" ဟယ္လို ေဖေဖ ရွာ..ရွာေတြ႕လို႔လား "
" ရွင္းျပရမွာရွည္တယ္ အိမ္ကိုအရင္ျပန္လာခဲ့ "
" ဒါမဲ့ လြန္း.. "
" လြန္းကိုစိတ္မပူနဲ႔ သူေဘးကင္းတယ္ အရင္ျပန္ခဲ့ အကုန္ရွင္းျပမယ္ "
" ... "
" ဘာတဲ့လဲ "
" လြန္း ေဘးကင္းတယ္တဲ့ အခုအိမ္ျပန္မွျဖစ္မယ္ "
" ေတာ္ေသးတာေပါ့ သြားမယ္ "
ႏွစ္ေယာက္သားကားျဖင့္ အခင္းျဖစ္သည့္ေနရာမွ ေမာင္းထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
အိမ္ျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ကားထဲတြင္ သက္ျပင္းခ်သံမွလြဲ၍ မည္သည့္အသံမွ်မထြက္။
မၾကာခင္အိမ္သို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။ထြဋ္
ေခါင္မွာကားေပၚမွေျပးဆင္းၿပီး အိမ္ထဲသို႔ေျပးဝင္သြားေသာရႈိင္းေနာက္သို႔ အေျပးလိုက္ရသည္။
" ထိုင္ၾက "
ေဖေဖကေျပာမွ ဧည့္ခန္းဆိုဖာတြင္ ႏွစ္ေယာက္သားဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
" လြန္း ေဖေဖ့ကိုဆက္သြယ္လာတယ္ "
" ဗ်ာ! တကယ္လား သူဘာမွမျဖစ္ဘူးေပါ့ ဒါျဖင့္ လြန္းခုဘယ္မွာလဲ "
" ျပင္သစ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္က လြန္းဘဲ "
" ေတာ္...ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဟူးးး "
ဆိုဖာေပၚတြင္ ေခါင္းမွီကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္တဲ့ရႈိင္းက စိတ္ေအးသြားသည့္ပုံျဖင့္။
" အဲ့ေတာ့ လြန္းက ဘယ္ခ်ိန္ျပန္ခဲ့မွာလဲ "
" မနက္ျဖန္မနက္ျပန္ခဲ့မွာတဲ့ "
" ဗ်ာ! ဒါမဲ့... ကြၽန္ေတာ္စိတ္မခ်ဘူး "
" ေဖေဖလည္းတားပါေသးတယ္ တားလို႔မရေတာ့ ျပန္လာခိုင္းလိုက္တယ္ "
ေဖေဖ့အား ေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္သည္။ နည္းနည္းေတာ့စိတ္ေအးေပမဲ့ စိတ္ပူတုန္းပါဘဲ။
" သား သြားနားလိုက္ေတာ့ေလ မေန႔ညကလည္းမအိပ္ရေသးဘူးမလား ပင္ပန္းေနေရာေပါ့ "
" ရပါတယ္ ေဖေဖ ကြၽန္ေတာ္အဆင္ေျပတယ္ "
Ring...
" ဟယ္လို "
" ဟယ္လို ကိုထြဋ္ေခါင္ နဒီဖုန္းေခၚေနတာၾကာလွၿပီ ခုမွဘဲကိုင္ေတာ့တယ္ ငယ္ေရာျပန္ေရာက္ၿပီလား "
YOU ARE READING
MY Bad Elder Brother...
Romance" အတိတ်ကအတိတ် ၊ ပစုပ္ပန်ကပစုပ္ပန် ၊ အနာဂိတ်ကအနာဂတ်.. ဘယ်အရာမှ ကျုပ်စိတ်မဝင်စားဘူး... ဒါမဲ့ ခုလက်ရှိမှာ ရှိနေတဲ့ခင်ဗျား ၊ ပစုပ္ပန်ကခင်ဗျား ၊ အနာဂတ်ကခင်ဗျား.. အရာအားလုံးကို မြတ်နိုးတယ် ခင်ဗျားနဲ့ပတ်သက်တာမှန်သမျှ ကျုပ်ချစ်တယ်... " " ... "
