Love is not always a happy ending

Chapter 9

Note: Some scenes in the story really did happen..

Lunes.

Excited na pumasok si Delaney.

Namissed nya ng sobra si Stephen.

Dalawang araw nya itong hindi nakita.

Hindi ito mawala sa isip nya.

Mahal na yata nya si Stephen.
Ngayon lng sya nakaramdam ng ganun.

Lahat na ng signs ng in love nararamdaman nya.

Naiisip din kaya sya ni Stephen?
Napabuntong hininga sya.

Pagpasok nya sa klase ay wala pa ang professor nila.

Pati si Stephen ay wala din.
Baka malate na naman ito.

Napaangat ang tingin nya ng pumasok na ang professor nila.

Nagsimula na itong magturo ngunit wala pa rin si Stephen.

Hanggang matapos ang klase ay wala ito.
Parang balloon na deflate ang sayang nararamdaman nya kanina.

Nagtaka sya kung bakit hindi ito pumasok.

Iisang subject pa naman sila magkaklase hindi pa ito pumasok.

Gusto sana nyang tanungin ang mga barkada nito pero baka mahalata ng mga itong may pagsinta sya kay Stephen.

"Hoy" pukaw sa kanya ni Cherry ann.

Isa sa mga luka-lukang kaklase nya.

Sinipat nito ang mukha nya.

"Bakit ang lungkot mo ngayon Laney" curious na tanong nito.

"Gusto mong kantahan kita ng twinkle twinkle little star"?

Pinandilatan nya ito.
Alam nyang inaasar sya ng luka-luka.

Napahagikgik ito sa kanya.
Inirapan lng nya ito.

Buong maghapon na hindi nya nakita kahit anino ni Stephen.

Kinabukasan hindi rin nya ito nakita.

Hindi na nya maintindihan ang sarili nya kung bakit hinahanap nya ang presensya nito.

Dalawang araw itong hindi pumasok ngunit para sa kanya ay dalawang taon na.

Sa dalawang araw na iyon ito lang ang naiisip nya.

Kung anong nangyari at hindi ito pumapasok.

Namissed nya ang pang-aasar nito sa kanya.

Mahal na yata niya ito.
Parang gusto na nyang kunin ang number nito sa barkada nito ngunit pinigil nya ang sarili.

Thursday.

Nalaman ni Delaney na kaya pala hindi pumapasok si Stephen dahil nilalagnat ito.

Nagkasakit pala ang labidabs nya.

Kawawa naman ito.

Friday.

Naglalakad si Laney at naghahanap ng mga kaklase nya.

Bigla na lng may bumusinang sasakyan sa kanya.

Tiningnan nya ang driver.

Nakangiting singkit ang sumalubong sa paningin nya.

Bumilis ang tibok ng puso nya.
Bigla syang ninerbyos at pinagpawisan.

Oh Stephen!

Sulit ang apat na araw na paghihintay niya dito sa ngiting iyon.

Sinundan nya ng tingin ang sasakyan nito.

Nagpark lng pala ito sa parking area.

Lumabas ito ng sasakyan.

Lumabas din si Jeam at kuya Zelle.

Hindi nya nakita ang mga ito kanina.

Tinted kasi ang salamin ng sasakyan ni Stephen.

Nakangiti ang mga ito sa kanya.

Napakunot-noo siya.
Parang may tinatagong sikreto ang mga ito.

"Hi Laney" bati ni Jeam sa kanya.
Hindi niya ito pinansin.

Si Stephen lng ang gusto nyang batiin.

Pinagmasdan nya ito parang hindi galing sa sakit.

Umupo sya sa mga railings.
Tumabi ito sa kanya.

"Namiss mo ako ano?" Tanong nito. Nakangiti pa.

Nagblush yata pati kuko nya sa tanong nito.

Natetense pa sya sa bigla nitong pagtabi sa kanya.

"Uy nagblush si pare ko" kantyaw nito sa kanya.

Iningusan nya ito.

"Tse!"

Tumayo sya at nagwalk out.

---------------------------------------------------

Naghihintay ng klase si Laney.

Habang iniisip nya si Stephen.

Napahiya sya kanina kay Stephen.
Alam yata nitong may gusto sya dito.

Bigla na lng syang umalis kanina.
Ayaw na nyang magpakita dito.
Naiinis sya sa sarili nya.

Natigil sya sa pag-iisip ng sabihin ni Mona na wala silang klase.

"Tambay muna tayo sa railings Laney" yaya nito sa kanya.

Railings?

No way!

Baka andun pa sila Stephen.

Umiling sya.

Bigla sya nitong hinila.

Napasunod na lng sya dito.
Bahala na kung andun pa ang tatlong magaling mang-asar.

Pagdating nila doon ay wala na ang mga ito.

Nakahinga sya ng maluwag.

Ilang minuto na silang nakaupo sa railings ng biglang nagring ang cellphone nya.

Tiningnan nya kung sino ang caller.

New number.

"Hello sino to"? Bati nya sa kabilang linya.

"Hi Laney"

Parang si Stephen.

Kumabog na naman ang pasaway niyang puso.

"Sino nga to"? Ulit nya.

Narinig nyang tumawa ito.

"Halikan pa kita kung hindi mo ako kilala" amused nitong sabi.

Nanlaki ang mga mata nya sa sinabi nito.

Si Stephen nga!

At hahalikan daw sya?

Bigla nya itong pinatayan ng phone.

Ang puso niyay naging 160 beat per minute na yata sa sobrang bilis ng pagkabog.

Pwede na syang mamatay!