankbaar aan. "Thanks." "Geen probleem." Ik loop richting de balie en ik zie de vrouw kijken naar Sven. "Ja hallo is er misschien een dokter vrij op dit moment?" "Uh ja ik zal er zo eentje naar je toe sturen." "Goed we wachten in de wachtkamer." Ze knikt en ik loop nog steeds met Sven op mijn schouders richting de wachtkamer. Ik ga in de wachtkamer staan met mijn benen iets wijd. "Is dat niet zwaar?" "Wat dit?" "Ja." "Oh nee hoor hij is zo licht als een veertje en ik heb wel zwaardere dingen vast gehad." Matthy knikt. "Als je wil wil ik hem wel van je overnemen." "Nee hoeft niet ik heb hem neergeslagen dus ik wil het zelf afhandelen." Hij knikt en gaat dan toch zitten. "Iemand zocht mij?" Er komt een vrouw met witte jas de wachtkamer ingelopen. "Ja hai, zoals u ziet heb ik iemand op mijn schouders en ik zou graag willen dat hij behandeld word." "Kom maar mee." "Mogen hun allemaal mee?" "Oh ja dat mag." Ik wenk de jongens en roep Milo bij me. "Blijf dicht bij me in het geval Sven moet kotsen." Hij knikt en gaat naast me lopen. We komen aan in een ziekenhuis kamer en ik til Sven van mijn schouders. "Ik denk dat hij inmiddels weer weggezakt is." "Vertel eerst maar waarom jullie hier zijn." "Nou ik lag in bed en kon niet slapen dus ik liep naar beneden en zag ik hem staan. Hij stond in het zwart dus ik heb hem gevloert en gezegd dat hij stil moet zijn en niet moet weglopen. Nou dat deed hij dus wel dus heb ik hem nog een keer gevloert en knock-out geslagen." Ik krab mijn nek. "Ja dat is dus gebeurd." "Jij hebt dat gedaan?" Zegt ze met open mond. "Uh ja hoezo?" Ze knikt en vraagt om een verpleegkundige. Sven komt inmiddels weer bij en ze gaat testjes bij hem doen.

~1297 woorden~

Zo deel 19 alweer. Ik weet niet ik zit vol ideeën en het gaat eig vanzelf.
Laat een sterretje achter als je dit deel leuk vond.

Doei doei!❤️