Chapter 1

78 4 0
                                    

Delaney woke up she was dreaming again.

The same dream for a year now.
Napabuntong hininga sya.
She feels empty and alone.
The dream is still vivid in her mind parang totoo.

And she's thankful dahil kahit sa panaginip ay nayayakap at nakakasama nya ang taong minahal at hanggang ngayon ay mahal pa rin nya.

When was the last time na nakita nya ito?

Kamusta na kaya sya?

Sa nagdaang isang taon hindi nya ito kailanman nakalimutan.
Umasa syang babalik ito sa kanya ngunit sa panaginip lng nangyayari.

Isang taon ngunit nasasaktan pa rin sya.
She still love him so much.
And it hurts that she can't do anything about it.

Bumangon sya at nagtungo sa cr, wash her face and look into the mirror.

What she saw in the mirror is not the same woman she used to be.
Pain and heartache made her the woman she is now.
Cold and distant.
Gone was the woman who has a sunny disposition.

Umalis sya sa bahay nila at nagsarili sa matinding tutol ng mama nya.

She hated everything back then.
Umalis sya dahil lahat ng bagay sa kanila ay nagpapaalala sa kanya sa masasakit na alaala.

She was hurt and broken and dumped.

Napakurap sya.

Bakit ba lagi na lng nya naaalala ang nakaraan?
Kailan ba sya makakalimot?

She went to the kitchen and made her breakfast.

The same routine ng isang taon.
Hindi nya alam kung pano sya nakasurvive ng nagiisa sa apartment nya.

She's a writer.
And the irony of it is that nagsusulat sya ng mga romance novels with a happy ending pero ang buhay nya ay wala.

Natigil ang pagmumuni nya when her phone rings.
It was her mother.

"Dela anak kelan ka uuwi sa atin?"

"Ma sabi ko kapag ready na ako"
sagot nya.

"Isang taon na anak kalimutan mo na sya, "harapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isa't isa". sabi ng mama nya.

Hearing it from her mother still hurts.
Alam nyang wala na syang aasahan sa taong minahal nya ng higit sa buhay nya.

"Anak umuwi ka na" nakikiusap na ang tinig nito.

"Mahal ka namin ng kuya mo"
"Wag mong ilayo ang sarili mo sa amin Dela"

She missed them and she wanted to cry.
Nakonsensya sya sa pang-iiwan sa mga ito.

"I'm sorry ma" she said brokenly
"Hayaan nyo na lng muna ako.

"Mahal ko din po kayo pero kailangan ko muna hanapin ang sarili ko"

This is what she hated.
Ayaw nyang maging emosyonal.

Love is not always a happy endingTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon