~ 6. BÖLÜM ~

5 5 0
                                    

Eveeeet yeniii bir bölümlee karşınızdayımmm. Umarım beğenirsinizz.

Size yeni bir şarkıyla geldim umarım hoşunuza giderr. Beğenirseniz de yorumlamayı unutmayın lütfen görüşleriniz benim için çook önemlisi

İyi okumalarrr 🐰♥️

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sözünü bitirir bitirmez beni yanağımdan öpüp öylece arkasını dönüp gitmişti. Hala şoktan çıkamamıştım. Bu kadarını gerçekten beklemiyordum. Daha birkaç saat önce tanıştığınız birisini nasıl bu kadar kolay bir şekilde öpebilirdiniz ki?

Uzunca bir süre kendime gelememiştim. Bu kız gerçekten de benim başıma bela olma niyetindeydi hissediyordum. Ve onu gözlemleme fikri aklıma gelmişti. Buna henüz karar verme aşamasındaydım fakat bu tarz konularla hiç uğraşmak istemiyordum. Ortaokulda son senemdi ve yeterince de geç başlamıştım zaten okula ve üstelik önümde bir sınav vardı. İyi bir hayat için neden sürekli okumak gerektiğine de anlam veremiyor ve vermekte istemiyordum bu konu beni gerçekten çok geriyordu. Bu sebepten dolayı da sanırım bu konuyu unutup gidecektim.

Elimdeki poşette duran bilgisayar kasasını fark ettiğimde kendime gelmiştim. Bilgisayarcının yolunu tuttuğumda yolda elleri poşetlerle dolu yaşlı bir teyze görmüştüm. Yaşlı insanlar sanırım hassas noktamdı çünkü onları bu şekilde gördüğümde hemen yardımcı olmaya çalışıyordum. Tekrardan aynı şeyi yapmak için yöneldiğimde elinden bir poşeti düşürdüğünü fark ettim. Yaşlı teyze paniklemiş olacaktı ki aniden durumu toparlamaya çalışıyordu. Elimdeki kasayı yere bırakıp teyzenin yanına gittim. "Dur teyze ben hemen hallediyorum." Diyerek onu rahatlatmaya çalıştım ve yere eğilerek teyzenin elindeki poşetten düşüp dağılan elmaları toplayarak tekrardan poşetine koymuştum. Ayağa kalkarken "çok sağol yavrum" dediğini duydum. Gülümseyerek elindeki diğer poşetleri de aldığım sırada "nerede oturuyorsunuz teyzeciğim oraya kadar bırakayım siz yorulmayın" dediğim sırada teyze "çok uzakta değil oğlum şu köşeyi dönünce evine varıyorum zaten sanada zahmet oluyor sende bir yere gidiyordun belli." Dedi. Tarif ettiği yöne doğru baktığımda bizim evin olduğu sokağı gösterdiğini fark ettim. "Ne zahmeti teyzeciğim zaten bizim evde aynı sokakta bende dalgınlıktan cüzdanı unutmuşum evde zaten geri dönecektim." Dedim ve yola koyulduk. Sokağa girdiğimizde yaşlı teyze "Bak oğlum burası işte yakındı zaten boşa zahmet ettin yordun kendini" Dedi tekrardan söylediğine karşılık gülümsemeyle yetinmiştim. Çünkü gösterdiği ev bizim evin tam olarak önündeki evdi. Evet doğru hatırladınız burası Ebruların yeni taşındığı evdi. Bu teyzeyi de daha önce hiç görmemiştim. Fakat Ebru'nun da annesi olamayacak kadar yaşlı gözüküyordu. Bu konu üzerine pek düşünmeden teyzeyi evinin kapısına kadar bırakmak için merdivenleri çıktım. Yaşlı teyze kapıyı açtığında evde küçük bir kız çocuğunun acı içinde çığlıklarını duydum. Çocuklardan pek hoşlanmam evet ama zarar da gelsin istemem acımasız birisi değilim. Bu sebepten dolayı evin içine doğru bir bakış attım refleksle birlikte teyzeye "bir şey mi oldu evde tekler mi?" Diye sorduğum sırada teyzeye döndüm. Teyze nefes nefese kalmıştı belli ki bu ses onuda rahatsız etmiş, panikletmişti. Sözlerimi cevapsız bırakırken ayakkabılarını çıkarmakla meşguldü. Ellerimde poşetler öylece teyzeyi izliyordum ve bir o kadar da içeriden gelen sesler yüzünden endişeliydim. Merak etmemek elde değildi Ebru'nun ağzından yanlışlıkla çıkan kelimeleri düşündüm fakat hiçbiri de kafamda belli bir senaryo oturtmaya yetmemişti.

