Toen ik je voor het eerst zag/ ft. bankzitters

H44

Matthy pov:

Ik word wakker midden in de nacht. Ik kijk naast me er beweegt iets. Ik trek de deken iets naar beneden, en daar ligt ze dan. Ze spant haar spieren en dan ontspant ze ze weer. "Godver." vloek ik en ik stap snel uit bed. Ik trek snel mijn broek aan en loop dan naar de andere kant van het bed. De deken sla ik helemaal terug en kijk naar wat ze precies doet. Een epileptische aanval zie ik al snel. Ik besluit Raoul te bellen, aangezien ik de kamer niet uit wil. Het duurt even maar dan neemt hij op. "What the fuck Matt je kunt ook gewoon even naar m'n kamer lopen he?" "Nee dat kan ik niet, maak de boys wakker en bel een ambulance, Jade doet een epileptische aanval." "Fuck ik kom eraan." Ik hang op en zet een timer op mijn telefoon. Raoul smijt de deur open en vlak daarna komt Rob aangerend. "What the fuck is er gebeurd maat?" zegt Rob. "Geen idee ik werd wakker." Hij kijkt een beetje geschokt naar het bed. Het hele bed trilt en haar armen zwaaien alle kanten op. "Komt ze eruit of?" "Volgens mij niet." Ik kijk naar mijn telefoon. "2 minuten. Fuck, Raoul jij had toch al gebeld?" "Ja ze zijn er bijna." Ze valt bijna van het bed af. Ik duw haar een stukje terug. Haar mond begint te schuimen. "Dit is echt niet goed maat." zegt Rob. We horen sirenes komen en Raoul gaat naar beneden om ze op te wachten. We horen gerommel, maar dan gaat er nog een deur open. Het is Koen. "Bro wat gebeurd hier allemaal." Hij loopt bij mij de kamer op en blijft stokstijf staan. "Oh mijn god." stamelt hij. "Ja Koen de ambu komt zo." zeg ik. Het lijkt alsof hij ook in elkaar zal zakken. Ik merk het en ren naar hem toe. "Ga jij ook alsjeblieft nu niet." "Nee, nee ik schrok gewoon een beetje." We horen beneden een deur gaan en al snel horen we Raoul praten. "Ja het is boven, kom snel alsjeblieft." Raoul komt naar boven gerend met 2 ambulancemedewerkers. Ze kijken naar het hoopje mens op het bed. "Vicky geef maar dormicum." zegt de andere vrouw. "Hoi ik ben Jolijn." zegt dezelfde vrouw en ze geeft me een hand. Vicky pakt de neusspray en spuit een beetje in Jades neus. "We hopen dat dat de aanval een beetje zal onderdrukken." zegt Jolijn. "Maar natuurlijk zal ze mee moeten komen naar het ziekenhuis voor verder onderzoek. En jij bent?" "Matthyas maar de meeste noemen me Matthy." "Oke Matthy en jij bent haar vriend?" "Ja." "Oke ik stel voor dat je een tas voor haar gaat klaarmaken dan ga ik de schep halen." Ik knik en pak een sporttas uit mijn kast. Ik pak 2 setjes ondergoed, een joggingbroek, een trui van mij, parfum, make-up, haar telefoon, en nog een stel sokken en schoenen. "Is dit goed?" vraag ik en ik laat de tas aan Jolijn zien. Ze knikt. "Dat is helemaal goed." Ik pak nog haar airpods en doe ze in de tas. "Ik rijd wel met de ambu mee, Raoul wil jij achter de ambulance aan rijden?" "Ja doe ik." zegt Raoul en hij loopt naar zijn kamer om wat spullen te pakken. "Sterkte." zegt Rob. "Thanks maatje." Ik geef Koen nog een knuffel en loop dan achter Vicky en Jolijn aan. Ik zwaai nog een keer. Jade word op de brancard getild en aan het zuurstof gelegd. Dit zal ik waarschijnlijk niet zomaar meer van mijn netvlies afkrijgen. Ik stap de ambulance in en houd Jades hand vast. Raoul stapt in zijn Alfa Romeo en rijd achter ons aan. We zijn al snel in het ziekenhuis. "Het komt allemaal goed Matthy, ze is al redelijk gekalmeerd." Ik knik en Jolijn doet de deuren open. Ik rijd samen met Jolijn de brancard de ambulance uit en loop het ziekenhuis binnen. