Toen ik je voor het eerst zag/ ft. bankzitters

H22

"Ja ik ga wel mee moet toch nog rennen vandaag dus komt goed uit." "Oke ga je omkleden dan." "Ja mag ik eerst wat eten?" "Jazeker mag dat." Ik ga maar wat pushups doen om de tijd te doden. Matthy is inmiddels aan zijn ontbijt begonnen en ik ben me nog steeds aan het opdrukken. Ik zie Raoul kijken naar de pullup bar. "Dan moet je bij Milo wezen." zeg ik. "Oh ja die heb ik gekocht voor Jade anders moet ze de hele tijd naar boven lopen en in Matt zijn kamer trainen. En aangezien hij nog liep te maffen zijn we naar de sportwinkel gereden." Raoul knikt. Matthy heeft zijn ontbijt op. "Is het goed als ik eerst een warming-up doe?" "Ja prima ik ben zelf ook nog bezig." Ik zie dat hij ook aan de pullup bar gaat hangen en hij begint ook met pullups. Hij gaat weer staan. "Wajo dit ding kun je zelfs nog uitschuiven ook." Ik kijk op. "Serieus?" Ik sta op en loop richting Matthy. Hij schuift de stang uit en nu heb je een rekstok. "Ga is aan de kant." zeg ik en hij gaat aan de kant. Ik begin met muscle-ups maar ik stop er al snel mee. "Daar moet aan gewerkt worden." zeg ik en ik zucht. Matthy begint te lachen. "Ja lach maar. Ben je nou klaar?" "Jaha wat ben jij ongeduldig zeg." "Ja weet ik." En ik doe een overdreven hairflip. Ik ren nog snel naar boven voor een joggingbroek van Milo. Ik trek hem aan en dan kunnen we gaan. We lopen naar buiten. Ik begin met rekken en strekken. "Hoeveel kilometer wil je doen?" vraag ik. "5?" "Ja prima." We zijn allebei klaar met onze spieren losmaken en we beginnen met joggen. Al snel maken we het tempo sneller. En even later zijn we echt aan het hardlopen. Hij reikt me zijn airpod aan. Ik pak hem aan en stop hem in mijn oor. Ik begin te lachen. "Luister jij serieus je eigen muziek?""Ja mag dat niet dan." We beginnen allebei te lachen en we zijn al bijna thuis. "Wie het eerst thuis is!" roept hij en sprint al weg. Ik begin ook en al snel haal ik hem al in. "Was geen eerlijke start!" roep ik nog. Ik ga nog een stukje harder rennen en ik ren naar binnen. "Gewonnen!" Ik zie Matthy ook aan komen rennen. Ik trap mijn schoenen uit en loop naar de woonkamer. Hij doet hetzelfde. "Eerlijk gewonnen hoor." zegt hij. "Vond ik ook al." "Ik ga douchen." "Ja is goed." zegt Milo. "Miel mag ik wat kleren van jou jatten?" "Hoezo je heb toch je eigen kleren?" "Ja maar ik wil van jou kleren." "Ja prima pak maar." "Bedankt." zeg ik met een glimlach en ik loop naar boven. Ik pak wat kleren van Milo en daarna ga ik onder de douche. Mijn conditie is nog redelijk goed. Ik ben klaar met douchen en ik draai een handdoek in mijn haar. Ik trek Milo's kleren aan en laat mijn haar hangen. Ik loop naar beneden op mijn handen als afsluiter. Ik laat me weer vallen en plof naast Milo op de bank. "Wanneer loop jij wel eens normaal?" "Wanneer niet?" zegt Matthy. Ik grinnik. Ik ga tegen Milo aanliggen. "Hoe laat gaan we naar Sven?" "Vanmiddag rond 3 uur is denk ik prima." zegt Raoul. "Ja mij best."