"Teyze iyi misin! Teyze kendine gel! Ne oldu Teyze?" Yaşlı teyze ayakkabıları çıkartmaya çalıştığı sırada bayılmak üzere olduğunu fark ettim. Ebru'nun bağırışlarıyla teyzeyi tutmam bir oldu. Biraz daha gecikmiş olsam resmen merdivenlerden yuvarlanacaktı. Şok olmuştum böyle bir şey beklemiyordum. Evdeki seslerden sonra teyze kendini kaybetmişti ve aceleyle içeriye girmek istiyor gibi gözüküyordu en son bana bile cevap vermemiş, resmen varlığımı unutmuştu.

Ebru telaşla merdivenleri hızlı bir şekilde çıktı ve "anneanne iyi misin? Neden panikledin yine mi bir şey yaptı yoksa ilacın nerede?" Diye panikle sorular sorduğunu gördüm. Poşetleri alırken teyzenin çantasını da almış olduğumu fark ettim. Ani bir refleksle teyzeyi tutmak için poşetleri yere atmıştım. Poşetlerin ağzını bağladığım için öylece duruyorlardı. Aradaki çantayı fark ettim ve hemen teyzenin kafasını vurmaması için tuttuğum elimi düzeltip çantaya doğru uzandım. Çantayı Ebruya doğru uzattığımda sanki varlığımı az önce fark etmemiş gibi bir tepki vermişti. Ebru'nun sıraladığı soruları aklımın bir köşesine yazmıştım. Daha sonra düşünecektim bunları şimdi önemli olan teyzenin iyi olmasıydı. Ebruya "anneannenin herhangi bir sorunu mu var hiç iyi gözükmüyor acaba hastaneye mi getirsek" diye sordum. Ebru cevap vermeden ona vermiş olduğum çantayı kurcalıyordu. Muhtemelen ilaçları bulamamış olmalıydı çünkü her elini attığında "Yok. Yok işte!" Diye telaşla bağırmaya başlamıştı. Teyzeyi merdivenin demirliklerine düzgün bir şekilde yasladım. Ve Ebru'nun yanına geçtim. Omzuna dokunup "Sakin ol bulacağız. Bu şekilde o ilaç çantanın içindeyse bile bulamayacaksın." Dedikten sonra çantayı elinden aldım. Ve sakin bir şekilde içinde ilaç tarzı bir şey aramaya başladım. Bir tane ilaç bulup çıkardım. İlacın ismi çok tanıdıktı. Daha öncesinden kullandığım bir ilaç olduğu için nasıl alınması gerektiğini çok iyi biliyordum. Ebrunun bu telaşla nasıl yapacağını kavrayamayacağını düşünerekten ilacı teyzeye kendim verdim. Zaten astım ilacı olduğundan dolayı hava şeklinde alınıyordu. Bu sebepten dolayı çok kolay olmuştu işim. İlacı tekrardan çantaya koyduğum sırada teyze de yavaş yavaş kendine gelmek üzereydi. Ebru bunu görür görmez dönüp bana sarıldı. Bu sefer bende ona karşılık veriyordum. Gerçekten korktuğunu hissetmiştim ve bu sarılmanın ona iyi gelebileceğini düşünüyordum. Tam bu sırada içeriden kapıya doğru yaklaşan bir bağırış sesiyle ayrıldık...

_________________________________________

Eveeeet bir bölümün daha sonuna gelmiş bulunmaktayızz bölümü nasıl buldunuzzz?

Ebru'nun anneannesi neden bu kadar kötü oldu sizce veya evden gelen sesler kime aitti? Herhangi bir tahminiz var bu konuda çok merak ediyorumm yazarsanız çok çok mutlu olurumm şimdiden teşekkürlerr.💗💗

Yeni bir bölümde görüşmek dileğiylee sizleri seviyorummm hoşça kalınn
😘🐰

-BU SEN DEĞİLSİN-《İmkansız Aşklar》Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin