Stellar Serendipity [Boys' Love]

Chapter 27

Theme song 'We and Us' playing ...

***
Today is Christmas day! Nakapula kaming lahat para i-flex ang pagcecelebrate namin ng pasko, red is the color of love, kaya iyon 'yong color theme namin ngayon. May balita ring magkakaroon ngayon ng meteor shower kaya kanina palang ay naghahanda na si Gavin ng snacks at movie para mamaya, kasi pagkatapos ng midnight mass at ng noche buena ay doon kami matutulog sa ilalim ng punong narra under the stars! Naglatag na kami ng tent at naglagay ng solar light para incase of emergency, malinis din do’n para romantic daw. Ang arte pero I like it!

Ito rin 'yong pinapangarap ko e, romantic date under the stars, pero sana 'yong true love ko na 'yong kasama ko, sana siya na. Pero, hindi ko rin maintindihan, sa ikalawang pagkakataon naramdaman ko 'yong kilig sa tuwing magkasama kami ni Gavin, 'yong every simba namin he keeps on starting at me kapag nagigising ako, nahuhuli ko ‘yon pero balewala lang sakanya, parang mas gusto niyang nagkakatitigan kami, hindi ko alam kung bakit sa tuwing naglalakad kami ay hinahawakan niya ang kamay ko, did he likes me, or sadyang patibong lang din ‘to gaya ng ginawa ni Kenneth?

Ilang minuto pa bago matapos ang midnight mass, nagkakantahan ng christmas songs ang choir para buhayin ang nagsisimba, katabi ko ngayon si
Gavin, habang nasa kabilang gilid ko sina Samantha at Michelle, nagbibiruan pa nga kami na kapag may occasion saka lang magsisimba sina Samantha at Michelle para diretso sa kainan, tumawa lang din si loka-loka.
“Greet niyo ang katabi niyo ng ‘Merry Christmas, kapatid,’” sabi ng Pari na siyang ginawa namin,

“Merry Christmas, Kapatid,” bati ko kay Gavin, hinihintay ko ang pagbati niya pero hindi ko ito narinig, ang tanging gawa lamang niya ay ang pagtitig sa mata ko. May mali ba? May dumi ba ‘ko?

Natapos na ang misa, pagkatapos nito ay umuwi narin kami, kasabay pa naming umuwi sina Samantha pero hindi na rin tumuloy sa bahay dahil nahihiya raw, first time ah.

Agad din kaming kumain at pumunta na sa tent para mag star gazing, dala namin ang iba’t you snacks na hinanda kanina, habang nagtatawanan. Ilang oras pa ang nagtagal nang nag umpisa ng lumabas ang mga meteors.

(Listen to “Rewrite the star” by Anne Marie and James Arthur for better quality of imagination)  “Apollo, I can’t help but to feel enchanted under these enchanting Christmas stars,” he said while gazing up at the starry sky. 

“Gavin, the magic of this moment is undeniable. I’ve been drawn to you, not just by the stars above, but by your kindness, intelligence, and the way you light up my world,” I murmured while smiling. Nakita ko 'yong kilig mula sa labi niya, kilig yan? 

“Alam mo Apollo, you’ve captured my heart just like the shooting star striking from above. I feel so lucky to have you in my life,” aniya naman na nagpaangiting lalo sa akin, nakita ko ang pagblush ng pisngi niya at ng ilong niya pagkasabi nito, naramdaman ko rin ang pag-init ng pisngi ko matapos marinig ang sinabi niya, teka bakit ganito?
Bakit parang kung ano-ano nang nasasabi namin? Soft Drinks lang naman ang iniinom namin ah. 

“Apollo, you’re the constellation that guides me through life’s uncertainties. Your presence brings warmth and joy, just like the Christmas lights that twinkle around us. Apollo, I want to be by your side as we explore the universe together. With you, every moment feels like a celestial adventure, filled with wonder and love. Apollo, you’ve ignited a spark within me that burns brighter than any star in the sky. I want to be your guiding light, your constant companion, and your partner in this beautiful journey. Apollo, as we celebrate this magical Christmas Day, I want to express my deepest gratitude for your presence in my life. You’ve brought me hope, love, and a sense of belonging that I’ve longed for,” He said while staring at me. Ramdam ko ang bawat salitang binibitawan niya, parang bumabaon sa puso ko. 

Ramdam ko ang pagpula ng pisngi ko sa bawat katagang binibitawan niya, ang pag-init ng pisngi ko sa bawat ngiting binibitawan niya, hindi ko rin alam kung bakit, pero unti-unti na rin akong nahuhulog sa kanya. I think, I love him but I am scared. 

“Gavin, your words touch my heart in ways I can’t fully describe. I am grateful for every moment we share, and I am excited for the adventures that await us in the future,” I replied, I don’t know what to feel right now, indeed mixed emotions.

