KAYBOLAN HAYAT

3 YIL ÖNCE 🌿

Yazmakta zorlandığım bir bölüm oldu. Evet, bu bölümü kafamda hikayenin başındayken ayarlamıştım ama yine de midem bulandı.

Bu bölümü normalde ayrı olarak yazmaya niyetim yoktu ama istek üzerine yazdım.

İyi okumalar.

.
.

Genç kız sırtını kapıya yaslamış bir şekilde dizlerini kendine çekmişti. Hıçkırıkları duyulmasın diye bir eli ağzındaydı. Kapının ardından gelen seslerle ağlaması daha da artıyordu.

"BEN SENİ ÖLDÜRÜRÜM! ONA DOKUNAN ELLERİNİ KIRARIM LAN!"

"DÜZGÜN KONUŞ BENİM OĞLUMLA! SENİN İKİZİN OLACAK O SÜRTÜK İFTİRA ATIYOR!"

"NE İFTİRASI LAN! NE İFTİRASINDAN BAHSEDİYORSUN SEN? SENİN GÖZÜNÜN ÖNÜNDE OLMADI MI BUNLAR? NASIL BİR KADINSIN SEN? SENİN DE KIZIN VAR!"

Başına giren ağrı ile dizlerini indirdi genç kız. Sürünerek yatağına yaklaştı ve yataktan destek alarak ayağa kalkmaya çalıştı. Sude karısı yüzünden bugün hiç bir şey yiyip içmemişti. Bağışıklığı düşük olduğu için anında etki ediyordu. Evdeki seslerde bunun tuzu biberiydi.

"Amma abarttınız ha! Biz eğleniyorduk Doğa ile." Normal tonun bir tok üstünde gelen sesle kulaklarını kapattı genç kız.

"Hadi ama Doğa."

"Rahibe mi kesildin başıma Doğa?"

"Güzel Doğa, neden diretiyorsun hâlâ?"

"Yeter." Fısıldamasını kendi dahi duymadı. Yatakta bağdaş kurarak elleri ile kulağına daha çok bastırdı.

"Yeter!" Ağlamaklı çıktı sesi. Birden gözünün önüne Murat geldi. Üvey de olsa abisi değil miydi onun? Neden böyle yapıyordu ki?

"Dur lütfen!" Durdu Murat. Kahkaha attı. Genç kız onun kahkahasından nefret ediyordu, midesi bulanıyordu. Ağlaması daha da arttı, nefes almakta zorlanıyordu.

Murat ona yaklaştıkça yatakta geriye doğru gidiyordu. Elini uzattı ona. Genç kız büyük bir çığlık attı ve gözlerini açtı. Ne zaman kapatmıştı ki gözlerini?

Yoktu! Murat yoktu. Sağına baktı, soluna baktı. Odada tek başınaydı. Zihni onunla oynuyordu. Kahkaha atmaya başladı genç kız. Kapının ardındaki sesleri de duymuyordu artık.

Aniden gülmesini keserek kafasına vurmaya başladı. Kapının koluna kaydı gözü birisi kapıyı zorluyordu.

Hayır, birisi değil Murat o!

Hayır, zihni ona oynuyordu!

Dalga geçiyordu onunla. Durmalıydı artık.

Aslında hayır, hiçbiri değildi.

Camdan gelen tıkırtı sesleri ile irkilerek bakışlarını kapıdan çekti. Yanaklarını ellerinin tersi ile kurulayarak yavaş adımlarla cama yaklaştı, o yaklaştıkça tıkırtılar azalıyordu. Perdeyi hafif geri çekerek dışarıya baktı.

Boştu.

Ama duyduğuna emindi. Tıkırtı sesleri vardı. Her yerde.

Doğan babasının isteği üzerine Şeyma'nın yanına gitmişti. Midesi bulanıyordu o kızdan. Annesi ikizi ile kendisine hamileyken, Sude de ona hamileymiş.

Ama aynı babadanlardı. Ve anneleri ölür ölmez metresini eve getirmişti babası.

Eğer Şeyma ile gitmezse ikizini Murat'ın yanına göndermekle tehdit etmişti. Hayır, asla ikizini Murat denilen it ile baş başa bırakmazdı. Zaten Murat evde olmadığı için kabul etmemiş miydi?