Love is not always a happy ending

Chapter 15

Para kay Dorbie..
Ilove you Dorbie..
Ang aking pusa..
Sorry for taking out on you..

I'm so depressed this past few days..
Now lng nakapag update..
Salamat sa mga nag-aabang.

Monday..

Delaney was so happy.

Sinagot na nya si Stephen sa mismong kaarawan nito.

Stephen always texted her.
Asking kung kumain na siya or kung anong ginagawa niya.

And she was so happy.
And for the first time alam na nya kung ano ang feeling ng umibig at ibigin.

Lagi siyang nakangiti na parang timang.

Lahat ng nabasa niyang nakasulat sa mga nobela at libro ay kulang ang definition sa nararamdaman niya.

At kung dumating man ang araw na maghihiwalay sila hindi niya ito makakalimutan.

Pagpasok ni Delaney sa klase nila lahat ng kaibigan niya ay nanunukso ng tingin.

But she didn't care.

Ngumiti lng siya.
Stephen texted her first thing in the morning.

Ginising siya nito sa text.
That made her day.

"Mukhang masaya ka Laney". salubong sa kanya ni Mona.

Inirapan niya ito.

Parang hindi naman nito alam na sinagot na niya si Stephen.
Kasama pa nga nya ito.

Sinalubong na din siya ng tanong ng mga kaklase niya.

Kilala siya ng mga ito bilang boyish.

First time ng mga itong makita siyang masaya at first time din na malaman ng mga ito na nagkaboyfriend siya.

She had crushes pero ni minsan hindi siya nagkaboyfriend.

"Uy andyan na si Stephen" narinig ni Delaney na tukso ng mga ito.

Napatingin siya sa pintuan.

Hindi niya alam ang gagawin bigla siyang kinabahan.

After niya itong sinagot, ngayon lng niya ito makikita ulit.

Para siyang nahihiyang magpakita rito.

Lumukso ang puso niya pagkakita kay Stephen.

Tumingin ito sa kanya at ngumiti.
Dumiretso na ito sa upuan nito.
Nanghinayang siya.

Ganun na lng ba iyon?

Akala pa naman niya tatabihan siya nito.

Tinabihan siya ni Cherry ann.
"Kayo na Laney"? nakangiting tanong nito.

Sumimangot siya.

"Ewan" inis niyang sagot.

"Naks nagtampuhan na kayo agad"?

"Kuya oh" tawag pa nito.
Siniko niya ito.

"Tumigil ka nga dyan" saway niya dito.

"Sakalin kita eh"

Naiinis siya kay Stephen.

Ngumiti lng ito sa kanya ni hindi man lng lumapit.

Hanggang matapos ang klase nila hindi pa rin naaalis ang inis niya dito

Binilisan niyang maglakad palabas.

Biglang may pumigil sa kanya.

It was Stephen.

"Hey namiss kita Laney"

"May namiss bang hindi pumapansin"? Asar niyang sagot.

"Sorry my Dear" lambing nito.
"Sabi mo kasi ayaw mo ng PDA at ayaw mong inaasar ka".

Hindi nakaimik si Laney.

Stephen smiled at her.

"Tara kain tayo Laney"

"Sama kami kuya" singit ng mga kaklase nila.

Napatingin silang dalawa sa mga ito.

"Para sa dalawang tao lng ang pera ko" biro nito.

Napahiya siya.

"Ayoko" sabi na lng niya.

Napatingin ito sa kanya.

"Alam mo kasi Laney ang panunukso nila sa atin ay part ng relasyon natin" sabi nito.

"Masasanay ka rin sa kanila, kaya sana lng maalis na yang hiya at insecurities mo" .

"Ayoko lng naman kasi natutukso kasi nahihiya ako" nakayukong sabi niya.

"Hindi talaga ako sanay".

"Naiintindihan kong ngayon ka lng nagkaboyfriend Laney"

"Sa umpisa lng yan pag nagtagal tayo wala na sayo kahit asarin ka pa nila" . inakbayan siya ni Stephen parang inaassure siya nito.

And she believed him.

Nagpapasalamat siya dahil nakilala niya ito.

Mawawala din ang pagiging mahiyain niya.

She took a deep breath at ngumiti kay Stephen.

How she love this man.
Somehow Delaney hope that Stephen was the one for her.

And she was even hoping na ito na ang una at huli.