Ostatni Horkruks

Pomoc

Z oddali, ukryty pod postacią Notta, Severus obserwował sytuację. Jego serce biło szybciej, widząc Harry'ego w tak bezbronnym stanie, z łańcuchem na szyi trzymanym przez Voldemorta. Musiał działać szybko, zanim będzie za późno.

Kierując swoją moc w stronę umysłu Harry'ego, Severus zastosował znów legilimencję. To było ich jedyne wyjście z tego piekła. Skoncentrował swój umysł i przesłał subtelny sygnał do umysłu chłopca, w nadziei, że go usłyszy.

W umyśle Harry'ego pojawiły się delikatne obrazy, fragmenty wspomnień i emocje. Snape musiał działać ostrożnie, unikając wykrycia przez Voldemorta.

Jego głos płynął do umysłu Harry'ego, cichy i niezauważalny dla nikogo innego.

"Harry, to ja, Severus. Musisz się obudzić. Voldemort cię manipuluje. Musisz wrócić do nas... Do mnie."

Severus modlił się, aby jego słowa dotarły do Harry'ego, odcinając go od iluzji, w której tkwił. To była ich jedyna szansa na ucieczkę z tego koszmaru.

...

Harry, mimo pogrążenia w stanie upojenia, poczuł, że coś się zmienia wokół niego. Nagle, jak przebudzony z głębokiego snu, zaczął odczuwać ciężar rzeczywistości. Obrazy przeszłości zaczęły mu przeszywać umysł - widział Severusa, swojego ukochanego, wciąż żywego, walczył z wężem, próbującym pozbawić go życia.

Te obrazy były jak błyskawice w ciemności, przywołujące do niego wspomnienia i uczucia, których nie był świadomy od dłuższego czasu. Widział Naginię, jak atakuje Severusa, i słyszał jego krzyki boleści. To była prawdziwa tragedia, która wstrząsnęła jego sercem.

Wzrok Harrego, wcześniej skupiony wyłącznie na Voldemortzie, teraz skierował się ku Severusowi, który wciąż pozostawał ukryty pod postacią Notta. Ta odrodzona świadomość sprawiła, że jego umysł był teraz o wiele bardziej czujny i świadomy.

Czuł łańcuch na szyi, ciężki i nieprzyjemny, symbolizujący niewolę, w jakiej był uwięziony. Ale teraz, kiedy myśl, że Severus wciąż żyje,  obudziła w nim determinację do walki.

"Severus..." szepnął Harry, jego głos był cichy, ale pełen emocji.

Harry, choć pełen nadziei, zrozumiał, że świat wokół niego wciąż pozostaje niepewny. Gdy jego wzrok przypadkowo natknął się na postać, która wydawała się być Severusem, okazała się Nott'em czarodziej poczuł, jakby wszystkie światła zostały zgaszone, a smutek znów ogarnął jego umysł.

W tym momencie Severus, nadal pod postacią Notta, obserwował chłopca. 

Jego umysł był pełen determinacji, aby dotrzeć do tego którego kocha, i uwolnić go spod wpływu Voldemorta.

Z głęboką skupieniem i mocą, Severus skierował swoje umiejętności legilimencji na Harry'ego, próbując przeniknąć przez mgłę, która otaczała jego umysł. W jego sercu płonęła miłość i determinacja, aby ocalić Harrego przed ciemnością, która go otaczała.

Harry poczuł delikatne drżenie w swoim umyśle, jakby ktoś stukał do jego bramy duszy. To był Severus, próbujący dotrzeć do niego, przynosząc nadzieję i światło w jego ciemności.

Chociaż Harry był zatopiony w smutku i poczuciu utraty, to siła miłości, jaką czuł wewnątrz siebie, była wystarczająco silna, aby przebić się przez mrok. Czuł, jakby ktoś delikatnie dotykał jego serca, przywołując wspomnienia o miłości, którą dzielił z Severusem.

W jego umyśle pojawiły się obrazy - chwile spędzone razem, czułe spojrzenia i obietnice miłości. To było jak błysk światła w jego ciemności, dając mu siłę, aby stawić czoła przeciwnościom.