Hindi ko alam kung ano ang mafifeel ko sa tuwing tinititigan niya ang mata ko, pero ang alam ko lang, bawat sulyap na tinatapon niya ay ang wala humpay na pagtibok ng puso ko, iba ‘to sa normal na tibok e, kakaiba 'yong tibok niya ngayon, 'yong tibok na parang ayaw ko ng sukuan, 'yong tibok na sana hindi na lang mawala sa pakiramdam, pero natatakot ako, natatakot akong baka sa tamis ng mga salita niya ay ang pait naman ng dulot sa buhay ko, I am traumatized with this kind of scene, trauma na ako sa pagpapakilig ng mga lalaki, trauma na ako sa pag-asang may taong magmamahal ng totoo sa akin .

“Apollo, let’s make this Christmas one to remember. Together, we’ll create our own constellation of love, lighting up the sky and the depths of our souls. I couldn’t ask for a more perfect gift than your love. Let’s embrace this special moment and let the stars bear witness to our love story,” He murmured with a smile on his lips. I can feel my hand shaking whenever he murmurs those words. I don’t know why, but I can feel my heart jumping in happiness,
“Apollo, matagal ko ‘tong pinaghandaan, pinagisipan at hinintay. Apollo, I like you, I don’t know how to live without you, I don’t know what to do when you’re not by my side, you’re my life, the answer to my no-ending wishes in the meteors, the love that I deserve.” 

“Pero, Gavin, I am scared, takot akong umasa, baka kasi iba na naman ang magiging result neto e, sorry pero natatakot talaga ako, natrauma na ako kay Kenneth,” sagot ko at akmang lalayo na ng tingin ng biglang hinatak niya ang braso ko dahilan para magkaharap kami, halos one inch na lang ang layo ng mukha namin, malapit nang magkadikit. 

My heart skipped a beat, our own feelings stirring within. I looked into his eyes, seeing a reflection of my own emotions. In that magical moment, time seemed to stand still as we leaned in, our lips meeting in a gentle and heartfelt kiss.

A rush of emotions surged through my veins. I felt a mixture of surprise, joy, and a sense of being truly seen and understood. It was as if the entire universe had conspired to bring us together on this special night.

Wrapped in the warmth of our embrace, Apollo and I continued to stargaze, our hearts dancing to the rhythm of newfound love. The stars above seemed to twinkle with approval, as if celebrating this beautiful connection that had blossomed on Christmas Eve.

“Sana naman napatunayan ko ng iba ako kay Kenneth, na hindi kita niloloko, na totoong mahal kita,” aniya at seryosong tumingin sa mga mata ko, “Apollo, In the realm of medical metaphors, I find myself in a state of perpetual recovery, as your presence acts as a powerful prescription, bringing solace to the deepest corners of my soul. You are the remedy that mends the fractures of my heart, the soothing balm that eases the ache of my existence. Just as a skilled physician tends to their patients with unwavering care, you tend to the wounds of my spirit with tenderness and compassion. Your love acts as a medicinal elixir, infusing my days with renewed vitality and hope. 

“With every beat of my heart, I am reminded of the miraculous healing power that lies within the confines of our connection. I can wait, maghihintay ako kung kailan handa ka na, maghihintay ako kung kailan handa nang magbukas ang puso mo, liligawan kita, liligawan kita hanggang sa handa ka na, hanggang sa handa ka nang suklian ang pagmamahal ko, love can wait,” aniya pa bago ngumiti, kasabay ng pagngiti ang suyang paglapit niyang muli sa akin, at kasabay nito ay ang muling paglapat ng labi namin.

Habang ramdam ko ang init ng labi niya ay narinig ko ang sunod-sunod na putok ng fireworks, twelve am na, it’s Christmas Day. Kasabay ng bawat putok ng fireworks ay ang mas paglalim ng halim namin, mga halik na ngayon ko lang naramdaman. 

Mapusok ang halik na binitawan naming dalawa, nililibot at tila ba may hinahanap ang kanyang dila sa loob ng bibig ko, hindi ko maiwasang mapapikit dahil sa sensasyong iniiwan ng kanyang labi sa akin. Humigpit ang pagkakahawak ko sa telang inuupuan nang ibinaling niya ang kaniyang halik sa aking leeg, ramdam ko ang pag-iwan niya ng marka roon bago tumawa ng impit.

“This is the sign that you’re mine, only mine,” aniya pa at muling itinuloy ang romantikong paghalik. Mas umalab ang init ng kaniyang halik, ramdam ko ang paglibot niya sa buo kong leeg na paminsanminsan ay ibabalik sa aking labi ang kanyang halik. 

“Hi guys! Anong nangyayari diyan?” napabalikwas kami nang marinig ang boses ni Samantha na papalapit sa amin.

Agad akong napahawak sa leeg ko upang matakpan ang kaninang markang iniwan niya.
Tumawa naman si Gavin at kumamot sa ulo, tila ba nag-iisip kung anong palusot ang pwedeng sabihin kay Samantha.

“Ah… E… Kumakain lang, ang sarap nga e,” Tumatawang ani Gavin na naging dahilan upang masamid ako sa sarili kong laway.

“Kumakain ba ng ano?” tumatawang dagdag pa ni Michelle bago umupo sa tabi ko, “Bakit parang namumula ka, Apollo? Nasarapan ka rin ba sa kinain niyo ni Gavin?”

“Sira!” tanging naisagot ko bago tumingin kay Gavin, tanging kindat lang na nakapangloloko ang isinagot niya sa akin.

Nasarapan nga ba ako? 

***