Chapter Dise Nuwebe

32 9 5
                                        

THIRD PERSON POINT OF VIEW

It's almost 9:00 in the evening yet Christina is still not going home, nasa park siya malapit sa kanilang school. Umiinom ito ng milk tea.

Nakaupo siya sa isang bench na medyo tagong parte at siya na lang ang tao doon. Hindi naman siya takot na mag-isa, wala namang multo.

Maya-maya ay may naramdaman siyang presensiya na nasa likuran niya kaya nilingon niya ito kung sino man ang taong 'yon.

Nang nilingon niya ito, nagulat siya at hindi niya inaasahan na matatagpuan siya sa park.

Paano niya nalaman na nandito ako? tanong niya sa kaniyang sarili. Magsasalita na sana siya ngunit sinampal siya ng malakas sa mukha, tumilapon ang kaniyang milk tea. Natumba siya at bumagsak sa damo.

Napahawak siya sa kaniyang mukha dahil ito'y masakit. Hindi siya makapaniwala na ginawa ito ng taong kaharap niya ngayon. Galit siyang tumingin dito, habang hawak pa rin ang mukha.

"Bakit mo ako sinampal?! Ano ba kasalanan ko, ha?!" Christina said.

Nilapitan siya ng taong sumampal sa kaniya, kaya umatras si Christina dahil parang natatakot siya na may gagawin itong masama sa kaniya.

"You're seriously asking me that? Are you pretending that you didn't do something stupid? Answer me!" galit na sabi nito kay Christina.

"Wala akong ginawa, wala! May sayad ka lang siguro sa utak kung kaya nasasabi mo 'yon sa akin!" Ganti ni Christina.

"You, hardheaded stup#d creature. How dare you lie to me?! You're not going to answer me?" Humalakhak muna ito, she grabbed Christina's hair and squatted infront of her. "Look at me, young lady. Eyes on me!" Nanggigigil na sabi nito kay Christina.

Christina whimpered, tumingin siya. She's trembling because of fear.

Christina knew the person but she can't utter the name. She's different sabi niya sa kaniyang isip.

She laughed so hard but not the laugh with joy or happiness, more like crazy laugh that will make you goosebumps.

"Poor you. Nagawa mo pa talaga sa akin na magsinungaling, huh? For that, you deserve a reward. Isn't it amazing?" She said and laugh again.

Umiling si Christina at takot na takot na tumingin sa kaniya. "No, please, don't."

"Huh? What did you say? Sorry, I can't clearly hear you, Christina." She smiled cheekily and took something from her pocket. "Tada! Look, this is my favorite toy. Isn't it sharp? This will make you scream in pain if I slash this in your thick face kasi makapal din naman ang mukha na halikan si Hanz, right?"

Nabigla si Christina sa sinawalat ng babae sa kaniya. Paano niya nalaman? Kami lang ni Hanz ang tao doon, ibig sabihin nandoon siya? Nahihintakutan siyang tumingin sa babae.

"Parang awa muna, pakawalan mo na ako. Patawad sa nagawa ko, patawad." Umiiyak niyang sinabi sa babae.

"Oh, no, my dear. You're in a big trouble. Hindi lang 'yan ang nagawa mo. Do you think that I didn't know what you did to Narcy, hmm? Do you think I didn't see you that night while stabbing her on her way home, huh?! How dare you lay your filthy hands on her?!" She angrily said to Christina, she mark Christina's right cheek an X using the knife, it made Christina groan and scream in pain.

"Stop, please. Oo, na ginawa ko 'yon. Forgive me, please." nagmamakaawang sabi ni Christina.

However, she does not pity the girl at all. It makes her alive when someone is begging for her mercy, when someone is suffering in her hands.

Nilagyan niya muli nga marka ang kaliwang parte ng mukha ni Christina. Idiniin niya ito at maraming dugo ang lumabas kaya nabuhay ang loob niya. Kaya mas diniinan pa niya ito habang si Christina ay pumapalahaw sa iyak at sakit na kaniyang nararanasan sa babaeng ito.

"More. I want more!" tumawa siya na parang nawawala na sa sarili, ang tawa niya ay parang nababaliw. She wasn't on her right mind, it's dangerous.

"Stop!!! Tama na, please. Patawarin mo na ako." pagmamakaawa muli ni Christina.

"You almost took her life the night you stabbed her. Don't you know that? She was in coma for weeks, maybe it's a miracle that now she's awake. I am doing this to make you pay, double."

Nagsawa na siguro siya kaya hindi na tinarget ang mukha ni Christina.

"I'll ask you. What's the least important part in your body?"

Fear consumed Christina's system and it's visible from her face. "No, please. Parang awa mo na. Stop doing this."

"Oh, right! Your hands. Why didn't I think of that kanina? Ayan tuloy, ang pangit na ng mukha mo. My art is really amazing!" tumawa siya ng tumawa. And without hesitation, she cut Christina's thumb, the left and right.

Christina screamed, umiyak siya, pati dugo sa mukha nahalo na. She's a mess.

"Shhh, quite, someone might hear us. You don't want it, right? Now, behave because I am not yet finished. Understand?" Sabi niya kay Christina at pinutol nito ang kaniyang hintuturo sa magkabilang kamay ni Christina.

Christina was crying, hurting, and suffering. Wala siyang kawala. Kahit anong pag-iinda ang gawin niya, hindi niya kaya ang sakit.

She continued with her business to Christina's hands, the fingers to be exact. Inubos niya ito, it's not a good sight for Christina and to others, but for her it's a sight to be appreciated because that's her art. Crazy, right?

"And, one more thing, isa kang mang-aagaw, Christina. Kawawa ang isa kapag ginawa mo 'yon pero now, she won't be hurt anymore because that man is stupid too, like you."

She grabbed Christina's hair again and smashed Christina's forehead on the bench repeatedly, with force. Sobra siyang nanggigigil kaya wala nanaman siya sa control. Ginagawa niya ito habang tumatawa na wala sa sarili.

Hindi na makalaban si Christina dahil sa panghihina niya. For her, tila ba panaginip lang itong lahat. Na hindi siya ngayon ginaganito. Sana hindi niya na lang ginawa ang bagay na maglalapit din sa kaniya ng kapahamakan. Maybe she is her Karma.

Namalayan na lang niya nakahiga sa damo at sinasakal siya ng babae. Paano siya lalaban kung hindi na kumpleto ang kamay niya? Paano siya lalaban kung nanghihina na siya?

She stabbed her in the chest, that pierced deeply. She coughs blood, her breathing isn't good anymore. The last thing she witnessed above the sky was the moon, and everything went black.


TO BE CONTINUED.

QUADROTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon