ဇဗၺဴဒီပါေတာင္ကြၽန္းသခင္ အပိုင္း ၂၆
—
ယဲ့ဖန္က ေရွးေဟာင္းေၾကးနီေရာင္အေခါင္းကို ကိုင္ထားသည္။ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးက ေရကန္တြင္ေပၚေနေသာ လမင္းလို ျဖစ္လာသည္။ ခံစားခ်က္မဲ့စြာျဖင့္ ထိုေနရာတြင္ သည္အတိုင္း ရပ္ေနၿပီး အျခားေသာ ျမင့္ျမတ္သည့္ ေလာကမွ အရွိန္အဝါမ်ိဳးကို လြင့္ထုတ္ေနသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ သူက ဒီေလာကမွ ကြဲထြက္ေနသည့္ ေက်ာ့ရွင္းၾကည့္ေကာင္းလြန္းေသာ ေလထဲတြင္ အခ်ိန္မေ႐ြး ပ်ံသန္းႏိုင္သည့္ အမတအလား ထင္ရသည္။
သို႔ရာတြင္ သူ၏ အတြင္းေလာကကမူ သူ၏ စိတ္ေလာက္ မတည္ၿငိမ္ခဲ့ေခ်။ မဟာတာအို၏ ေကာင္းကင္သံစဥ္က အဆုံးမဲ့ေသာ ေခ်ာက္နက္ သို႔မဟုတ္ သမုဒၵရာႀကီးအလား ထင္ရၿပီး အဆင့္ျမင့္ကာ က်ယ္ေျပာလြန္းသည္။ စကားလုံးတိုင္းက ပင္လယ္ျပင္ ပ်က္စီးေနသည့္ႏွယ္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးက ကြဲထြက္ေနသလို အရွိန္အဝါ ျပင္းထြန္လြန္းလွသည္။
ေရွးေဟာင္းဗုဒၶဘာသာမွ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက တရားစာ ႐ြတ္ဖတ္ေနသလို ထင္ရေသာ္လည္း ေရွးဦးနတ္ဘုရားမ်ားကို ဆုေတာင္းေနသူမ်ားက ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေနသလိုလည္း ထင္ရျပန္သည္။
အသံက အဆုံးအစမဲ့ၿပီး ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံးကိုပင္ ထိုးေဖာက္သြားသလို ယဲ့ဖန္၏ႏွလုံးသားထဲ တိုက္႐ိုက္စီးဝင္လာသည္။ သူ၏စိတ္က လႈပ္ခါလာၿပီး အေတြးမ်ားကလည္း ဖိအားသက္ေရာက္ခံရသည္။ သူက မည္သည့္ေနရာတြင္ရွိေၾကာင္း ေမ့သြားသည္။
အေဝးတြင္ လူတိုင္းမွာ သူက ပေဟဠိျဖစ္ေသာ အမူအရာမ်ိဳးျဖင့္ မ်က္ႏွာေသႏွင့္ ရွိေနေၾကာင္း ျမင္ရေသာအခါ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္း မသိၾကေတာ့ေခ်။ သို႔ေသာ္ သူက ဖုန္မႈန္႔ အညစ္အေၾကးမ်ား ကင္းစင္ေသာ အမတဟူေသာ ခံစားခ်က္ကိုသာ ခပ္ယဲ့ယဲ့ ရေနသည္။
ယဲ့ဖန္၏ တစ္ကိုယ္လုံးက ထိုေနရာတြင္ ေအးခဲေနသည္။ ေကာင္းကင္သံစဥ္က ေခါင္းေလာင္းတစ္ခုလို အသံမ်ိဳး ထုတ္လြင့္ေနၿပီး အလွမ္းကြာေဝးလြန္းေသာ္လည္း သက္ေရာက္မႈက က်ယ္ေျပာလြန္းျပန္သည္။ နားလည္ရန္ ခက္ခဲလွသည့္အတြက္ သူကအဓိပၸါယ္ကို နားမလည္ႏိုင္ေခ်။
YOU ARE READING
ဇဗ္ဗူဒီပါတောင်ကျွန်းသခင် (Uni+Zawgyi)
Aventuraနဂါးအလောင်းကိုးလောင်းဆွဲလာသည့် ထူးဆန်းသော ကြေးနီ ခေါင်းတလားကြီးသည် သူငယ်ချင်း သုံးဆယ့်သုံးဦးကို အခြားလောကသို့ ပို့ဆောင်လိုက်လေသည်။ ရှင်သန်နိုင်ရန် ပြင်းပြသော ဆန္ဒသည် ထိုသူတို့အား ရှေးနတ်ဘုရား ဖြစ်ရန် ကျင့်ကြံသော လမ်းဆီ တွန်းအားပေးကာ ရောက်ရှိစေခဲ့သ...
