Odama gittiğimde yaşadığım gerilimli andan dolayı ellerim titriyordu.
Anneme yakalanmamak iyi hissettirse de uzun zamandır adrenalinle dolmadığımdan bedenimin yatışması için kendime zaman verdim.
Tişörtümden mektubu çıkarıp beyaz zarfa yazılı özenli el yazısı, annemin karmakarışık doktor yazısından oldukça farklıydı.
Daha önceden görmediğim bir yazıydı.
Mektuba öylece bakarken aklıma gelen ilk şey bunu o adamın yani babamın yazmış olabileceği olmuştu.
Gözlerim yatak örtüsüne kaydı.
Fakat evde babamın bir elin parmaklarını geçmeyen sayıda olan fotoğrafları dışında hiçbir şey yoktu.
Buna emindim.
Yine de şüphelerim yersiz değildi.
Tek cevabım da mektubu açmaktı.
Yumruklarımı birkaç kez açıp kapattıktan sonra odama doğru gelen ayak seslerinin olup olmadığını anlamak için sessizlikte etrafı dinledim.
Annemin aşağıda kendi halinde mırıldandığı ufak melodi dışında hiçbir şey yoktu.
Alt dudağımı dişleyip mektubu elime aldım.
Arkasını çevirdiğimde zaten açılmış olan yerlerinden dikkatlice tekrardan açtım ve içindeki beyaz katlı kağıdı dışarıya çıkardım.
Ne beklediğimi bilmiyordum.
Babam olacak o adamın yazdığı bir mektup da olabilirdi, başka birisinin de...
Yine de bu açmayacağım anlamına gelmiyordu.
Kat yerlerinden mektubu açtığımda derin bir nefes alarak okumaya başladım.
'Merhaba Sakura,
Biliyorum, sana belki de merhaba demeye bile hakkım yok, benden nefret ediyorsun.
Ne yaparsam yapayım seni inandıramayacağımı biliyorum fakat artık yolun sonuna geldim.
Bir zamanlar uğruna canımı vereceğim aşkım elimden alındı.
Artık bu hayatta tutunabileceğim hiçbir şeyim kalmadı.
En başından beri iki ailenin de yüz karası olarak nitelendirilen biri için böyle bir son sadece bana yakışırdı.
Eğer sana Sasuke üzerinden acı çektirdiysem özür dilerim, o benim için sadece değerli bir arkadaştı.
Onunla olan hiçbir şeyi ben istemedim.
Yine de benden bu konuda nefret edersen sonuna kadar haklısın...
Her şey için özür dilerim.
Bir daha asla karşına çıkmayacağım...
Kendine dikkat et ve benim yaşayamadığım hayatını yaşa...
Uzumaki Karin.'
Gözlerim her bir kelimede ve sözcükte dikkatle gezinirken okuduklarımı sindirmeye çalıştım.
Ancak zihnim bir balığın zihni gibiydi.
Her beş saniyede bir unutuyordum.
'Hayır, aklımın yürüttüğü ihtimallerden korkuyordum...'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DEIANIRA (MAN DESTROYER) 🕯️/ UCHIHA SARADA FANFICTION
FanficHayatın beni renkleriyle boyayacağı yaşta ben senin siyahlığında kavruldum, acı çektim ve olgunlaştım. Ama şimdi her şey bitmişken, ben büyümüşken ve senin yokluğunu kabullenmişken neden dönmeyi seçtin baba..? İçimde sana karşı besleyebileceğim bir...
