အပိုင်း(၁၅)

2.5K 57 2
                                    

Unicode

သန့်ဇင်ခန်းထဲမှ ရှိုင်းနှင့်အတူဘေးတွင် ယောက်ျာလေးတစ်ယောက်ထွက်လာတာမြင်တော့monက

" ကျွန်မသူငယ်ချင်းကိုကူညီပေးလို့ကျေးဇူးပါ "

Monက ရှိုင်းလက်အား ထိုလူ့လက်ထဲမှဆွဲလေတော့ ထိုလူကမလွှတ်ပေ။

" ရှင်ဘာလုပ်တာလဲ သူ့ကိုလွှတ်လိုက် "

" မလွှတ်နိုင်ဘူး "

" ဘာ! ရှင်နဲ့ဘာဆိုင်လို့မလွှတ်နိုင်ရတာလဲ "

" သူငယ်ချင်းမို့လေ ကျွန်တော်နဲ့ရှိုင်းက သူငယ်ချင်းတွေဘဲ "

" ရှင်လျှောက်ပြော‌မနေနဲ့ ရှိုင်းမှာသူငယ်ချင်းဆိုလို့ကျွန်မဘဲရှိတယ် "

" အဟားးး မင်းကိုယ်မင်းအထင်ကြီးနေတာဘဲ ဒါမဲ့ဘလိုလုပ်မလဲ မင်းသူငယ်ချင်းက ငါနဲ့ပြန်မှာတဲ့ "

" ဘာ! ခန့်... ရှင်... "

" အင်းးး ခင်ဗျားပြန်နှင့်လိုက်ပါ ကျုပ်သူနဲ့သွားစရာရှိတယ် "

" ရှင်က ကျွန်မကိုထားခဲ့ချင်တာလား "

" အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး ပြန်လိုက်တော့ ကျုပ်ကို
ခွင့်ပြုဦး "

" ခန့်! "

သူမနောက်မှလှမ်းခေါ်နေသော်လည်း ရှိုင်းကအဖတ်ပင်မလုပ်။ထိုလူနဲ့ပါသွားလေပြီ။

" တောက်! "

တစ်ယောက်ထဲ ဒေါသတွေလောင်မြိုက်ပြီးကျန်နေခဲ့သောသူမ။ အားလုံးကသူမကိုကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ တီးတိုးပြောနေကြတာမို့ သူမဘားထဲမှချက်ချင်းထွက်ခွာလာခဲ့သည်။

အပြင်ရောက်တော့ ကားပင်မရှိတော့ဘူး။ သူမtaxiငှားပြီးပြန်ရတော့မည်။

" ရှိုင်းခန့်သော် ရှင်ထွက်ပြေးစမ်းပါ ရှင်ပေးနိုင်သလောက်သာပြေး ရှင်မောတဲ့အခါကျ ကျွန်မရှင့်ကိုဖမ်းမယ် "

နှုတ်ခမ်းထက် အပြုံးတစ်ခုဖန်ဆင်းလိုက်သည်။ မျက်ဝန်းထဲတွင် နာကျဉ်းမှုတွေ မုန်းတီးမှုတွေပြည့်နှက်နေခဲ့ပါသည်။

( သည်းခံတယ်ဆိုတာ အတိုင်အတာထိဘဲရှိတယ် ခုတော့ဆက်ပြီးသည်းခံနေမှာ မဟုတ်တော့ဘူး )

MY Bad Elder Brother...Where stories live. Discover now