Toen ik je voor het eerst zag/ ft. bankzitters

H38

Matt en ik zitten achterin en Koen rijd. Ik heb dat zo geregeld. Ja ik weet het, ik vind het gewoon fijn om dichtbij Matt te zijn. Onze benen raken elkaar, wat me een explosie van vlinders in mijn buik oplevert. Ik weet het zeker. Ik ben verliefd op Matt. Fucking Matthyas. Alleen weet ik nog niet of hij hetzelfde denkt over mij. Hoe kon dit gebeuren? Ik kijk blozend naar buiten. We zijn inmiddels aangekomen bij de supermarkt. Ik heb niet door dat Matt al is uitgestapt. Hij doet de deur open. "Uh kom je nog, of blijf je zitten?" "O-oh uh ja ik kom." "Fuck." scheld ik zachtjes. Ik stap de auto uit en loop achter Matt aan, richting Koen die al een winkelwagen heeft gepakt. Ik loop achter ze aan. Ik houd een beetje afstand zodat ik niet al te dicht bij Matt sta. Matt stopt en kijkt achterom. "Wat is er? Gaat het?" Ik ren snel naar ze toe om niet op te vallen. "Ja het gaat wel." Hij dwingt me hem aan te kijken. "Nee, wat is er aan de hand met je?" "Niks, ik voel me prima." Ik zet een neppe glimlach op, en hij lijkt me te geloven want hij laat me los. "Oke Koentje, wat moeten we halen?" "Uh." mompelt hij en jij kijkt naar het briefje wat ik in de tas had gestopt. "Geef maar hier." Ik ruk het briefje al uit zijn hand. Ik pak wat broodjes uit het schap en gooi ze richting Matthy. "Hier vangen!" Hij vangt ze en gooit ze in de winkelwagen. "Uhm.." mompel ik en ik kijk weer verder op het lijstje. "Koen pak jij even een zak met nasigroenten?" "Jup doe ik!" En hij rent al weg. Ik voel mijn telefoon trillen. "Wacht even." zeg ik. Ik haal de telefoon uit mijn tas. Een berichtje van Elize. "Elize heeft u een foto gestuurd." Ik open het berichtje. Even blijf ik als verstard staan. Matt staat al bij me. "Wat is er?" "Rechtszaak tegen dhr Groen." lees ik voor. Ik zucht eens diep. "Het komt wel goed, dat kan jij." "Denk je?" "Jazeker, moet ik anders met je meegaan?" "Als je wilt graag." Ik beantwoord het appje. "Ik heb al geregeld dat Matt meegaat." Ze reageert met een duimpje. Mijn ogen worden groot. "Hey, Hey! Rustig aan." zegt hij en hij pakt me gelijk vast. Hij kijkt me aan. "Wat is er?" Ik zeg niks. "Jade beantwoord mijn vraag." Hij knipt met zijn vingers voor mijn ogen. Eindelijk lijk ik weer uit mijn trance te komen. "Ben je d'r weer?" "Hm wat?" "Of je er weer bent." "Oh uh ja hoezo?" "Je leek wel een zoutpilaar zo slap en stil stond je." Ik grinnik. "Een zoutpilaar nog wel." "Nee maar even serieus, waar dacht je aan?" "Oh aan de begrafenis van mijn moeder." "En waarom schrok je daar zo van?" "Omdat ik dacht dat het vandaag was, maar het is morgen." "Ik moest mee toch?" "Jep. Nou laten we even het lijstje afmaken voordat we hier nog 3 uur staan." "Ja is goed." Ik kijk verder op het boodschappenlijstje. Ik leg de laatste dingen in de winkelwagen en dan gaan we afrekenen. Ik pak de 2 zwaarste tassen en draag ze zonder moeite naar de auto. "Uh weet je zeker dat je dat kan dragen?" zegt Matthy aarzelend. "Ja waarom niet?" "Nee gewoon." Ik glimlach. "Ik kan het echt wel Matt." "Oke." Hij glimlacht terug naar me, en ik voel me weer iets blozen. Ik zet snel de tassen in de kofferbak en ga dan achterin zitten. Matthy komt weer naast me zitten. "We moeten morgen naar therapie he?" "Oh ja." De glimlach gaat gelijk van mijn gezicht. "Het komt goed, echt waar." Ik kijk hem aan. Ik knik zachtjes. Ik voel weer tranen opkomen. "Stil maar." Hij trekt me tegen zich aan. Ik knuffel hem terug. Ik houd mijn tranen tegen, ik wil niet nog een keer janken. Misschien was een jurkje aantrekken toch niet zo'n heel goed idee. Hij wrijft me gerustellend over mijn arm. Koen kijkt vragend naar mij. "Laat d'r maar effe." fluistert hij. Koen knikt en start de auto. "Wil je zo omkleden?" fluistert hij in mijn oor. Ik knik zacht. Ik blijf nog tegen hem aanzitten. We zijn inmiddels thuis. Ik maak me voorzichtig los van Matt. Ik wil al de tassen pakken, maar Matthy houd me tegen. "Laat mij dat maar doen. Ga jij maar omkleden." Ik knik en loop naar binnen. Ik pak een ander setje kleding. Ik pak een baggy broek, en een rood truitje met lange mouwen. Ik trek het aan en ik bekijk het eindresultaat. Ik knik goedkeurend. Hier voel ik me comfortabel in. Mijn haar en make-up laat ik zo. Morgen heb ik therapie, zal het wel goed gaan? Ik loop naar beneden en ik zie Raoul en Matt op de bank zitten. Ik plof naast Matthy neer en kruip in zijn armen. Ik heb het koud dus ik kruip nog dichter tegen hem aan. "Hallo je bent geen koala." zegt hij grinnikend. "Boeit me niet." Ik leg mijn hoofd op zijn borst en sluit zacht mijn ogen. Ik voel me langzaam wegzakken.

