KURALSIZ

1.BÖLÜM

Selamünaleykümm ilk kitabım olduğunu göz önünde bulundurak yorum yaparsanız sevinirim.

İyi okumalarrr.

***

Siyah topuklu botlarımı ayağıma geçirip yerimden doğruldum.Vestiyerden çantamı koluma takıp kapıyı çektim.Asansörü es geçerek merdivenlere yöneldim biraz nefeslendikten sonra yoluma devam ettim.

Kendimi şuan zamanında okula gitmek için dağı taşı aşıp dinazorlarla savaşıp galip gelen dedelerimiz gibi hissetmem doğalmı?

Apartmandan çıkınca yüzüme vuran temiz havayla gülümsedim otobüs durağına varınca beklemeye başladım.Otobüsün gelmesine henüz sekiz dakika vardı.

Telefonumun sesiyle çantamı karıştırdım biraz uğraştan sonra sonunda kıymetlime ulaştım ve aramaya yanıt verdim.

"Neredesin sen?" diye soran arkadaşıma "dışarıda?" diye cevap verdim "Alya delirtme beni uyandım yoksun nereye kayboldun?" ardı ardına konuşmasıyla kıkırdadım."Kafeye gidiyorum" diye yanıt verdim"bu gün izin günün değilmiydi?" diye sordu" "evet öyleydi ama yavuz amcanın bu gün davetlileri varmış rica etti"dedim "ve sende kabul ettin" onaylar bir biçimde mırıldandım.Telefonun ardından nefes çektiğini duydum.

"Hani filme gidecektik?

Birde bu vardı değil mi?
"elimde değil ecem adamı yanlız mı bırakayım yani?"
Bir süre karşı taraftan ses gelmeyince telefonun kapandığını düşünüp kulağımdan çekip ekrana baktım. Arama devam ediyordu
"Ecem?"

"Arkadaşlar biz orada yanlızdık o yanlızlığı iliklerime kadar hissettim"

Söyledikleriyle gülümsedim."Akşam izleriz hem dondurma da alırım." diye ikna etme çabasına girdim.
"Beni bunlarla kandıracağını düşünüyorsan,çok doğru düşünmüşsün" deyince gülümsedim

Otobüsün gelmesiyle ecemle vedalaşıp telefonu kapattım.Otobüse binerek bir kişilik ücreti şoföre uzatıp cam kenarına oturdum.Kulaklığımı takarak aşinası olduğum müzikleri dinlemeye başladım.Kısa bir sürenin ardından otobüsten indim hızlı adımlarla kafeye girdim kasada duran barışa gülümseyerek "günaydın" diye mırıldandım.Beni henüz fark etmeyen arkadaşım kafasını kaldırdı geniş bir gülümseme sergileyerek aynı şekilde karşılık verdi."Günaydın, bu gün geciktin hayırdır?"
"Uyuya kalmışım" dedim.
Onaylar bir şekilde kafasını salladı arka tarafa geçerek önüme önlüğü taktım,saçlarımı yukarıdan dağınık bir şekilde bağlayıp barışa doğru ilerledim.

"Hâla gelmediler mi?"
bu gün kafe bir iş adamı tarafından kapatılmıştı.Üst taraf restaurant alt kat ise kafe idi ben normalde kafe de garsondum ama yavuz amca rica ettiği için bu gün üst kata hizmet edicektim."Hayır ama birazdan gelirler" o sırada yavuz amca bize doğru koşar adım geldi."Çocuklar her şey tamam değil mi? aman diyim bir aksilik olmasın" dedi.Gergin olduğu her halinden belli oluyordu.

Barışın "merak etme dayı herşey tamam" demesiyle derin bir nefes verdi.

Yavuz amca barışın dayısıydı.Barışla dershanede tanışmıştık eksik notlarım konusunda bana yardımcı olmuştu o zamandan beri bir arkadaşlığımız vardı.Üniversiteden sonra iş bulamayınca yavuz amcanın yanında çalışmayı teklif edince el mecbur kabul ettim.Düşüncelerimden sıyrılmama sebep olan restaurant girişinden giren takım elbiseli adamlardı.

Hepsi birbirinden kalıplı neredeyse yirmi kişinin gelmesiyle üçümüz de yerimizde dikleştik.Adamlar sırasıyla girerken aralarından biriyle göz göze geldik sarışın,beyaz tenli biriydi geniş bir sırıtmayla yanımızdan geçti.