KAYBOLAN HAYAT

28. BÖLÜM

Bazen anlamadığım şeyler oluyordu. Mesela bir insan neden bu kadar çocuk ister. Hani tamam bir kaç tanesi tesadüftü ama bu da fazla yani.

Zehirlenmişiz bu arada.

Nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde kilerdeki içeceklerin içerisindeki ilaç sebebiyle zehirlenmiştik. Buradaki asıl kişi biz değildik aslında bu içkiyi içmesi gerekenlerdi.

İlk uyanan ben olmuştum. Ali ile olaylı tanışmamızdan sonra Mert ile göz göze gelmemeye çalışmıştım. Her şeyi olmasa da çoğu şeyi hatırlıyordum. Mesela abime kocam deyip onu ikide bir öpmem. Büyük rezillik!

Ve tabi sonrasında hastanede kontrole girene kadar çekilen bir video vardı. O video için Berk’in derisini yüzüp köpeklere yedirme fikri aklımdan geçiyordu. Odada Ali, Berk ve Mert vardı. Diğerleri daha uyanmamıştı ki bunun sebebi en az benim içmemmiş.

“Bundan birkaç saat önce sana bakmıyor diye ağlamaya başlamıştın ama şimdi sen ona bakmıyorsun.” Berk’e cevap verecekken utancımı atmamın yolunu aradım, battı balık yan gider misali gitmeye karar verdim.

“Demek ki o anlık seni birisine benzetmişim.” Beklemediğim bir şey olunca irkilerek yatakta geri gittim.

Berk ve Ali aynı anda kaşlarını çattılar, yerlerinde dikleştiklerinde üç ses de aynı anda konuştu. “Kim o birisi?”

Mert hafif gülümser gibi bakarken bende üçüncü sese döndüm. Sevgili ikizimin bana aynı şekilde baktığını görünce genlerden emin oldum.

“Sen hayırdır? Hiç uyandığını haber verme falan da yok.” Göz kırparak sorduğum soru ile gözlerini kaçırdı. “Neyse.” diyerek Ali’ye döndüm. Bir şey söylemek için ağzımı açtığımda söyleyeceğim şeyi unuttum.

Bazı b12 problemleri...

Aklıma bambaşka bir şey geldi.

Konuşmam için bana bakanları umursamayarak Mert’e döndüm. Tek ricam bakışlarımdan beni anlamasıydı. Kaşlarını kaldırıp indirdiğinde gözlerimi Ali’ye çevirdim. Bu Mert ne anladı da reddetti acaba beni?

Tekrar Mert’e döndüğümde dudaklarını oynatarak ‘sonra’ dedi. Hayır yani ne anladın sen? Neye sonra diyorsun sen? Neyi anladın da sonra diyorsun?

NE ANLADIN SEN?

Ali ceketinin iç cebinden bir telefon çıkarınca bakakaldım. Benim telefonum o! “Çok fazla çaldı aynı numara arayınca merak etmesin diye açıp haber verdim.” Kafamı onaylar anlamda salladığımda telefonu elime aldım. Hay maşallah 297 arama ne?

Hepsinin Aras’dan olduğunu görünce bu sefer de mesaj kutusuna girdim. Normalde sabah saat 4, en fazla 6 da flörtleş- yani mesajlaşmaya başladığımız için merak etmesi normaldi.

Aras:
Mesajlara daha önce hiç bu kadar uzun süre bakmamazlık yapmazdın. Korkmaya başladım.
Belki uyuya kalmışsındır diye aramıyorum. Zaten nadir uyuyorsun.  (09.50)

Sen okula gelmemezlik yapmazsın ki!(10.00)
Kesin bir şey oldu.

Diğerleri de gelmedi kimse telefonlarını açmıyor.

DELİRİYORUM!

Başına bir şey gelse kimseden haber alamayacağım.
Allah korusun.

Şimdi abin telefonu açtı.(10.06)

Zehirlenmişsiniz hepiniz.

Uyanınca en azından iyi olduğuna dair mesaj at.

Az önce yanına gelmek için çıkıyordum ama Rana kızdı. Ailesi orada olacak tek başına gidersen kızı zor durumda bırakırsın dedi. (10.22)