KAYBOLAN HAYAT

25. BÖLÜM

"Ben bugün okula öğleden sonra geleceğim." Laçin kaşlarını çatarak bana baktığında aklına gelmiş olmalı ki kafasını salladı.

Dün akşam Leyla Hanım ile konuşarak durumumu kapalı bir şekilde anlatmıştım. Koruma eşliğinde istediğim yere gidebileceğimi söyledi.

Ve akşam misafirimiz var, mümkünse erken gelmeye çalış dedi.

Laçin, Yavuz ve Yaman'dan farklı bir arabaya bindiğimde şoför koltuğundaki adama baktım.

"Merhaba"

"Merhaba Küçük Hanım, istikamet neresi?"

"İstikamet... burası. Burayı biliyor musunuz, yoksa navigasyon açık kalsın mı?" Gösterdiğim telefona bakarak kafasını salladı.

Yaklaşık 1 saatlik yolun sonunda teşekkür edip beni beklemesine gerek olmadığını söylediğimde görevinin bu olduğunu söyledi.

Bu aslında bir tık rahatsız ediciydi. Ama güvenliğim içindi. Tıpkı peşimizden gelen arabalar gibi.

Asistan bana tam zamanında geldiğimi söylediğinde kapıyı çalarak içeri girdim.

"Kaçtığını düşünecektim Doğa Lavin." Mavi gözler beni göz hapsine aldığında omuzlarım çöktü.

"Her şeyi anlatacağım. O kadar çok şey oldu ki Efsun Hanım."  :)

"Otur bakalım, psikoloğa zaten bir şey olmasa gelmezsin değil mi?" Efsun Hanım defterini önüne çektiğinde beni dinlediğini belirtti.

Çantamı yanıma bırakarak son zamanlarda olan her şeyi anlatmaya başladım. Efsun Hanım ara sıra bana soru sorarak beni dinlediğinde rahatlamış hissettim ya da korsem genişlediği içindi.

"Uyku durumun nasıl?"

"Berbat. İlaç içmeden en fazla 2 saat uyuyorum. İlaç ile ise kabusla geçirdiğim 5 saatlik uykular oluyor."

"Peki ikizin ile aran nasıl?"

"Her zamanki gibi."

"Asıl sorumdan kaçıyorsun."

"Galiba artık ona o kadar takıntılı değilim."

Evet, takıntıya sahip birisiydim, OKB olarak geçse de benim durumum ağırdı. Sadece temizlik gibi şeylerle kalmayıp ikizime de takıntılı hale gelmiştim . Ben tedaviye başladığımda kişilik bozukluğu başlamıştı, bir süre boyunca o sesi susturmak için uğraşmıştım.

(Bilgileri internetten edindim hata varsa kusura bakmayın.)

Annemin ölümünden sonra Laçin'e takıntılı olduğumu fark etmemiştim. Onu kaybetme düşüncesinden ona takıntılı hale gelmiştim. Bunu ilk başta ikimizde fark etmedik. Laçin beni anlayışla karşılasa da ben bu durumdan rahatsızdım. Sonuç ise psikolojik hastalıklar.

"Peki bu karara nasıl vardın?"

"Eskiden yanında bir kişi görsem bile gözlerim doluyordu, ona zarar verecek sanıyordum. Şimdi ise onun Açelya ile sevgili olmasına yardım bile ettim. Aslında bu konuda bir şey sormak istiyordum."

"Sor bakalım."

"Takıntı yön değiştirebilen bir şey. Ya benim takıntım yön değişitiriyorsa?"

"Hayatına yeni kişiler girdi ve onlara değer vermeye başladın, ama onlara da takıntılı olmaktan korktuğun için soğuk davranmaya çalışıyorsun. Bir yanın ise sana aranızdaki bu sınırı kaldırmanızı istiyor. Doğru mu anladım?"

"Evet, tam olarak öyle."

"Pekala bir şey daha. İki hafta içerisinde kaç defa Laçin ile uyudun?" Fark ettiğim şey ile şaşkınlığımı sesime yansıtmaktan alıkoyamadım.