yine sen|bxb

0.1

21 şubat

Bugün daha fazla yazmayacaktım aslında. Ama  sınıfta uyurken seni izlemek çok zevkli oluyor. Dinlendiğini görmek beni rahatlatıyor. Omuzlarına küçük dokunuşlarla masaj kondurabilsem keşke.

Seninle ilk tanıştığımda durumunun iyi olmadığını anlamıştım Jia. Göz altların vardı. Ölüyordun bildiğin ruhun çekilmiş gibiydi. Seni çekici kılan bir özellik daha.

İlk günümdü. Herkes Japonya'dan gelen bir öğrenci olduğum için benimle konuşmaya çalıştı. Fetişize ediyorlar. Asyalı insanlar asyalıyı bir insanı fetişize ediyor. Hepsi benim için gölge insanlar. Bomboşlar.

Arka bahçeye gidiyordum, o sırada düştüm. Canım yanmamıştı açıkcası. Ayağa kalkma gereği duyamadım. Oturmaya devam ettim. Kimse yanaşıp soramıyordu da. Korkuyorlardı.

Toprağın üstüne oturmuş, ifadesiz, tek mimik oynatmadan duran deli biri gibi gözüküyordum. Ama sen Jia. Sen geldin ve bana elini uzattın. Sahte bir şekilde gülümsemiyordun. Benim gibi bakıyordun sen de. Hayatta bir amacı yokmuş gibi.

Sana yakın hissettim. Aynı mıydık yoksa? Beni ayağa kaldırdın. "Dikkatli ol." dediğin gibi ortalıktan kaybolmuştun. Beni sorgulamadın, kim olduğumla ilgilenmedin Jia. İlgimi çektin.

Kısa zamanda benim gibi  olmadığını gördüm. Arada gülümsüyordun çünkü. Ne kadar bunun sebepleri minik gereksiz bir şey olsa bile.

Uyurken mesela. İştahla yemek yerken. Ya da birinin ensesine vururken. Çok yalnızdın. Yine de mutluydun Jia. Seni kıskandığımı düşündüm ilk zamanlar. Bu kadar basit bir şekilde hayatından zevk alabilmenden kaynaklı. Sırf geçinebilmek için kuryelik yapıyordun. Bazen bebek bakıcılığı bazen ise market taşımacılığı. Belki bilmediğim başka ek işlerin bile vardı. Sürekli çalışıyordun. Asla dinlenmiyordun. Bunları sınıftaki birkaç çocuktan öğrenmiştim.

Sırf bir şey için çabalamaya başlamıştım. Senin için başkalarıyla konuşmaya çalışıyordum.

Evet seni kıskandığımı düşündüm ama sonra fark ettim ki bu zavallı hayatımda ilk kez dudağımın kenarı oynamıştı. Seni yemeğinle çebeleşirken görünce.

-