QUADRO

Chapter Uno

ANNABELLA'S POINT OF VIEW

After the first subject, we are waiting for the next. While waiting, I tapped Michaela's shoulder. Nagtataka siyang tumingin sa akin while her face seems like asking.

"Why is Narcy sleeping? Wake her up, baka mapagalitan ang batang 'yan. Or she can go home kung antok na antok siya." I said with a little bit irritation of my voice.

"Huwag na, Bella. Patulugin mo lang muna, wala pa naman teacher eh. Kawawa naman siya, ako na lang ang gigising sa kanya." She pouts after.

"As expected. You make sure na gisingin mo because I will really smack her head."

"Opo."

Biglang tumingin sa amin si Elizabeth. "Anong pinag-uusapan niyo diyan? Ang daya-daya niyo, ha. Hindi niyo ako pinapasali sa usapan niyo."

I lift up my left eyebrow, "I didn't know na chismosa ka na ngayon? Total, mas malapit ka naman kay Narcy, wake her up later kapag dumating na ang teacher or bago dumating."

"Bakit nagagalit ka? Nagtatanong lang naman ako, eh. Bawal? Sige, ako na bahala gumising sa kanya. Ehhh Bakit kasi natutulog ang taong ito."

I rolled my eyes, "Our next subject will be Filipino. Ilang minutes na lang, baka pumasok na 'yun dito. Sa susunod na matulog 'yan, lagot siya sa akin."

"Scary."

"Ewan ko sa inyo."

After how many minutes, finally, dumating na ang teacher namin. Wews, she seems strict today, huh? She looks superior in her look.

"Magandang umaga sa inyong lahat. Handa na ba kayong makinig sa araw na ito?"

Hindi ako nakinig. I looked outside the window, I saw some students playing in the field. Maybe, it's for their P.E time. Hope all, enjoying. Parang mga walang problema sa buhay.

"BINIBINING NARCY! Bakit ka natutulog sa klase?! Wala kang respeto sa guro. Sabihin mo lang kung wala kang gana sa araling ito, maaari kang lumabas sa klase ko!" Napalingon ako sa aming guro na nagagalit at tumingin kina Narcy. Nakita ko siyang bagong gising at nahuli yatang natutulog. Sakto namang tumingin din sila Elizabeth sa akin. I glared at them as I gave them the look na sana ginising nila si Narcy. Umiwas sila ng tingin sa akin at sinuway si Narcy. Ito namang babae, she knows that she isn't in her house nor bed. Ayan, napagalitan pa. Tsk, tsk. Stupid.

Tumayo si Narcy. "Pasensiya na po, Ma'am. Hindi na mauulit sa susunod."

"Aba, dapat lang! Sa susunod na maabutan kitang natutulog sa klase, papalabasin kita o di kaya ay bibigyan ng parusa. Naiintindihan mo ba ako, Binibining Narcy?"

"Opo. Pasensiya na po ulit." Marahang sabi ni Narcy. Pagka-upo niya, she looked at my direction at binigyan siya ng nagbabantang tingin. Bumuntong hininga siya at tumango. It means she knows what I meant by that look.

Ipinagpatuloy ang discussion ng guro namin.

Salita doon, salita dito. Tanong doon, tanong dito. Explain doon, explain dito.

WE heard the bell rang, simple, time na. I heard everyone saying "Yes!" "Salamat, time na" "Woahhh" Psh. Halatang mga tamad. Ganiyan ba sila ka bored?

"Psst, Annabella!" Nilingon ko si Michaela nang tinawag niya ako. Tinaasan ko siya ng kilay at hinintay ang sasabihin. Nakatayo na sila, recess na kasi at ito ako naka upo pa.

"What?" Bored kong tanong.

"Tara na. Punta na tayo sa cafeteria. Recess na kaya. Nagugutom na ako, este kami." Nag pout siya sa harapan ko and I almost throw up. Hindi niya bagay. She looks like a fucking duck.

