BÖLÜM 3.

198 21 5
                                    

"Merak etmeyin en onlara göz kulak olurum siz bizi düşünmeden yeni timinize gidebilirsiniz. Ha bu arada neresi çıktı?

"Rize..."

'Anladım'dercesine başını salladı mert.

"Komutanım ne yaparım ben bu gevşekler ile?"dedi Alperen. Nedense ağıt yakar gibi söylemişti bunu.

Büge ona ters bir bakış attığında kendini düzeltti hemen."Yani Büge bacım dışında."

Büge 'eyvallah'der gibi bakış atıp önüne döndüğünde ben Alperene baktım.

"Öyle deme Alperen. Sen olmazsan kim durduracak bunları?"dedim yalandan bir sitem ile.

"Yalnız komutanım"diyerek Savaş araya girdi"Çok ayıp ediyorsunuz. Biliyorsunuz ki bu timde en aklı başında,en yakışıklı,en seksi,en sevecen insan benim"dediğinde Bütün tim koca bir kahkaha atmaya başladı.

Onlarla burada durup eğlenme isterdim elbette. Ama gidip kızımı görmem gerekiyordu. Özlemi artık kalbimi ağrıtıyordu.

"Sohbetinize doyum olmaz ama ben artık gideyim. Malûm beni evde bekleyen yavru bir Kurt var"

Hepsi içtenlikle bana güldüğünde Büge ayağı kalktı ve yanımızdaki dolabın kapağını açtı.

Hepimiz ne alacak diye beklerken o elinde peluş bir bebek ile bize döndü.

Bebeği bana uzatıp gülümsedi"Yavru kurta hediyem olsun"

Bebeği elinden aldığımda bende gülümsedim"Sen varya sen"dedim dostça omzuna vururken.

"Aybüke bunu çok sevecek"dediğimde oda bana katılır gibi başını salladı.

"Birgün bizimde kızımız olurs-"Savaş sözünü tamamlayamadan Büge konuştu"Savaş.Elimde kalırsın"dedi en netinden.

"Kalayım...Elinde kalayım..."dedi savaş cilveli şekilde.

Büge ise sinirle avuç içiyle alnına vurdu ve odadan çıktı.

Alperen ve Mert gülmemek için dudaklarını birbirine bastırırken Savaş durmadı.

Yediği ayarın mutluluğu ile oda Bügenin arkasından gitti.

~~~

Karargahtan çıkıp eve gelmiştim. Gelirkende kızımın en sevdiği kekten almıştım.

Portakallı kek.

Batu Ali'de çok severdi bu keki. O yüzden belkide o da çok seviyordu portakallı keki.

Eve gelmeden önce onun sevdiği bir kaç şey daha alıp gelmiştim. Sağolsun ben görevlere gittiğim zaman lojmandaki yan komşum Fatoş abla bakıyordu.

Şehit annesiydi o da. Gelini ve torunuyla kendi hallerinde yaşayıp gidiyorlardı.

Yüzüme bir gülümseme yerleştirip kapıyı çaldım. Kapıyı çaldığım gibi içeriden Aybüke'min sesini duydum.

Sesine bile hasret kalmıştım...

Kapı açıldığında Karşımda ilk Fatoş ablayı gördüm. Sonrasında ise hızla kucağıma atlayan kızımı.

"Aneyyy....Aneymmmm"dedi içli içli. Herşeyi öğretebilmiştimde bir anne demeyi öğretememiştim.

"Annemmm"dedim sıkıca sarılıp kokusunu içime çekerken.

Bedenini benden çekip hızla elimi tuttu ve içeri çekmeye çalıştı. Güçlü bir kızdı benim kızım.

Annesi gibi.

SEVSEN NE OLURDUHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin