AŞKIN DIŞAVURUMU

22'MUTLU MESUT YAŞA

*
yalancı bahar~
selin
*

23. Bölüm oy sınırı 1100

İyi okumalar 🎀💝

instagram: mishelwatty
wattpad: authormishel

BÖLÜM 22- MUTLU
MESUT YAŞA,

Karanlık yerini neredeyse aydınlığa bırakacaktı. Gecenin bir yarısı olmuştu fakat bizim için saatler önce yaşanan olaylardan sonra uyku hâlâ söz konusu bile değildi. Onunla soğuk bir göletin içinde yaşadığım o anların ufak bir cezası kesiliyor, hastalık sinsi bir şeytanı andırarak kanımda dolaşıyordu.

"İyi olduğuna emin misin?" dediğini duydum.

Onun yeşil gözlerinin bütün odağı benim üzerimdeyken yaşadığımız olayın gerçekliğini kavramaya çabaladı zihnim. Karşımdaki sıvası dökülmüş bahçe duvarından çektiğim bakışlarımı onun telaşlı, sıkıntılı yüzüne çevirdim bu sefer.

"Çok geç oldu. Uykun yok mu?" diye fısıldadım. Gece üçü geçmişti fakat biz onunla saatlerdir bir kaldırım taşı üstünde oturuyorduk.

"Uykum yok.Soruma cevap verir misin?" ısrarcı bakışları ve sözleriyle yutkunup omuz silktim. Gözlerim bu sefer bizden biraz uzakta oturmuş kalabalığı seyretti.

Babamın tekrar gelme ihtimaline karşı mahallenin gençleri bu gece sokağımızda nöbet tutacaklarını söylemişlerdi. Ne desek de onları bu fikirden caydıramamıştık.

Yalım, Teoman, Yiğit, Sadık abi ve Samet ayakta dikiliyor, bir şeyler konuşuyorlardı. Yanlarında Baran'ın olduğunu, sessiz sedasız etrafı izlediğini gördüğümde titreyen dudaklarımı ısırdım. Diğer yandansa Janset, Ebru ve mahalleden birkaç kız daha birkaç metre ötemizde bizim gibi kaldırım taşlarına oturmuş fısıltıyla bir şeyler konuşuyorlardı. Kimsenin gitmek gibi bir düşüncesi yoktu.

"Nasıl iyi olayım Tibet?" dedim küskün bir sesle. Ellerim elbisemin eteklerini sıkıyor, parmaklarım uğraşacak bir şeyler bulmuş olmanın verdiği keyifle hareket edip meşgul ediyordu zihnimi.

"Günlerdir her şey üst üste geliyor sanki. Sanki hayatımda bir şey yolundaysa geriye kalan her şey boka sarmalıymış gibi dağılıyor." dediğimde uzun parmaklarını sırtımda hissettim.

Aramızdaki açıklığı kapatıp vücudunu tamamen bana yapıştırdı. Çok geçmeden sırtımda dolaşan elleri yukarıya çıkıp başımdan tuttu. Uyguladığı güçle başım, omzuna düştüğündeyse ferah kokusunu çektim içime.

"Yoruldum." dedim kısık, kayıp sesimle. Aldığım nefeslerle tembel bir tavırla yükseldi göğüs kafesim. Soluklanmaya dahi dermanımın olmadığını fark ettim.

"Geçecek her şey. Sakın o adamın bu evi sizden alabileceğini düşünme. En iyi avukatlarla en kısa sürede bütün bağlarınızı koparacağız."

Bahçe duvarını seyreden gözlerimi Janset'in de içinde olduğu kalabalığa çevirdim. Şu an ona ihtiyaç duyuyordum. Tibet'in yanımda olmasından mutluydum elbette fakat gelip bir geçmiş olsun bile diyemeyeceği ya da demeyeceği ne yaşamıştık aklım almıyordu.

"Bütün bağlarım kopuyor." diye fısıldadım.

"Herkesle." dedim bir an sonra. Başımı kaldırıp onun ifadesiz tutmaya çalıştığı yüzünü seyrettim. Kasılmış çenesine bakılacak olursa halen mevcut sinirini koruduğunu görebiliyordum.