I Would Swallow You If I Could

𝙴𝚕𝚎𝚟𝚎𝚗

Ειμουν σιωπηλός. Δεν μιλούσα καθόλου. Είχαμε πρώτη ώρα την κυρια Γιάννα, μας έκανε μαθηματικά. Δεν πρόσεχα καν.

Η Νίκη είχε προσπαθήσει πολλές φορές να μου πιάσει την κουβέντα ομως με τον τρόπο μου την εκοβα. Φορούσα την κουκούλα του φούτερ μου, βουλιάζοντας όλο και πιο πολύ στην καρέκλα μου.

Εκείνος δεν είχε εμφανιστεί ακόμα. Η Μαρία ελειπε σήμερα, δεν είχε πιάσει την θέση μου, προκειμένου να του τριφτει. Η Κατερίνα μπροστά έμοιαζε πολύ μελαγχολική σήμερα...για την ακρίβεια κάθε φορά που έλειπε η Μαρία!

Κοίταξα την Νίκη , την στιγμή που η Κυρία Γιάννα έλυνε κάτι εξισώσεις στον πίνακα...
"Πάω να κάτσω πίσω..."
"Όντως ;"
"Ναι...εξάλλου η θέση μου είναι..."
"Καλά είσαι ;"
"Σταμάτα να με ρωτάς αν είμαι καλά κάθε φορά..."
"Αφού δεν είσαι..."

Δίχως να της πω τίποτα άλλο, σηκώθηκα απο δίπλα της, όπου κάθησα πίσω στο θρανίο μου. Επιτέλους!

Κοίταξα την Δώρα, η οποία αμέσως σηκώθηκε όπου κάθησε δίπλα στην Νίκη...
"Παιδιά τι θα γίνει τώρα ; Δεν μπορείτε να αποφασίσετε που θα κάθεστε ; Γιατί αλλάζετε συνέχεια θέσεις ;"
"Ε ;", φώναξε ο Μιχάλης τότε όπου όλοι γέλασαν ," γιατί αλλάζετε θέσεις κορίτσια ;"
"Τι μιλάς εσύ που απ'την αρχή της χρονιάς έχεις αλλάξει πενήντα θέσεις εδώ μέσα !", είπε ο Πέτρος
"Και εσένα τι σε νοιάζει ρε πουστη ;"
"Ησυχία!", βροντηξε το βιβλίο στο πίνακα η Κυρία Γιάννα, " Μιχάλη τι λεξιλόγιο είναι αυτό ;"

Αξαφνα ακούσαμε την πορτα να χτυπάει. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά.
"Περάστε...", είπε εκείνη τότε
Ο Ανδρέας μπήκε μέσα, όπου άρχισε να απολογείται για την καθυστέρηση του.
"Βγαλ'τε τον έξω!", είπε ο Μιχάλης τότε
"Άσε ρε πονηρέ εσύ !", γέλασε ο Ανδρέας τότε, " κυρία να περάσω ;"
"Είπαμε ναι περνά...!"

Εκείνος τότε με πλησίασε με μια ξαφνιασμένη έκφραση. Μου χαμογέλασε, κοιτάζοντας με έντονα
"Πώς και από 'δω;"
"Εδώ είναι η θέση μου...", του είπα κάνοντας πως προσέχω στο μάθημα
"Να ξέρεις...σε σκέφτομαι συνέχεια..."
Ξεροκαταπια...
"Τι ;"
"Ναι..."
"Ντρέπομαι...σταματά..."
"Γιατί ; Δεν σου άρεσε αυτό που έγινε εχθές ;"
"Όχι..."
Γέλασε, " Α γιατί εγώ αλλο καταλαβα..."
"Ησυχία εσείς εκεί πίσω!", μας φώναξε τότε η κυρία Γιάννα
"Σκάσε...", του είπα τότε τραβώντας με τον στιλό μου πάνω στο θρανίο μια γραμμή ανάμεσα μας
"Πόσο χρονών εισαι ;", άρχισε να γελάει μέσ'το αυτι μου...