KAYBOLAN HAYAT

11. BÖLÜM

Bilincim yerine geldiğinde monitörden kalp atış sesimi duyuyordum. İlk önce biraz dinledim. Elimde bir ağırlık hissedince onun Laçin olduğunu anlamam uzun sürmedi. Gözlerimi ışığa alıştıra alıştıra açtığımda Laçin'in elimi tutarak boşluğa baktığını gördüm. Dikkatini çekmek için hafif elini sıktım. 

Bakışları anında bana döndüğünde ayağa kalktı. 

"Güzelim, ağrın var mı?" diye sorduğunda kafamı iki yana salladım. İlaçların etkisiyle diye düşünüyorum ağrım yoktu. Sadece uyuşukluk hissi var. 

Bana ilk önce uzunca baktı ve sonrasında da alnımı öptü. Serum olmayan elimi kaldırarak saçını okşadım. Gözünden bir damla akınca onu sildim ve kafasını göğsüme yasladım. Bizim birbirimizden başka kimsemiz yoktu ve benim gitme ihtimalim onu yıkmıştı. 

Biraz yana kayıp ona boşluk açtığımda tereddütle bana baksa da zorlamamla yanıma uzandı. Kafamı kaldırıp göğsüne koyduğumda kollarını bana sardı. 

"Herkes buradaydı. Alp hepsini kantine gönderdi ama ben gitmedim. Kapıda korumalar var." dediğinde kafamı salladım. Konuşmaya halim yoktu. 

"Aslında sana söylemem gereken bir şey var." dediğinde kafamı kaldırıp alttan ona baktım. 

"Bu evde güvende olacağımız söylenmişti ama olmadık." dediğinde demek istediğini anladım. 

"Yaram iyileşmeden kaçamayız." dediğimde kafasını salladı. Uykum olduğu için Laçin'in göğsüne iyice sırnaştım. Gülerek başımı öptüğünde bilincim daha fazla dayanamadı. 

İLAHİ BAKIŞ AÇISI

Herkes kantinde oturmuş, Lavin'den gelecek haberi bekliyordu. 

Sessizlik içinde daha fazla duramayan Alp bahçeye çıkıp sigarasını yaktı. Kafasını kaldırınca gördüğü kardeşi ile yanına gitti.

"Ne saklıyorsun?"

"Hiç bir şey."

"Yalan söylüyorsun."

"Ve ilk kez değil."

"Lavin..." dediğinde kardeşinin karşıya baktığı halde gülümsediğini fark etti.

"Tıpkı sana benziyor."

"Benzemiyor, tıpkı ben."

"Egonuzda aynı." Dediğinde kardeşi güldü.

"Ne hissediyorsun?" Diye sorduğunda dudakları kıvrıldı.

"Sana ne Alp." Dediğinde göz devirdi. Aralarında 1 yaş olduğu için bazen Alp bazen abi derdi Mert.

"Onlarla iletişimin bile olmadı ama onları en iyi sen tanıyorsun değil mi?"

Aslında bu soruya verilebilecek çok cevap vardı. Alp'in aklı ise Laçin'in içtiği ilaçlardaydı.

Yukarı çıkmaya karar veren Kara ailesi yatakta koyun koyuna yatan ikizleri beklemiyordu.

"Bu kız yeni ameliyattan çıkmadı mı, neden yan yana yatıyorlar?" Diye homurdandı Berk.

"Abi herhalde rahatsız olsa kaldırır." Dedi Yaman. İkisi de yan yana çok tatlıydılar. Koltuklara oturan aile, ikizleri izliyordu. O sırada sessizliği bölen Lavin'in mırıltıları oldu. Kaşlarını çatan Lavin kabus görüyordu. Leyla Hanım ayağa kalktığı sıra, Lavin'in mırıltıları ile uyanan Laçin ilk önce karşısındaki Kara ailesine baktı ve sonra acıyla kıvranan kardeşini fark etti. İlk önce geri çekildi ve sonra onun ne görebileceği aklına geldi. 

Laçin, ikizinin sol elini sımsıkı tutarak diğer eliyle de saçlarını geriye çekti. 

"Geçti ay param... Burada kimse yok ben varım... İkizin burada... Güvendesin." diye kulağına fısıldıyordu. Kara ailesi şaşkın bir şekilde ikizleri izliyordu. Neydi bu kızı acıyla kıvrandıran şey?