KAYBOLAN HAYAT

19. BÖLÜM

Okuldan çıktığımızda üzerimde bir yorgunluk vardı. Sanırım bugün vitaminlerimi almayı unutmuştum. Okul ortamı zaten stresliyken birde sınava az kalması moralimi tamamen alt üst ediyordu. Kapıyı çaldığımda sağ tarafımdaki Yaman ve Laçin'e baktım, benim aksime onlar enerji doluydu. Kapıyı açan Leyla Hanım ile hafif gülümsedim. 

"Hoş geldiniz çocuklar. Bugün Mert, Burak ve Yaman dışında herkes geç gelecek ve evde sadece 5 kişiyiz." dedikten sonra kıkırdadı. "Bugün rahatız." 

Onun enerjisi bana da bulaştığında gülümsedim. Cidden Laçin'in annesi olduğunu belli ediyordu. Gerçi sadece onun da değil. Aslında bugün onunla vakit geçirmek istiyordum çünkü buraya geldiğimizden beri bize olan davranışlarından bizden çekindiğini anlayabiliyordum. 

"O zaman bugün yemek ve tatlıyı biz yapalım mı?" diye sorduğumda Leyla Hanım'ın gözleri parıldarken Laçin ne yapmaya çalıştığımı anlayıp göz kırptı. 

"Olur. Hem de çok güzel olur. Saat daha erken eğer aç değilseniz yarım saat falan dinlenin isterseniz." 

"Ben yarım saat uyumayı tercih ederim. Beni uyandırırsınız." dediğinde Laçin'i onayladım. Uyku problemi olmasına rağmen uykuya aşık olmasını sanırım bir türlü anlayamayacağım.

"Bende üstümü falan değiştireyim sonra gelirim." Leyla Hanım ikimizi de kocaman bir gülümseme ile onayladığında doğru bir karar verdiğime emin oldum. 

Üstümü değiştirdikten sonra anonim ile, yani "Buz Kralı" ile mesajlaşmaya başladım. Çantamda bir şey olduğunu bahsettiğinde masama bıraktığım çantamın yanına gittim. En ön gözden onun hediyesini çıkardığım sırada elime başka bir şey çarptı. Kaşlarımı çatarak elime çarpan zarfı çıkardım. Üstünde Doğa Kara'ya yazısını görünce bunun anonimden gelmediğine emin oldum. İlk önce anonim ile mesajlaştım ve ardından hemen zarfı açtım. 

"Doğa Kara, hiç sorguladın mı neden siz? 5 abiniz varken neden siz? Eğer kız çocuk takıntım olsaydı ikizini kaçırmazdım. 

Peki neden sen? Ah, akıllı bir kızsın herkese güvenmemelisin. Her an gözlerin açık olmalı. Bu iş artık daha eğlenceli olmaya başladı.  Artık elimdeki kartları görmenizin vakti gelmedi mi?

Sizi ailenizden koparan kişi"

Elimde açık bir tehdit mektubu bulunurken kimse benden mantıklı davranmamı beklemesin! Kafamı sağ sola yatırdıktan sonra mektubun fotoğrafını çektim ve tekrar zarfa koydum. Etrafımı incelerken banyo kapısı gözüme çarptı. Oraya kimse girmezdi herhalde...

Banyonun içerisine girdiğimde dolabı açarak havluların arasına zarfı yerleştirdim. Yüzüme su tuttuktan sonra saçlarımı klasik bir ev topuzu haline getirdim. Neyseki korkudan rengim gitmemişti de sahte gülümsemi yüzüme taktım. Zaten yeterince oyalandığım için hızla aşağı indim. 

"Evet! Ne yemek yapalım?" diye enerjik çıkarmaya çalıştığım sesimle mutfağa giriş yaptım. Leyla Hanım ile Laçin arasındaki Yaman'ı görünce gülümsedim. Mete'den zaman bulabildiğinde bizim yanımıza gelmişti. Utangaç bir şekilde elini ensesine attığında hafif gülümsedim. Bu çocuk cidden benim kardeşimdi!

"İki kişi yemek iki kişi tatlı yapsın." diyen Leyla Hanım ile Laçin ilk önce Leyla Hanım'a sonra bana bakarak izin istedi. Ona göz kırparak Yaman'ın yanına geçerek kolumu omzuna atmaya çalıştım, ama sadece çalıştım. 

"O zaman biz yemek yapalım siz de tatlı." sonrasında Yaman'a döndüm. "Ne yapalım?" Dudaklarını büzerek omuz silkti. "Dolaba bakalım aklımıza ne gelirse." kafamı sallayarak onu onayladığım sırada bizden biraz uzak bir köşede Laçin'ler tatlı yapmaya çoktan başlamışlardı.