Tijdskip tot half 3

"Kom jongens we moeten naar het ziekenhuis." We stappen in de auto en Robbie vraagt: "Mag Jade rijden?" "Uh van mij wel waarom trouwens?" vraagt Raoul. "Zij rijd plankgas." zegt Robbie met een grijns op zijn gezicht. Raoul kijkt me aan. "Oke je mag hard rijden van mij maar niet te hard." "YESSS." schreeuwt Robbie. Ik stap in bij de bestuurderskant. Milo komt naast me zitten. "Ey maar we vertrouwen wel op jou he dus als je crasht is het jou schuld." zegt Koen. "Oh geloof me ze kijkt wel uit." zegt Robbie. "Maar hoezo wil jij zo graag dat zij rijd?" zegt Matthy. "Ze tikte vanochtend de 180 aan." Ik voel ogen op me branden. "Hey maar de boete is voor jou." "Ja weet ik ik rijd nu rustig en dan rijden we over de Duitse snelweg terug. Dat is een zo-hard-je-wil snelweg." "Oke prima." Ik rijd richting het ziekenhuis en we zijn er al snel. We stappen uit en lopen naar binnen. "Welke verdieping was het?" "2e verdieping kamer 37." zeg ik uit mijn hoofd. "Ik wil op het knopje drukken." zeurt Koen. Ik krijg de slappe lach. De andere jongens beginnen ook te lachen en zo liggen we helemaal dubbel in de lift. Ik kan niet meer staan van het lachen. Ik zak in elkaar. Ik ga liggen op de vloer en ik heb nog steeds de slappe lach. We gaan met de lift naar de 2e verdieping en ik lig nog steeds op de vloer. Milo trekt me omhoog. "Nou kom op opstaan." "Ja." hik ik. We komen aan bij kamer 37 en de lach is al een beetje gezakt. We lopen naar binnen en ik zie gelijk dat Sven helemaal helder is. "Hey man hoe is tie?" vraagt Matthy. "Ja gaat prima als het zo door gaat mag ik vanavond naar huis." "Mag ik eens kijken naar je slaap?" Hij draait zijn hoofd al en ik bekijk het. Het is gehecht en nog steeds blauw. "Hey het is gehecht." "Ja je hebt me laten vallen dat is het probleem geweest." Ik knik. "Nogmaals sorry." Ik geef hem een knuffel. "Geeft niet ik snap het wel." Er komt een zuster binnen gelopen. "Het maximum van bezoek voor meneer de Jong is 5 minuten. Ik zou u vriendelijk verzoeken de kamer weer te verlaten zodat meneer zijn rust kan pakken." We knikken en geven hem allemaal nog een knuffel. "Houd je taai he." "Komt goed." Ik geef hem een bro hug en wacht op de rest. We lopen allemaal weer naar de auto en ik ga weer bij de bestuurderskant zitten. Ik rijd richting de grens van Duitsland. "Oke boys we zijn aangekomen houd je goed vast." De jongens pakken de grepen vast aan het dak. Ik trap het gaspedaal in tot de 180. "Rijd alsjeblieft voorzichtig." zegt Raoul. "Dit is zo vet!" schreeuwt Robbie. Ik geef het gaspedaal nog een hardere trap tot de 210. "Doe normaal." Hoor ik Milo zeggen. Ik ontwijk de auto's en gas er nog harder vandoor. Ik hoor Robbie lachen van plezier. "Wajo Jade." hoor ik Matthy roepen. Ik trap hem nog iets verder door tot de 240 en dan zijn we bij de afslag. Ik ga weer langzamer rijden en voeg in voor de afslag. Ik hoor Raoul zuchten van opluchting. "Ja was het zo erg?" vraag ik hem lachend. "Nou ja het was wel leuk maar wel gevaarlijk." "Je zei eerder vanochtend dat je nog harder gereden heb dan dit. Wat is het hardste wat je gereden?" vraagt Robbie. "310 kilometer per uur." Ik zet mijn knipperlicht aan en voeg nu volledig in. Ik hoor de monden van de jongens open gaan. "In een Ferrari." zeg ik. Ik rijd nog even door en dan zijn we al bijna thuis. Ik rijd de oprit op en we stappen uit. "Niet normaal ik heb nog nooit zo hard gereden." zegt Koen. Ik grinnik. "Kom op iedereen heeft wel eens zo hard gereden." zeg ik. "Ja echt niet mij niet gezien." zegt Raoul. "Ja jij niet maar er hebben wel meer mensen harder gereden hierzo." zeg ik. "Nou ik geloof niet dat ik ooit harder gereden heb dan 150." zegt Matthy. "Ik ook niet." En de rest stemt er ook mee in. "Echt niet? Dan weet je niet wat leuk is." zeg ik met open mond. "Nee maar jij doet ook gewoon alles." zegt Milo. "Nee oke dat is waar." "Wat eten we vanavond?" "Raouls kooktalent." zegt Koen. "Oeh lekkagg." zeg ik op zijn Brabants. "Hey niet mijn dialect bespotten." zegt Robbie verontwaardigd. "Hey je wilde toch iedere dag vechten? Ik heb je nog niet gezien." zeg ik en ik verander het onderwerp. "Oh ja kom maar op." "Ja ben je zo zelfverzekerd?" zeg ik met een grijns op mijn gezicht. Ik schuif de tafel iets opzij en dan kunnen we beginnen. Ik ga klaar staan en Rob en ik beginnen tegelijk te rennen. Hij wilt me pakken maar ik spring over zijn schouder. Ik ren door tegen de muur en ik maak en backflip en geef Rob een trap tegen zijn rug. "Hey oneerlijk." "Boeit me niet jij wilt vechten." We beginnen weer en ik houd me slap. Hij werkt me op de vloer en hij probeert me vast te houden. Ik draai hem om en nu zit ik boven. Ik zet mijn voet op zijn borst en hij probeert omhoog te komen. Ik druk hem naar beneden maar ik laat toch los. Hij komt weer omhoog en rent weer op me af. Hij haalt uit en ik pak zijn pols. Ik draai zijn arm op zijn rug en duw hem tegen de muur aan. "Auw fuck." "Ja geef je je over?" "Ja en niet zo hard knijpen." "Ik knijp niet eens ik heb je alleen vast." "Ja dat zal wel. En laat me los ik heb me al overgegeven." Ik laat hem los en hij probeert me nog te trappen. Ik schop zijn been weg en geef hem een trap tegen zijn zij. "Tja die zag ik aankomen." "Waarom heb je ook alles door?" "Gewoon." Ik zie Robbie achter me kijken en ik zie hem seinen. Ik draai me om en maak een flikflak naar achter. Ik zie Matthy staan die me wilde laten schrikken.

~1624 woorden~

Deel 22 alweer. Ik heb nog wat inspiratie maar dat komt later.
Laat een sterretje achter als je dit deel leuk vond.

Doei doei!❤️