Yatılı Hristiyan okulundaki bir grup gencin yurtta dolaşan efsaneyle eğlenmek için yaptığı iddia, heykeli ile aşk yaşayan Hyunjin'i onu öpmeye zorlar. Tek bir öpücükle canlanan melek heykeli Felix, insanların dünyasında sandığından daha fazla günah...
Heyecanla beklediğim dönemin ilk heykel dersi başlamıştı. Profesör anca 10 kişi olduğumuzu görünce uzmanlığa yönelmeyen gençlere sinirlenip saydırmıştı.
Sonra bizi avutmaya çalışıp "Aman neyse, biz bize yeteriz. Hem bu şekilde özel ders gibi oluyor, öyle değil mi çocuklar?" dedi. Oysa bu azınlık durumu sadece kendisini rahatsız ediyordu, hiçbirimizin umrunda değildi...
-Haklısınız hocam. -Teşekkür ederiz~ -Biz bize yeteriz!
Alçı karışımımı hazırlarken kıvamına odaklanıyordum. Hoca sessiz bir öğrenci olduğumun farkındaydı. Yanıma ne zaman gelse normalden daha yumuşak bir tonla sohbete giriyordu.
-Keyifler nasıl Hyunjin?
-Her şey yolunda Bay Hwa. İlgilendiğiniz için teşekkür ederim.
-Heykelin için model belirledin mi? Hemen alçıya geçtiğine göre aklında hazır bir isim olmalı.
-Şey... Aslında yok. Hayal gücümü kullanarak estetik bir sonuç elde etmek istiyorum.
-Kendinden emin öğrencilere bayılıyorum ama dürüst olmalıyım ki bu oldukça riskli. Kafana göre yaptığın iş belli kurallara uyum sağlamazsa dersimden kalırsın. ^^
-Yüzünüzü kara çıkarmayacağım, bana güvenebilirsiniz.
Yanımdan ayrıldıktan sonra gözlerimi devirdim. İyi saçmalamıştı. Sanatta kural ya da sınır mı olurdu?
"Neyse ne, sonuç mükemmel olacağı için böyle şeyleri düşünmeme gerek yok."
Öğle arası için bizimkiler dağılırken ben de kabataslak vücut şeklini çıkarmıştım. Hatların gidişatına bakılırsa zarif, ince bir erkek vücuduna evrilecekti bu.
"Sonucu görmek için sabırsızlanıyorum... Şimdi yemeğe gidip ellerimi dinlendirsem iyi olacak."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🥀🥀🥀
Yemekhanede Seungmin ve Changbin'i görünce sevinçle yanlarına geçtim. "Afiyet olsun~"
İkisi de 'Tamam tamam otur.' dermiş gibi elini aşağı yukarı birkaç kez sallayıp dedikoduya devam etti. Fazlasıyla yakın olduğumuz için aramızda gizli saklı konular olmazdı.
Gözlerindeki ateşi görünce gülesim geldi. Sessiz sessiz çorbamı içtim ve diyaloglarını dinledim.
-Hayır yani, inanabiliyor musun? Bir de gürültü çıkaran taraf bizmişiz.
