အပါယ်ရတနာဘုရားကိုဖူးမြှော်ပြီးနောက်မနီးမဝေးတွင်ရှိသောမနူဟာဘုရားသို့ခေါ်လာခဲ့သည်။ ဘုရားသို့ရောက်သည်နှင့်သမိုင်းကြောင်းပြောပြလိုသောကလေးများကအနားသို့အုပ်စုလိုက်ပြေးလာကြ၏။
"ကိုကြီးတို့ ကျွန်တော်ပြောပြမယ်ဗျ"
"အကိုသနပ်ခါးလေးလိမ်သွားပါဦး လှလှလေးလိမ်းပေးမယ်ရှင့်"
"သားလေးဒီမှာလက်ပန်းချီဆွဲသွားပါဦး ပုံလေးတွေရွေးလေ"
"ကိုကိုတို့သမီးဓာတ်ပုံရိုက်ပေးမယ်လေ"
ဆိုင်ကယ်ရပ်လိုက်သည်နှင့်အနားသို့ရောက်လာသောလူအုပ်ကြောင့်ထွဋ်မင်းမြတ်ကြောင်အကာကြည့်နေမိသည်။
"ညီတို့ညီမတို့အကိုတို့ဘုရားအရင်ဖူးမယ်နော်ပြီးမှပြန်လာမယ်နော်"
ကောင်လေးကထိုအုပ်စုကိုပြောရင်းမိမိလက်ကိုဆွဲကာဘုရားသို့ဦးတည်၍ထိုလူတွေကြားထဲမှဆွဲခေါ်သွားပေးသည်။ ဘုရားရင်ပြင်နားရောက်မှထိုသူတွေကဆက်လိုက်မလာတော့ဘဲကျန်ရစ်၏။
"သူတို့ကဈေးရောင်းတဲ့သူတွေလားကောင်လေး"
ဖိနပ်ထားသည့်စင်တွင်မိမိကတ္တီပါဖိနပ်လေးကိုတင်ရင်းထွဋ်မင်းမြတ်မေးလိုက်သည်။
"ဟုတ်တယ် အချို့ခရီးသွားတွေကဧည့်သည်လိုGuideမခေါ်ကြဘူးလေ အဲ့လိုသူတွေကဘုရားကိုလာတဲ့အခါအခုလိုရှင်းပြတဲ့ကလေးတွေကိုခေါ်တယ် ရှင်းပြပြီးရင်မုန့်ဖိုးပေးသွားတတ်ကြတယ်လေ ပြီးတော့သနပ်ခါးဘူးလေးတွေကိုင်ထားတဲ့ကလေးတွေကကျအလည်အပတ်လာတဲ့သူတွေကိုသနပ်ခါးလိမ်းပေးကြတာသူတို့လဲလိမ်းပေးပြီးရင်မုန့်ဖိုးရကြတယ်လေ"
ကောင်လေးပြောသည့်ပြောသည့်စကားထဲသနပ်ခါးဟူသည်ကိုထွဋ်မင်းမြတ်စိတ်ဝင်စားမိသည်။မိမိရှေ့ကမျက်နှာဝိုင်းကောင်လေးကသနပ်ခါးလေးနဲ့သာဆိုမည်သို့ဖြစ်နေမည်ကိုမြင်ချင်လာမိသည်။
"ကိုယ်တို့သနပ်ခါးလိမ်းကြမလား"
"ဗျာ"
"ကိုယ်နဲ့ကောင်လေးနဲ့သနပ်ခါးလိမ်းကြမလားလို့"
YOU ARE READING
မြတ်နိုးရပါသော မောင့်ရှဥ့်ညို
Romance"ဘယ်အချိန်ကတည်းကချစ်မိသလဲဆိုတာကိုယ်မရေရာဘူးဆွေး ကိုယ်သိတဲ့အချိန်မှာကိုယ့်ဘဝမှာဆွေးမရှိရင်မဖြစ်တော့တဲ့အကြောင်းပြချက်ကခိုင်မာနေခဲ့ပြီးပြီ" ထွဋ်မင်းမြတ် "လက်ပံပွင့်တွေမောင်နဲ့အတူကြည့်ရတဲ့နေ့မှာ ငါ့ခံစားချက်တွေအတို...