"Ang pangit mo, Michaela. Stop pouting, will you? Para kang bibe. Tsss, childish." Nakita ko siyang umaktong nasaktan while holding her chest. Arte. "Let's go, then." Tumayo na ako at naunang lumabas sa kanila.

"Bella!"
"Anna!"
"Belle!"

Sabay nilang sigaw sa akin habang hinahabol ako. Mabilis kasi pagkakalakad ko, habang sila naman ay lakad-takbo para mapantayan o maabutan nila ako. That's what they get of being so makupad. Tch.

"Grabe ka naman Anna, hindi mo kami hinintay. Parang hindi tayo friends. Nakakatampo ka na." Biglang sabi ni Narcy sa akin. Wow, ha.

"Ang babagal niyo kasi. I'm hungry too at hinahabol ang oras. I don't want to be late and I know you three don't like it too. May kasalanan ka pa sa akin."

I smacked Narcy's head pero hindi naman malakas. "Why did you sleep during the Filipino class? Huh? Don't let your laziness be an excuse or an alibi. Hindi 'yan gagana sa akin."

"Aray naman, Anna. Sorry na kasi. Hindi ko lang mapigilan matulog. Antok na antok na ako eh. I will not do it again. But hindi ako mag promise."

"Belle, tama na 'yan. Let's go sa cafeteria. Sa susunod kasi, Narcy, huwag ka na matulog sa klase, okay? And it's may fault too kasi pinilit kita pumasok sa school." Elizabeth butt in.

"Sorry din, Bella. Nakalimutan kong gisingin siya." Nakayukong sabi ni Michaela while playing her fingers. Kahit kailan talaga, she acts like that.

I huffed and closed my eyes at minulat ko muli. "Tsk. Enough of this. Tara na nga! Baka mawalan pa ako ng gana dahil dito." I turned around. Nauna na akong maglakad, I know na kasunod sila sa akin.

Pagkadating namin sa Cafeteria, students flooding the whole area. Puno. Ito na nga sinasabi ko eh.

"Tara na. Humanap na muna tayo ng puwesto natin bago mag order ng food."

I roamed my eyes looking for vacant table. And I guess, I am lucky today. Nakahanap ako pero medyo malayo, medyo tago. Nilingon ko sila.

I pointed the vacant, "Over there. Puwede na yun. Let's go. Baka maunahan pa tayo." Dali-dali kaming nagpunta doon sa tinuro ko. Pagkadating naman, kanya-kanya kaming puwesto. We settled down. I noticed na may vacant chair pa but I shrugged it off. Wala naman yatang uupo diyan.

"Tinatamad ako pumila doon. Ang haba ng pila." Sino pa? No other than Narcy.

"Narcy naman. Parang ewan. Tara, sama ka sa amin ni Michaela. Tayo na mag-order para si Belle na lang magbantay dito. Walang tamad-tamad dito." Sungit na sabi ni Elizabeth.

"Dali na, Narcy. Gutom na ako." Reklamo ni Michaela.

"Hayyss, Oo na, tara na. Kainis naman." Padabog na sabi ni Narcy. "Anong sa'yo, Anna? Nakakahiya naman sa'yo kung hindi kita tanungin." Busangot na saad ni Narcy.

"Why does it sounds like you are being forced?" Sinamaan ko siya ng tingin. "Coke and Siopao."

"Geh. Tara na, Elizabeth, Michaela."

Umalis na sila kaya I am left alone. Tumingin-tingin lang muna ako. I let my eyes wander around. Nakita ko ang History and Filipino teacher namin, nagtatawanan. Nawa'y lahat masaya. Sarap burahin. Iniwas ko na ang aking tingin sa kanila not until may pigura ng lalaki ang papunta sa direction na ito, kung saan kami naka puwesto.

He stopped right in front of me. "May I sit here? I can't see any vacant table anymore. So, may I join you here?"

I blinked many times and nodded my head. "Sure. I am with my friends. You can sit anywhere you like." I observed him as he settled down. I don't know him. Ngayon ko lang siya nakita. And I don't have any plans of knowing him. I looked away.

--------

Happy reading!

Vote. Comment.