Wooyoung'un hiçbir arkadaşının bilmediği zehirli bir ilişkisi vardır. En iyi arkadaşı Yeosang, zaten bir ilişkisi olduğunu bilmeden ona bir randevu ayarlayınca olanlar olur.
Peki Wooyoung randevusunda Choi San ile tanışıp ona aşık olduğunda ne olaca...
"Bu şeyi nasıl çalıştırıyorsunuz?" Wooyoung önündeki kasaya bakarken mırıldanmıştı. Sonunda San'ın evinin yakınındaki markette bir iş bulmuştu. Ve San da orada çalışıyordu.
San merakla çocuğun yanına yaklaştı."Sorun mu yaşıyorsun?"
"Yani... Temel bilgileri biliyorum ama bu diğer düğmeler ne için? Bu yazar kasa son işimdekinden çok farklı."
"Sana göstereyim." San onun arkasında durarak, Wooyoung'un elini tutmuş her bir düğmenin ne işe yaradığını gösteriyordu. San konuşurken, Wooyoung midesinde garip bir his oluştuğu için onun söylediklerine odaklanamıyordu... kelebekler mi?
"Bu kasayı açmak için, bu da-" San konuşmaya devam ediyordu ancak Wooyoung net bir şekilde duyamıyordu bile. "Dikkatini veriyor musun?"
"Ha?" Wooyoung ona döndüve döner dönmez San'a ne kadar yakın olduğunu görünce yüzünün ısındığını hissetmişti. "Evet, evet. Veriyorum." Ondan bir iki adım uzaklaşarak rahatlamaya çalıştı.
San'ın az önce açıkladığı hiçbir şeyi duymamıştı. Bir şekilde anlamayı umdu. "Oh, bak... günün ilk müşterisi." San bunu söylediğinde Wooyoung derin bir nefes alarak kasaya geçti ve müşterinin gelip ödemeyi yapmasını beklemeye başladı.
San, Wooyoung'un gergin olduğunu farkındaydı ve tüm bu süre boyunca onun yanında bekledi. Küçük çocuk bir süredir çalışmıyordu, bu yüzden elbette ilk gününde gergin olacaktı.
Bir süre çalıştıktan sonra, raflarda ramen paketi kalmadığı için depoya gitmişti. "Çok yüksekte.'' Kendi kendine düşüdündü. Parmak uçlarına kalksa bile ulaşamıyordu.Tam pes etmek üzereyken birinin onu kaldırdığını hissetti. Belindeki güçlü kollar ve sevimli kıkırtının sahibini elbette tanıyordu. "Şimdi ulaşabilir misin?" San'ı görmek için aşağı baktı.
"Benimle bir şey mi konuşmak istiyordun?" Yeosang, Seonghwa'ya kendisiyle konuşmak istediğini söyleyerek onu kafeye davet etmişti .
"Evet, önemli bir konu." Yeosang içkisine bakarken başını salladı. Dalgındı. Küçük çocuk onun her zaman ne sipariş ettiğini bildiği için içeceklerini çoktan sipariş etmişti.
"Vay canına, siparişimi her zaman doğru aldığına inanamıyorum. Oldukça etkileyici." Yeosang nasıl başlayacağını bilemiyordu. Seonghwa onun rahatsız göründüğünü fark etmişti. "Her şey yolunda mı?"
"Gerçekten bu konuyu açmak istemezdim. Bu şekilde değil..."
"...ama bunu fark etmemiş gibi davranamam. Bu sana haksızlık olur." Seonghwa bakışlarını kaçırarak kendini gülümsemeye zorladı. "Beni reddediyorsun, değil mi?"
"Özür dilerim."
"Sorun değil... Bunu bekliyordum. Jongho'yu henüz unutamadığını biliyorum. Kötü hissetmene gerek yok, gerçekten. Bana karşı dürüst olduğun için minnettarım."
"Umarım hâlâ arkadaş kalabiliriz.Seni bir arkadaş olarak kaybetmek istemiyorum."
"Elbette hâlâ arkadaşız. Neden olmayalım ki? Sana aşık olmadan çok önce de arkadaştık. Bana karşı bir şey hissetmiyorsun diye seni terk edecek değilim. Seni asla hissetmediğin bir şeyi hissetmeye zorlamam."
"Anlayışın için teşekkürler."
"Jongho konusunda dikkatli ol. Sana çoktan hayatına devam ettiğini söyledi. Senden tekrar bir araya gelmeni falan isterse, sana karşı olan hislerinden emin olmadıkça bunu yapma."
"Merak etme."
Yeosang dalgınca başını salladı. "İstese bile onu geri almazdım."
"Üzgünüm, buna bakmam gerek." Seonghwa birkaç kez çaldıktan sonra telefonunu açtı."Park Seonghwa! Neden işte değilsin?! Şimdiden on dakika geciktin!"
"Tamam, hemen geliyorum."
"Üzgünüm, gitmem gerek. Annemle market alışverişine gitmem gerektiğini unutmuşum." Yalan söylemişti. "Ben gidiyorum." Yeosang'ı her zaman ilk sıraya koyduğunu ve diğer tüm planlarından önce ona öncelik verdiğini bilmesini istemiyordu. Yeosang onu ne zaman buluşmak için çağırsa, tüm planlarını iptal eder ve koşarak ona gelirdi.
Fakat Seonghwa onun bunu bilmesini istemiyordu. Bilsede ne fark eder ki?
Yeosang kafede tek başına kalırken gözyaşlarını bir bir yanaklarından aşağı süzülüyordu. Seonghwa'ya nasıl hissettiğini söylerse omuzlarından bir yük kalkacağını düşünmüştü... Ama neden bu kadar kötü hissediyordu?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
