DEIANIRA (MAN DESTROYER) 🕯️/ UCHIHA SARADA FANFICTION

2.5

Yalnızlık benim her zaman güvenli bir limanım olmuştu.

Orada hiç kimse yoktu.

Mutlu olduğumu, üzüntümü, sıkıntılarımı ve diğer tüm duygularımı bilen hiç kimse yoktu.

Sadece ben ve beni yok eden boşluk vardı.

Bu bana yetiyor ve aklımı başımda tutuyordu.

Daha fazlasına gerek yoktu, insanların ilgisine ve düşüncesine gerek yoktu.

Ben iyiydim ama yalnızken daha da iyiydim.

"Sarada?"

Sıramın kenarında durmuş, bana tepeden seslenen sesle düşüncelerim ikiye bölündü ve irkildim.

Başımı kaldırdığımda Kawaki bana bakıyordu.

"Bir şey mi oldu?"

Başını olumsuzca salladı.

Ama kararsız bakışları onu ele veriyordu.

"Aslında sana bir şey söylemek istiyordum ama reddedilmekten korkuyorum."

Kaşlarımı havaya kaldırdım.

Ona karşı aldığım tavır düşünüldüğünde benden çekinmesi oldukça normaldi.

Ancak dışarıdan herkese karşı bu kadar duvarlarımın olması zaman zaman beni rahatsız etmiyor da değildi...

Çünkü bu benim yıllardır kendi içimde anne ve babamın yokluğunda geliştirdiğim bir kontrol mekanizmasıydı.

'Kimse bana dokunmuyor, ben de onlara dokunmuyorum...'

"Söyleyeceğin şeye göre değişir."

Sıkıntıyla nefesini üfledi.

Gri gözleri sakinliğini korusa da bedeni gerilmişti.

"Sana hem okul basketbol takımına girmeme ön ayak olduğun için, hem de derslerime yardımcı olduğun için kahve ısmarlamak istiyordum."

Sözlerine şaşırsam da belli etmedim.

Kawaki sadece incelik edip bana bir jest yapıyordu.

Tıpkı bir arkadaşın yapacağı gibi...

İçime bir sıkıntı oturdu.

Onunla arkadaş olup olmadığıma emin değildim, üstelik Boruto ona bu kadar şüpheyle yaklaşırken...

Fakat onu tanımıyordum, Boruto'da tanımıyordu.

Bir kitabı kapağına göre yargılamak gibiydi bu...

'Ona bir şans vermenin nesi yanlış olabilir..?'

Başımı hafifçe salladım.

"Olur."

Bana inanamıyormuş gibi baktığında yüzünde bu kadar abartılı bir ifade görmek içten içe gülmeme neden oldu.

Gözleri açılmış bir şekilde bakarken güçlükle konuştu.

"Vay canına...Bunu beklemiyordum."

Burnumdan güldüm.

"Okul çıkışı olur mu?"

Dudaklarını birbirine bastırıp başını salladı.

Uysal bir köpek gibi görünmesinin yanında bir yanım da onu sevimli bulmuştu.

Tıpkı Boruto gibi gözüküyordu.

Gülerek başımı iki yana salladım.

Kawaki de biraz rahatlar gibi olduğundan sınıfın dikkatini daha fazla çekmemek adına sıramdan uzaklaştı.