WattpadRomanceTR Romantik Komedi Okuma Listesinde 07.08.21
Nouveau'nun en arkadaki cam kenarı kırmızı masanın düzenli müşterisi olan Pera, platonik aşkı Doruk'u görebilmek için oturur ve o gidene dek yerinden bile kıpırdamazdı. Ta ki üç yıllık plato...
Bölümü @Jasminesyws ithaf ediyorum. Yeni bölümü yayınlamak için motive oldum sayesinde. Herkese iyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Arabada sessizlik içinde giderken yanaklarımın kıpkırmızı olduğuna emindim. Az önce ne olmuştu öyle? Çaktırmadan Han'ı kontrol etmek için sola dönmüştüm. Dudaklarında muzip bir sırıtışla yola bakıyordu. Keyiften dört köşeydi.
Yaşananlar rüya gibi geliyordu. Yılların sonunda takıntılı hislerimi bırakmış, yeni birine kalbimi açmıştım. Çok farklı bir histi. Bizim için ilerisi var mı bilmiyordum. Aynı hisleri aynı hayalleri paylaşıyor muyduk bilmiyordum. Bildiğim tek şey bu gece onun yanında olmak istediğimdi.
Sol eli direksiyonda ritim tutarken, sağ eli sırıtan dudaklarında geziniyordu. O kadar şapşaldı ki!
"Adam gibi sürsene birader!" diye bağırdı bir anda yanımızdaki araçtan biri.
Adamın bağırmasıyla iki şeritin ortasından gittiğimizi fark etmiştim. Han'ın keyfi biraz bile kaçmamıştı. Hiç bozuntuya vermeden sağ şeride geçip yandaki dağ ayısına "Uyardığın için sağ ol abi!" demişti.
"Çattık ha!" demişti adam gaza basıp gitmeden önce. Han omuz silkmiş ve bana dönmüştü parlayan gözlerle.
"Nereden dönüyorduk senin eve?"
"Han? Evimin yolunu mu unuttun?"
Muzip gülüşü minik bir kahkahaya dönüştüğünde dünya yansa umursamaz bir haldeydi. Yanaklarım alev alev olmuştu. Ne yapacaktım ben bu adamla?
"O nasıl bir öpmekse Pera, adımı bile unuttum. Öpücüğünün etkisi tahmini ne zaman geçer?"
Cevap veremeden evin olduğu sokağı işaret etmiştim. Diyecek söz bulamıyordum. Onu cebime koyup saklayasım geliyordu. Evin önünde durduğumuzda apartmanın ışıkları kapalıydı. Yolu bilerek uzattığının farkındaydım. Saat gece yarısını geçmesi işten bile değildi.
"Beni eve atmanı istemek için çok mu erken?" demişti, dudaklarından silemediği o koca aptal sırıtışla.
Dayanamayıp yanağına hızlı bir öpücük bıraktığımda koltuğa doğru bayılmış gibi bedenini bırakmıştı. Eli kalbine gittiğinde gülmemek için zor tuttuğum kahkaham dışarı çıkmıştı.
"İlkinin etkisi geçmemişken ikinciyle nasıl başa çıkacağım Pera? Bunu yapmamalıydın."
"Sen iyice arsız oldun ama!"
Omzuna şakayla vurduğumda bileğimden yakalamış ve kendine çekmişti. Yüzlerimiz nefes kadar birbirine yakınken sağlıklı düşünemiyordum. Uzun zamandır ihtiyacım olan şeyin tam da bu olduğunu hissediyordum. Biraz huzur ve karnımda uçuşan minik kelebekler.
