My Beloved Begonia🌺🌺

23

නම්ජුන් ඇස් ඇරලා හෙමීට වටපිට බැලුවා...
ස්‍යොක්ජින් එයාගෙ පැත්තට පිටුපාගෙන වැතිරිලා හිටියා...
' ඒ කියන්නෙ ජිනී ඇහැරිලා... ' නම්ජුන් හිතුවා...
හෙමීට ඔලුව උස්සලා බලපු නම්ජුන් ඔරලෝසුවෙන් වෙලාව බැලුවා...
දවල් 1 පැනලා විනාඩි 35කුත් ගිහිල්ලා...

නිදාගත්තා වැඩියි කිය කියම ඇඳෙන් බැස්ස නම්ජුන් ආයි ඇඳෙන්ම වාඩි උනේ, එකපාරටම ඇඳෙන් බැස්ස පාර පොඩි කරකැවිල්ලක් ආව නිසයි...
එක අතකින් ඔලුව අල්ලන් අනිත් අතින් ඇඳ රෙද්ද තදේට අල්ලන් ටික වෙලාවක් ඇස් පියන් හිටිය නම්ජුන් ඇස් ඇරියේ අනපේක්ෂිත දෙයක් වුනු නිසයි...

දවල් බෙහෙත් බීලා ඇඳේ වැතිරිලා කල්පනා කර කර හිටිය ස්‍යොක්ජින්ට යන්තම් නින්ද යාගෙන ආවා විතරයි...
එයාට පිටිපස්සෙන් ඇහුනෙ ඇඳක් චිරි චිරි ගගා හෙලවෙන සද්දෙයි...
හෙමීට අනිත් පැත්ත හැරිලා බලපු ස්‍යොක්ජින් දැක්කෙ ඇඳේ වාඩිවෙලා ඔලුවත් අල්ලන් ඇස් පියන් ඉන්න නම්ජුන්වයි...

Dr. Chan කිව්ව දේවල් මතක් උන ස්‍යොක්ජින්ගෙ හිත ගැස්සිලා ගියා ඒ දැක්ක දෙයින්...
තමන්ගෙ ඔක්කොම අමාරුකම් පැත්තකට දාපු ස්‍යොක්ජින් ඇඳෙන් අමාරුවෙන් බැහැලා නම්ජුන් ගාවට ආවා...
ඇවිත් නම්ජුන්ගෙ කම්මුලෙන් තමන්ගෙ අත තිබ්බා....

ඒ ස්පර්ශය නිසා ගැස්සිනු නම්ජුන් ඇස් ඇරලා බලද්දි මුලින්ම දැක්කෙ තමන්ගෙ මූණ ඉස්සරහ හිටන් ඉන්න නිල් පාට jumpsuit එකක්...
හෙමීට ඔලුව උස්සලා බලපු නම්ජුන්ගෙ ඇස් වලට ගැටුනෙ ස්‍යොක්ජින්ගෙ ඇස්...
ඒ ඇස් දිළිසෙනවා...
ටිකක් ලොකුත් වෙලා...
ඒ ඇස් වල තිබ්බ හැඟීම කියවන්න නම්ජුන්ට වැඩි වෙලාවක් ගියේ නෑ...
ස්‍යොක්ජින් ඉන්නෙ බයවෙලා...

🐨 ජිනී... ඇයි මේ??
ඇයි මේ ඇස්වල කඳුලු??
මොකද උනේ??
ඔයාට මොකක් හරි අමාරුවක් දැනෙනවද??
ඇයි මේ ඇඳෙන් බැහැලා??
ඔයාට හොඳ නෑ නේද දැන්ම ඇඳෙන් බහින්න ආ??
කෝ කෝ ඉඳගන්න ඇඳෙන්...
කෝ ඉඳගන්න කිව්වම අහලා...

ස්‍යොක්ජින්ට එක වචනයක්වත් කියන්න දුන්නෙ නැති නම්ජුන් ලෑස්ති උනේ ස්‍යොක්ජින්ව ඇඳෙන් වාඩි කරවන්න...
ඒත් ආයිත් එකපාරටම නැගිට්ට නිසා තප්පරයක් යන්නත් කලින්ම නම්ජුන්ට කරකැවිල්ලක් ඇවිත් වැටෙන්න ගියා...
ස්‍යොක්ජින් පැනලා නම්ජුන්ගෙ පපුව වටෙන් අත් දාලා අල්ල ගනිද්දි, කෙඳිරි ගාගෙනම ස්‍යොක්ජින්ගෙ උරහිස් වලට බර උනු නම්ජුන් ස්‍යොක්ජින්ගෙ පපුවට ඔලුව තියන් ටිකක් හයියෙන් හුස්ම ගත්තා...