Tijdskip tot de volgende dag

"Wakker worden!" Ik voel een zacht geschud aan mijn arm. "Jade wakker worden!" Ik open langzaam mijn ogen. "Hm wat?" "Kom op we moeten naar therapie." "Ik heb geen zin." kreun ik zachtjes. "En toch ga je en beter kom je van dat bed af voordat ik je er af trek." "Ja ja ik kom al." Ik doe mijn ogen weer terug. Ik voel hoe ik van het bed word getrokken. "Wat doe je?" "Ik zei toch dat ik je van het bed af zou trekken." Ik zucht en sta op. "Ik lag nog zo lekker." "Kan best wezen, fatsoeneer even je make-up en je haar en kom dan naar beneden." Ik loop langzaam naar de badkamer. Ik haal mijn uitgelopen mascara eraf. Ik besluit alles er maar af te halen. Ik haal snel een make-up doekje over mijn gezicht en breng daarna alleen lipgloss en mascara aan. Ik doe mijn haar opnieuw en ik haal mijn sieraden eraf. Ik doe ze in een doosje en doe ze in mijn broekzak. Ik loop naar Matthy's kamer en pak daar mijn Nike air forces vandaan. Ik trek ze snel aan en spuit nog wat parfum op. Ik ren naar beneden. "Hèhè zij zou ook eens eindelijk klaar zijn." Ik grijns een keer en loop dan achter hem aan. We stappen in de auto en rijden dan richting het gebouw. "Ja waar is dat dan? Als ik hier in rijd dan zegt ie dat het in de andere straat is, maar als ik in die straat rijd dan is het weer in de andere." "Rijd daar maar naartoe ik denk dat het er precies tussen ligt." Hij knikt en rijd naar de parkeerplaats. We stappen uit en kijken naar het kleine gebouwtje. 'De Oldenzaal' lezen we. "Dit is het. Zie je dat ik wel gelijk had?" zeg ik grijnzend. Hij trekt me aan mijn staart. "Hey! Laat dat." "Nou hup naar binnen." "Ja ja ik ga al." We lopen samen naar binnen en gaan in de wachtkamer zitten. Een halfuur later komt er een jonge vrouw binnen gelopen. "Jade Bakker?" "Ja dat ben ik." We schudden onze handen. "Ik ben Daniëlle Vermeer. Aangenaam." Ondertussen lopen we naar haar kantoortje. "En jij bent haar vriend?" "Nee, nee gewoon een goede vriend." Ik bloos enorm. "Ah oké. Neem plaats. Mag ik je naam weten voor het gemak?" "Ja tuurlijk, ik ben Matthyas, maar veel mensen noemen me Matthy." "Oke duidelijk. Ik begreep dat jullie hier kwamen voor Jade?" "Helemaal goed." Ze knikt. "Nou vertel eens Jade, waarom ben je hier?" "Moet ik gewoon van het begin vertellen?" Ze knikt. "Nou ja het begon toen ik ongeveer 15 was, mijn vader was altijd geweldadig al vanaf ik jong was, hij was verslaafd aan alcohol en nam af en toe drugs. Hij