" လြန္း လြန္းငယ္ မင္းဘယ္မွာလဲ "
" သားဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" ေမေမ လြန္းကိုေတြ႕မိေသးလား "
" အင္း ေစာနက သားအတြက္ဆိုၿပီး ေခါက္ဆြဲလာျပဳတ္ၿပီး အေပၚယူသြားတာဘဲ သားကမစားရေသးဘူးလား "
" အခုမွေရခ်ိဳးၿပီးလို႔ပါ လြန္းကိုမေတြ႕လို႔ ေအာက္မွာမ်ားရွိမလားလာၾကည့္တာ "
" ေအာက္မွာေတာ့မရွိေလာက္ဘူးေနာ္ ေမေမဆိုဖာမွာဘဲတစ္ခ်ိန္လုံးထိုင္ေနတာ အေပၚျပန္တက္ၿပီး ျပန္ေတာ့ဆင္းမလာပါဘူး အေပၚမွာဘဲရွိမွာပါ ဘုရားခန္းထဲေရာ "
" ၾကည့္ခဲ့ၿပီးၿပီ မရွိဘူး "
" ဟင္! မျဖစ္ႏိုင္တာ ရွိမွာပါ လာေမေမနဲ႔အတူျပန္သြားရွာရေအာင္ "
ေမေမႏွင့္အတူ အေပၚထပ္သို႔ျပန္တက္ခဲ့လိုက္သည္။ အခန္းထဲဝင္ရန္ျပင္ေနတုန္းရွိေသး ေမေမ့စကားေၾကာင့္ ေခါလွမ္းတို႔အားေျပာင္းပစ္မိသည္။ ေမေမေျပာလိုက္တာက
" ေဟာ ဟိုမယ္ တံခါးကဟေနတယ္ အဲ့အခန္းထဲေနမွာပါ့ "
" ဟမ္! ဘာလုပ္တာပါလိမ့္ "
ေမေမ့ထက္ဦးေအာင္ အခန္းဆီေျခလွမ္းက်ဲႀကီးမ်ားျဖင့္ သြားလိုက္သည္။
" လြန္း မင္းဒီအခန္းထဲ ဘာဝင္လုပ္... "
စကားကိုပင္ဆုံးေအာင္မေျပာဘဲ အခန္းထဲေျပးဝင္သြားတဲ့သားျဖစ္သူေၾကာင့္ တစ္ခုခုျဖစ္ေနၿပီလားဟူေသာ အေတြ႕ျဖင့္ အခန္းထဲလ္ုက္ဝင္လိုက္သည္။
" ေမေမ လြန္း... သူတစ္ေနရာရာကို ထြက္သြားတယ္ထင္တယ္ "
ပြင့္ေနသာျပတင္းတံခါးႏွင့္ ေအာက္ကိုတြဲေလာင္းက်ေနေသာ ႀကိဳးရွည္တို႔ကိုၾကည့္ၿပီး ေမေမ့အား လွမ္းေျပာေလသည္။ ေသခ်ာပါသည္။ ရႈိင္း၏အခုအသံမွာ အနည္းငယ္သိမ္ဝင္ေနသည္။
" လြန္းရာ ဘယ္သြားတာလဲ အႏၲရာယ္မ်ားေနတာကို "
" သားကိုဘာမွေျပာမသြားဘူးလား လာသားတို႔အခန္းထဲသြားၾကည့္ရေအာင္ "
သားအမိႏွစ္ေယာက္သား ထိုအခန္းထဲမွထြက္ကာ တစ္ဖက္ရွိ ရႈိင္းတို႔ေနတဲ့အခန္းထဲျပန္ဝင္လာခဲ့ေတာ့ ကုတင္ေဘးကစားပြဲတြင္တင္ထားေသာ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပန္းကန္။ ထိုပန္းကန္ေဘးတြင္ စာ႐ြက္ေခါက္ေလးတစ္ခု။
လြန္းခ်န္ထားခဲ့တာျဖစ္မယ္ဆိုသည့္စိတ္ျဖင့္ စာ႐ြက္ကို ေကာက္ယူကာ ျဖန႔္လိုက္သည္။ စာထဲေရးထားသည္က
YOU ARE READING
MY Bad Elder Brother...
Storie d'amore" အတိတ်ကအတိတ် ၊ ပစုပ္ပန်ကပစုပ္ပန် ၊ အနာဂိတ်ကအနာဂတ်.. ဘယ်အရာမှ ကျုပ်စိတ်မဝင်စားဘူး... ဒါမဲ့ ခုလက်ရှိမှာ ရှိနေတဲ့ခင်ဗျား ၊ ပစုပ္ပန်ကခင်ဗျား ၊ အနာဂတ်ကခင်ဗျား.. အရာအားလုံးကို မြတ်နိုးတယ် ခင်ဗျားနဲ့ပတ်သက်တာမှန်သမျှ ကျုပ်ချစ်တယ်... " " ... "
