MAHALLE
İnsanın hayatında kimi anlar vardı ki, bir dönüm noktası ya da sıfırdan başlangıcı olabilirdi kişinin. Tek bir durum, tek bir mekan ya da tek bir insan yeterdi. Ve tek bir duygu. Kızgınlık olabilirdi, kırgınlık belki de. Kimi zaman mutluluk...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM-3 YOKUŞ AŞAĞI, GÖZ GÖZE
*
Utançtan eğdiğim başım saatlerdir kalkmıyor, aksine vakit geçtikçe daha da yerin dibine giriyordum. Yemek masasında yalnızca çatal ve bıçak sesi duyuluyordu. Babamın artık abarttığına karar verdiğim bu sessizliğini pek hayra yoramıyordum.
Babama bütün bunların annemin ayarladığı bir kör randevu yüzünden olduğunu, o pitbull benzeri varlığın da yaşanan küçük aksilikleri sorun ederek beni kendince cezalandırmak istemesini anlatacaktım. Anlatacaktım fakat, annem beni odaya çekmiş ve ayağından çıkarıp eline aldığı ev terliğini yüzüme yüzüme sallayarak bu konuda adını geçirmemem gerektiğini bana tatlı bir dille söylemişti. Kolumda hissettiğim o sızı sağ olsun, çok şeker bir anneye sahiptim.
"Ya," diyerek sessizliği bozan Baran'la ağzıma götürdüğüm çatalı ısırdım. Korku dolu gözlerim, bu sefer ne saçmalayacağını bilmediğim kardeşime döndü. Gözlerinin benim üstümde olduğunu fark ederken, endişeyle gülümsedim.
"Hayır anlamıyorum ben abi." dedi yayvan yayvan. Ağzındaki yemeğin kırıntıları aralık dudaklarından döküldüğünde gözlerimi kaçırdım. "Tibet abi hiç sana bakacak bir adam değil."
Kaşlarımı çatıp hızla yüzüne döndüm. "Pardon?" dedim şaşkın bir halde. Çatalla kendimi gösterip, alayla gülümsedim. "Neyim varmış benim?"
"Mesele de o ya," kıkırdadı. "hiçbir şeyin yok."
"O nasıl laf öyle Baran? Ablanla düzgün konuşacaksın. Bu evde, herkes birbirini sevecek ve saygı duyacak." annem terlikle kolumu bir vuruşta kızartmamış gibi nasıl da sevecen konuşuyordu. Yersen.
"Ne dedim ben ya? Ne dramatik hayatlarınız var sizin." çatalını masanın ortasındaki salata tabağına saplayıp bana ters bir bakış attı.
"Adamın yanında tek bir kız gören olmadı bugüne kadar. Nasıl yaptın da aslan gibi Tibet'i düşürdün kız? Doğru konuş bak."
"Anne valla sen doğurdun falan dinlemem şah damarına bıçağı saplarım bunun, haberin olsun." burnumdan solurken beni umursamadan yemeğine devam eden ailemi ümitsiz gözlerle izledim. Bu evde verdiğim psikolojik savaş ne olacaktı Allah'ım?
