••
"Neden Arya?"
Buz gibi olan vücudum sıcak nefesiyle buluşunca titrememe neden olmuştu.
Yaşlı gözlerimi söylediği sözlerle Kuzey'e çevirmiş ve hayranlıkla bakmaya başlamıştım bu sefer kusursuz yüzüne. Kahverengi saçlarıyla uyumlu koyu kahve gözler...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Başlangıçta... Ortasında... Ve sonunda..."
Playlist: Kurt Hugo Schneider, Christina Grimmie, Sam Tsui • Just A Dream Leah Nobel • Beggining Middle End Ashe ft Finneas • Till Forever Falls Apart
6 yıl sonra...
"Peki ya annen ve Gamze Hanım?"
Önümde oturmakta olan ve 20'li yaşlarının henüz ortalarında olan genç yazarın sorusuyla o an gözlerimi evimizin camının önüne koymuş olduğum ve neredeyse de gözümden dahi sakınarak baktığım, Gamze Teyze'nin bana vermiş olduğu kaktüse çevirdiğimde burukça gülümsemeye de devam ettim.
"Annemin 25 Ağustos 2022 tarihine ertelenen davası beraati ile sonuçlanmıştı. Amcamın mahkemede gerçekleştirmiş olduğu meşru müdafaa savunması ile annem özgürlüğüne yeniden kavuşmuş ve sonrasında da akşamları çalışmakta olduğu o yerden istifa etmişti. Her şey sanki yeniden yoluna girmişti."
Annemin hapishaneden çıkıp da sonrasında yeniden evimize geri döndüğümüz o an gözlerimin önüne tekrardan geldiğinde gözümden akan yaşı da elimin tersiyle sildim.
"Tülin Hanım şu an nasıl? Evinizde tek başına mı yaşıyor?"
Genç yazarın sorusuyla kafamı olumlu anlamda aşağı yukarı biçimde salladım.
"Annemin beraati ile ben de amcamla otelde kaldığımız ancak belli bir süreden sonra da tutmuş olduğumuz evden çıkmış ve annemin yanına yerleşmiştim. Üniversiteye geçince de annemin evinde kalmaya devam etmiştim. Böylelikle onunla ayrı kaldığımız ayların acısını bu şekilde çıkarmıştık."
Genç yazar duyduklarıyla memnun olmuşcasına gülümsediğinde ben de yeniden ona bakarak gülümsedim.
"Hikayenin Tülin Hanım için mutlu bir şekilde bittiğine sevindim Arya. İlk mahkemesinde tutuklu olarak yargılanacağını söylediğinde oldukça üzülmüştüm."
Gözlerimi kırpıştırıp kafamı olumlu anlamda salladım ve sözleri için genç yazara teşekkür ettim.
"Peki ya Gamze Hanım?"
Masanın üzerinde durmakta olan sudan bir yudum aldığımda hikayenin geri kalanını anlatmak için de dudaklarımı yeniden yavaşça araladım.
"Ablasının yanına, kızını ve eşini kaybettiği yer olan Tranzon'a geri döndü ve kendi acısıyla yaşamaya çalıştı."
Gözlerimi penceremin hemen önünde yer alan ve adeta günden güne güzelleşen kaktüs çiçeğine çevirdiğimde yaşananlar da sanki tüm gerçekliğiyle gözümün önünde yeniden kendini yaşatıyordu.
"Gamze Teyze'nin de hikayesi başladığı yerde bitmişti."
Duygularımı saklamamamı, nasıl istiyorsam öyle davranmam gerektiğini ve de hep güçlü durmak zorunda olmadığımı bana vermiş olduğu kaktüsle anlatan Gamze Teyze'ye olan özlemim içimde günden güne sanki çığ misali büyümüştü.