sloeg mijn moeder iedere keer als hij onder invloed thuis kwam. Ik ben daar iedere keer tussen gaan staan om mijn moeder te beschermen en heb daardoor ook alle klappen opgevangen. Nou ja toen ben ik ook begonnen aan zelfverminking. Gewoon omdat ik zo diep in de put zat als ik mijn moeder haar angstige gillen hoorden. Op het laatst heb ik mijn vader aan zijn arm meegesleept en buiten de deur gegooid. Ik heb die deur niet meer open gedaan. En ik zal nooit meer vergeten hoe mijn moeder aan die deur stond te rukken terwijl ik haar probeerde te kalmeren. Ik heb hem daarna nooit meer terug gezien. Toen heb ik nog een paar keer mezelf verwond door stress wat me dit allemaal gaf. Daarna was ik sober tot deze leeftijd ben gekomen, 23. Ik kwam thuis met mijn vriendengroep waaronder Matthyas." Hè het voelt zo raar om hem bij zijn hele naam te noemen. "En ik had net met mijn exvriend een steekpartij gehad en daarna heb ik hem gearresteerd. Nou ja dat allemaal terwege, ik kwam thuis en mijn telefoon ging over met een onbekend nummer." Ik bijt op mijn lip om niet in huilen uit te barsten. Ik slik een keer. "Doe rustig aan meisje." Ik knik en vat moed. "Ik nam op en ik hoorde een vrouw praten van het ziekenhuis en ze zei dat mijn moeder was omgekomen in een auto-ongeluk. Mijn hele leven stond toen op de kop. Daarna ben ik weer begonnen met zelfverminking, puur door mijn verdriet. En ik kon eigenlijk niet meer stoppen, dus daarom dacht ik dat het misschien handig was om naar therapie te gaan." besluit ik mijn verhaal. Ik barst weer in huilen uit. "Och meisje. Wil je wat water?" Ik knik zachtjes. "Huil jij maar even uit dan ga ik water halen." Ik knik en leun op mijn armen op de tafel. Matthy wrijft me zacht over mijn rug. "Het komt wel goed, ik ben echt trots op je dat je het zo ver al gered hebt." Ik ga weer rechtop zitten en ondertussen komt Daniëlle al weer binnen. "Hierzo." Ze reikt met het glas met water aan en geeft me ondertussen een tissue. Ik droog mijn ogen en snuit mijn neus. Ik neem een slok van het glas water. "Zoals ik gehoord heb, heb je best wel wat meegemaakt." Ik knik zachtjes. Ik speel een beetje met het glas. "Zou je het misschien erg vinden om je shirt uit te doen?" Ik kijk verschrikt op. Ze kijkt naar me. Ik kijk bang naar Matthy. Wat gaat er nu weer gebeuren?

~1778 woorden~

Hoi hoi, daar ben ik weer na een heeeeeele lange tijd. Eindelijk weer een deeltje! Hoop dat jullie hem leuk vinden!

Doei doei!❤️