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen als de liefde van mijn leven zou overlijden, en ik er niet bij was. We worden naar een kamer gebracht en daar word ze overgetild naar een ziekenhuis bed. "Oke Matthy?" zegt een verpleegkundige. "Ja dat ben ik." "We gaan nu wat extra medicijnen bijgeven omdat de aanval nog niet helemaal is gestopt, en dan hopen we dat ze bijkomt." Ik knik en maak een beetje ruimte voor de verpleegkundigen. Ze spuiten met een spuitje iets in haar infuus. Ze gebruiken allemaal medische termen, dus ik begrijp niet helemaal wat er gebeurt. Als ze alles hebben toegediend gaan ze weg. De verpleegkundige die het me net heeft uitgelegd komt naar me toe. "Hai ik ben Valerie, dat is wat gemakkelijker." "Hoi Valerie, wat gaat er nu precies gebeuren?" "Ik ga zo naar neurologie bellen voor een hersenscan, om te kijken waarom ze een aanval gehad heeft." Ik slik en zie een paar sterretjes. Ze pakt me gelijk vast. "Ga eerst maar even zitten." "Hoe bedoelt u hersenscan, ze is gewoon oke." "Epilepsie kan door hersenschade ontstaan. En dat kan door verschillende oorzaken komen bijvoorbeeld door een afwijking in de hersenen, maar dat kan ook door iets anders komen." Ik knik zachtjes. "Wilt u mijn vriend naar de kamer sturen, ik heb hem nodig nu." zeg ik half huilend. "Zal ik doen, heel veel sterkte Matthyas." Ik knik en kijk naar het stille lichaam in het grote ziekenhuisbed. Ik hoor iemand aan komen rennen. "Hey maatje." zegt Raoul zacht en hij gaat naast me op de stoel zitten. Hij trekt me tegen zich aan en ik begin hard te huilen. "Het komt wel goed." "Nee dat komt het niet, misschien heeft ze wel epilepsie en dan?" komt er hortend en stotend uit mijn mond. "Sttt stil maar maatje." Hij gaat met zijn hand door mijn haar. "Ze weten wat ze moeten doen voor Jade." "Dat weet ik wel Roel, maar ik ben zo bang, zo verschrikkelijk bang wat er nu gaat gebeuren." Hij zegt niks en laat me uithuilen. Er komen 2 verpleegkundigen binnengelopen. Ik heb het niet door, maar Raoul seint dat het oke is dat ze haar meenemen naar de scan. Ik huil nog een poosje door en dan komen ze al snel weer terug met het bed. Ik snik nog na en kijk langzaam omhoog. Raoul kijkt bezorgd naar me. "Gaat het maatje?" Ik knik en staar voor me uit. Hij geeft me een tissue om mijn neus te snuiten. Ik pak het dankbaar aan en snuit mijn neus. Dan gaat de telefoon van Raoul over. "Het is Rob, die hebben waarschijnlijk niet meer kunnen slapen. Opnemen?" Ik knik zacht. "Hey Roelie hoe gaat het daar?" "Nou niet helemaal goed." Hij kijkt naar me of hij het mag vertellen. Ik knik dat het wel mag. "Jade is nog niet bij en volgens mij heeft ze net een scan gehad." "En hoe is het met Matt eraan toe?" "Niet goed, hij heeft net ik denk een halfuur gehuild, hij is net een beetje rustig." Hij richt het beeld een beetje op mij. Ik zwaai naar de camera. Ik zie dat ik rode ogen heb van het huilen. Ach wat kan het me schelen ook? "Matt gaat ie?" "Ja ik denk het." zeg ik met een gebroken stem. Raoul richt het beeld weer op zichzelf. "Nou Rob ik bel jullie wel als we nog meer nieuws hebben." "Ja is goed maatje doe voorzichtig." "Doe ik." Hij hangt de telefoon en ik sta op om naar Jade te kijken. Ik streel zacht haar gezicht.