Doğa Lavinya Yılmaz
Doğan Laçin Yılmaz
İkizlerin tek başlarına oldukları bu yerde birden 5 abi ve 1 küçük kardeş ile yeni hayatlarına geçiş yaparlar.
Peki peşlerinde onları öldürmek için tutulan katiller?
Ailelerinden neden ayrıldılar?
İkizler için...
Hayat gerçekten sürprizlerle dolu. Bir anı diğerini tutmayan bir anne, fiziksel ve psikolojik şiddet uygulayan bir baba ile büyümemize rağmen biz kendi kendimizi yetiştirdik. Şimdi ise bizimle tanışmak isteyen insanlar var.
Kimsenin olmadığına emin olunca merdivenlere oturduk ve Laçin kafasını bana bakacak şekilde dizime yatırdı. Kollarını belime doladığında bende saçlarını okşamaya başladım. Belimi okşayan eli, biraz sakinleştirse de içimdeki yangını söndürmedi.
"Onlara çok benziyoruz, yüksek ihtimal onların çocuğuyuz." dedi Laçin.
"Eve gidince onları araştıracağım. Eğer bizi umursamazlarsa problem yok ki kadın ve adamın bakışları bu biraz zor diyor."
" Bize nasıl yaklaşırlarsa öyle yaklaşalım. Bu yaşta saçma ön yargı yapacak kadar ergen değiliz. İstenmediğimiz yerde duracak kadar da yüzsüz değiliz."
"Aynı evde kalmak istemiyorum. Onlarla konuşup sohbet edelim ama şu anlık başkasının evinde kalmak istemiyorum." Murat yüzünden bende travma oldu. Bir gün kurtulacağım. Ama o günü görebilir miyim? Bilmiyorum.
" İkimiz de kendimizi koruyabiliriz bu konuda şüphem yok ama kalp kırıklığını kaldırabilir miyiz? Bilmiyorum."
Beraber ayağa kalkıp bahçeye çıktık. Kafeterya bahçeyi görüyordu. Bir banka oturduğumuzda birden fazla göz tarafından izlendiğimizi hissettim. Laçin cebinden sigarasını çıkarıp yaktı ve bana verdi, sonrasındaysa kendine de bir tane yaktı. Kafamda sadece bizi alma ihtimalleri dönüyordu. Sigaralar bitene kadar konuşmadık sonrasında ise aynı anda sigaraları söndürüp kafeteryaya girdik. Bir köşede oturmuş beşliyi görünce oraya adımladık. Kız ve oğlanın mide bulandırıcı bakışlarını görmezden gelmeye çalışarak masaya geçtik. Oğlanın kolu sarılıydı, hak etti.
" Merhaba" dedim. Ne diyeceğimi bilemedim.
" Merhaba Doğa otursanıza." dedi adının Ateş olduğunu öğrendiğim adam. Gülümsemeye çalışarak ben küçük oğlanın yanına, Laçin ise Ege denilen çocuğun yanına oturdu. Ege onun yanına oturmama sinirlenmişti. Bence rahatsız olduğumu yeterince açık bir şekilde açıkladım.
" Doğa ve Doğan ben Leyla büyük ihtimal anneniz, bu babanız Ateş, en büyük abiniz Alp, Berk ve en küçük abiniz Yavuz. Yanınızdaki ise küçük kardeşiniz Yankı." Yankı kendi isminin geçmesinden rahatsız olduğunu belirten bir ifade ile etrafa baktı. Yavuz ve Berk aynı iken, özellikle Alp'in gözleri üstümüzdeydi, üstümdeydi.
" Memnun olduk Leyla Hanım ben Doğa, ikizim Doğan." dedim kibar bir sesle. Anlayışsız birisi değilim 17 yıldır büyüttüğü çocukları değişti ve bizi tanımak istiyor. Bu onun doğal hakkı.
