Stellar Serendipity [Boys' Love]

Epilogue

Ilang buwan na ang nakararaan nang husgahan ng husgado si Papa. Ilang buwan na rin ang nakararaan nang muling maging malinis ang buhay ko. Ngunit may isa pang hindi naaayos. Ang relasyon namin ni Gavin.

“Anak, kaylan mo balak sagutin si Gavin? Ang tagal niya nang nanliligaw, huh?” mutawi ni Mama. Narito kami ngayon sa harap ng hapag, kumakain ng hapunan. 

Hanggang ngayon ay natatakot pa rin akong balikan siya. Natatakot akong sa pangalawang pagkakataon ay muli na naman kaming paghiwalayin. Natatakot akong sumubok ulit.

Hindi ko alam kung susubok pa ba ako.

“Ma, gusto ko naman po. Pero I am still doubting kung mag-wo-work na ba.” 

“Apollo! Apollo!” tarantang sigaw ng isang lalaki pagkapasok nito sa pinto.

Agad akong tumayo at hinintay na makita ang lalaking ‘yon at sabihin ang balitang nais niyang sabihin. Pagkalapit nito sa akin ay nakita ko ang humahalhal na si Aeron. Napatigil pa ito at napahawak sa magkabilang bewan dahil sa pagod at panay ang paghabol sa hininga.

“Ano?” may kunot-noong tanong ko rito.

Ilang segundo pa ang hinintay ko habang siya ay panay pa rin ang paghabol sa sariling hininga at panay ang punas sa tagaktak niyang pawis.

“Si Gavin,” humihingal na aniya. Mas kumunot ang noo ko dahil sa bitin niyang balita. Magtatanong pang muli ako nang ipagpatuloy niya na ang sasabihin, “sabi ni Tita Steph, ngayon daw ang flight ni Gavin papunta sa France kasama si Tito Arthur. Sabi rin ni Lynette, may possibilities daw na hindi na umuwi pa si Gavin,” tila ba isang malamig na tubig na bumuhos sa akin ang sinabi ni Aeron. Biglang nabuhay ako sa reyalidad pagkarinig sa balitang dala niya.

“Teka, teka… Hindi siya nagsabi sa akin na aalis siya. At tiyaka… iiwan niya ‘ko,” hindi makapaniwalang sabi ko kay Aeron.

Napansin ko ang pag-alis ni Mama at pumunta sa kung saan man at iniwan kaming nag-uusap ni Aeron.

“Maski ako, hindi ko maisip na aalis si Gavin. Pero ito… Lynette gave me this letter from Gavin. Para sa’yo raw ‘yan.” Agad kong kinuha ang papel na hawak ni Aeron at binasa ‘yon.
 
GAVIN’S FAREWELL LETTER

Dear Apollo,

I hope this letter finds you well. As I sit here, preparing to face on a new chapter of my life in France, I can’t help but remember the memories we’ve shared together. Our time together has been filled with laughter, love, and undeniable connection. But as life takes me in a different direction, I find myself at a crossroads, unsure of what the future holds for us.

France has always been a dream of mine, and the opportunity to explore a new culture and create new experiences with my father is too enticing to pass up. However, this decision comes with a heavy heart, knowing that it may mean leaving you behind. The thought of not seeing your smile or hearing your voice fills me with a mixture of excitement and sadness.

Please know that the distance between us doesn’t diminish the impact you’ve had on my life. You’ve taught me so much about love, acceptance, and the beauty of being true to oneself. The memories we’ve shared will forever hold a special place in my heart, and I hope they do in yours too.

While I can’t predict what the future holds, I want you to know that you will always have a piece of me. Our story may have taken an unexpected turn, but the love we shared was real. Whether our paths cross again or not, I will forever cherish the time we spent together.