••
"Neden Arya?"
Buz gibi olan vücudum sıcak nefesiyle buluşunca titrememe neden olmuştu.
Yaşlı gözlerimi söylediği sözlerle Kuzey'e çevirmiş ve hayranlıkla bakmaya başlamıştım bu sefer kusursuz yüzüne. Kahverengi saçlarıyla uyumlu koyu kahve gözler...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Bana onların hikayesini anlat. Güneş, Ay'ı nasıl bu kadar çok sevebildi?
Çünkü Ay, Güneş' in nefes alabilmesi için her gece ölmeyi göze aldı."
Playlist: Sia • Helium Zayn ft. Sia • Dusk Till Dawn
Bazen bazı yol ayrımları olurdu insanın hayatında. Sonunun nasıl olacağını göremediği ve kestiremediği yol ayrımları olurdu. Bu yol ayrımlarında seçilen yol insanın kaderini biçimlendirir ve değiştirirdi. Yanlış seçim çoğu zaman her şeyi tepetaklak eder ve her şeyi mahvederdi. İnsanın bu nedenle iyi düşünüp iyi karar vermesi gerekirken bazı zamanlar içindeki o 'acaba' sesi susmaz ve en umulmadık anlarda onu akrep gibi sokardı. Yanlış seçimin belki de hayatının fırsatı olabileceği düşüncesi aklını durmadan kurcalardı. Onu seçmeyerek hayatının fırsatını kaybetmekten ölesiye korkardı. Ve bazen insan yanlış seçimlerinin bedelini yeni yanlışlar yaparak öderdi. Çünkü elbet bir şekilde doğruyu bulacağına inanırdı.
Valizi zorlukla yatağımın üzerine koyup fermuarını açtığımda kamp gecesi yaşananlar tekrardan gözümün önünde canlanıvermişti. Sabah oldukça erken bir saatte yola çıkmış ve akşamında da burada olmuştuk. Orada kısa bir süre geçirmemize rağmen, kamp gecesinin üzerimde bıraktığı etkisi ise oldukça büyük olmuştu.
Kuzey'le yan yana kumların üzerindeyken denize karşı içimizi dökmemiz ve yaşadıklarımız yüzümde o an aptal bir gülümsemenin oluşmasına neden olmuştu.
Artık emindim. Bundan sonraki hayatımda Kuzey'le ayrılsak bile onun doldurduğu boşluğu başkasının doldurması için başka birine gülümsemek istemiyordum. Yazıp yazmamak konusunda kararsızlık yaşayacağım başka birini istemiyordum. Onun öpücüğünü dudaklarımda hissedebilmek için başka birini öpmek istemiyordum. Yokluğunda artık anlamıştım ki ilerde yeniden ayrı düşersek ona benzeyen birini değil de yine onu isteyecektim. Çünkü Kuzey bana bunları hissettiren ve tattıran ilk adamdı.
Tıpkı ilk zamanlarda olduğu gibi mutluydum. Onun yanında hiç olmadığım kadar mutlu ve huzurluydum. Ve bu mutluluğumun bozulmasından da ölesiye korkuyordum.
Kafamı sağa sola sallayıp düşüncelerimden kurtulmaya çalışırken valizin içindeki buruşmuş kıyafetlerimi çıkarmaya başlamıştım. Birkaç saat önce Deniz'le eve gelmiştik ve yarın okul vardı. O an yüzümün düşmesine engel olamamış ve yüz yüze geldiğim gerçekle adeta donup kalmıştım. Yarın okulda o olmayacaktı...
Dudağımı büküp derin bir nefes çektiğimde elimdeki kıyafetleri de tekrardan valizin içine koymuş ve yüzümü sıvazlamıştım. Anlaşılan yarın zor geçecekti.
O an kapımın tıklatılmasıyla başımı kaldırmış ve bakışlarımı kapı tarafına çevirmiştim.
