Geçmişin Kaderi | 💌

15. Bölüm : Teklif

Babam ağzı kulaklarında bir şekilde yanımıza geldi. "Simay okulunu 2 ay boyunca dondurduk. Fakat bu 2 ay süre içinde derslerinden geri kalmanı istemiyorum, tamam mı?" dedi. Heyecanla kafamı aşağı yukarı salladım. Babam yanıma gelip tek koluyla bedenimi kavradı.

...

Saat yaklaşık 17:00 civarıydı. Koltukta uyuyakalmıştım. Telefonumu annem yada babam yanıma bırakmış olmalıydı. Elime aldım ve 6+ bildirimle karşı karşıya geldim.

Açelya 2 cevapsız çağrı

Açelya : Simayy neler olduu hemen araa nerdesinn

baran : Simay lütfen cevap verir misin?

baran : Simay nolur bir dinle

baran : Simay anneni aramak zorunda kalıcam.

baran : Simay o mesajları ben yazmadım gerçekten

baran : Simay neden okula gelmedin iyi misin

Gördüklerime inanamadım. Ben Baran'ı engellememiş miydim? Bana nasıl yazmıştı?

"Anneeee!" diye bağırdım. Annem merdivenlerden aşağıya doğru geldi. "Efendim kızım?" dedi. "Anne ben Baran'ı engellemişim bana yazmış?" diye sorduğumda annem dudaklarını ağzının içine yuvarladı. "Kızım Baran beni aradı. Numaramı nerden bulmuş bilmiyorum, aradı ve Simay'ın telefonundan engelimi açar mısın Beste abla dedi. Ben de kıramadım çocuğu açtım engeli. Sonra sana yazdı ama sen çoktan uyuyakalmışsın. Çok önemli bir konu varmış sanırım söylemedi." dedi annem.

"Evet yazmış, mesajları kendisinin yazmadığını iddia ediyor." dedim bıkkınlıkla. "O çocuk yalan söylemez Simay. Git bir ara dön çocuğa konuşun insan gibi." dedi annem. Öğüt veriyor değil daha çok kızıyor gibiydi.

Telefonu elime aldım ve Baran'ın arama bildirimin üstüne tıkladığımda arama ekranı karşımdaydı. Çok çalmadan açtı, annem Baran'ın açtığını görünce salondan çıktı.

"Simay! Simay iyisin değil mi?" endişeli geliyordu sesi.

Nefes bile almadım, benim iyi olup olmamamdan ona ne?

"Gözünü sevdiğimin sarışını, ister küfür et ister bağır. Ama yeter ki konuş nolur." dedi Baran. Sesi yumuşamıştı.

"Ne var?" diyebildim sesimi oldukça sert tutmaya çalışarak.

"Simay, bak sana yemin ederim kızım. Biz Dilra ile çıkmıyoruz. Kuzeniz, Allah çarpsın kuzeniz. Dilra ben tuvaletteyken telefonumu almış ve sana mesajı yazan o. Özür dilerim çok çok çok özür dilerim." dedi Baran ve hala oldukça yumuşak sesliydi.

Güldüm. "Buna inanacağımı mı sandın Baran ha? İlkokulda değiliz. Hatırlasana." dedim ama hemen sonrasında pişman oldum. "Yani Dilra öyle yazmış.." diye ekledim, sesimin anlaşılıp anlaşılmadığından emin değildim.

"İnanmamanı anlıyorum ama güvenmemeni anlamıyorum Simay." dedi Baran sesinde yapmacık(?) bir üzüntüyle.

"İnanmıyorum ve de güvenmiyorum Baran. Son olaylardan sonra kendime çeki düzen verdim ben artık. Benim en zor günlerimde sen Dilra'ya telefon almakla meşguldün. Sana eskisi kadar nasıl güvenebilirim?" dedim, sinirlenmiştim çünkü hiç bir şey olmamış gibi davranıyordu!

"Simay yapma, biliyorsun-" dediğinde araya girip sözünü kestim. "Ben hiç bir halt bilmiyorum Baran! Neyi bahane edecektin en zor günümde bile beni terslediğin için? 'Üzgünüm Simay ya, kuzenim yurtdışından döndüğü için ona 100.000 liralık son model telefon almak zorundaydım' mı diyeceksin? Yada 'Ben de zor günler yaşıyordum' falan mı!?" dedim sesimi yükselterek.