GERÇEK AİLEM

15.BÖLÜM

Beste'den
Benim yakın hissettiğim insanlar yok, şarkılar var. Bazı melodiler vardı, tekrar tekrar dinlediğim. Şuan Seray'ın omzunda ağlıyordum. "Ee artık ayrıl ablamdan ya!" Seray bende gülümseyerek ayrıldı. "Gel ablam" hemen bana sarıldı. Özlemişim sıpayı. Sonra annem, babam sarıldı. Soner'de sarılmak istedi, izin vermedim. Benim vücudumu yaralarla kirleten adama güvendi. O zaman yaralarla kirli vücuduma sarılamaz.

Salak o vücuduna değil kalbine sarılacak
Yalan yalan yalan!
"Ne zaman çıkarım burdan baba?"
"2 güne cıkarmıssın kızım."
Babama gülümsedim. Uykum vardı. Yanıma Sinan geldi. Sarılmak istiyordu. Kollarımı açtım. Hemen sarıldı.

••••••••••••••••• hastane cıkış günü
Babamlar eve geçmek istemişti ama ben Bir kafeye gidip konuşmak istediğini söyledim. Yanımda Seray'da olacak. Kafeye gelmiştik. Gözlerim dolmuştu. "Söze nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Bu şehire hiç alışamadım. Annem babam kardeşim Sinan abim hepinizi çok seviyorum. Ben kaçırıldım üvey abim tarafından sırtıma kaynar su döküldü, bana guvenilmedi ve hepsi için yani idrak etmek için vaktim bile olmadı. Özür dilerim ama ben bu şehirden Serayla birlikte gitmek istiyorum. Benle konuşmak isteyen herkesle arar konuşurum. Hatta arada gelirim."

 Onlara döndüm. "Size diyecek bir şey bilmiyorum ama az da olsanız beni mutlu ettiniz teşekkür ederim. Ama bundan sonra siz ve ben eskisi gibi olamayız. Ve siz yani güzel ailem her ne kadar uzaklaşsakta içimde eskimeyen en güzel hatıram olacaksınız."
"K-kızım nası olacak" babamı ilk defa kekelerken gormustum.
"Biletler hazır esyalarımı toplar giderim." Babam hemen sarıldı ardından annem kardeşim Sinan abim.
"Bana abi dedin ve ben bunun sevincini bile yasayamıyorum." Gülümsedim.

•••••••••••Ev
Serayla birlikte eşyalarımı topluyodum. Biletleri iptal edip yarın akşama almıstık. Sınıftakilerle ayrilmam vedalasmam lazımdı. Eşyalarımı toplayıp aşağıya inmistik. Sanki yarın gitmeyecekmişim gibi eğleniyorum. Saat geç olunca Serayla uyuduk.

-----------------

Kahvaltımı yaptıktan sonra sınıfımla vedalaşmıştım. Gelmişti veda vakti. Onlar hariç hepsine uzun uzun sarıldım. Tabi annem serayada sarıldı. Onlara yaklaşıp tek bir cümle söyledim. "Ben kalpsiz değilim sadece beni sevmenizi ve guvenmenizi istemistim. Artık siz denizseniz bende Ankarayım." Uçağa binmistik. Seray omzuma yaşlanmış uyuyordu. Bende şarkı dinliyordum. Uçak inişe inmişti. İstanbul'a gelmiştik. Taksiyi beklemeye başladık. Taksi gelince valizleri koyup bindik. Evin adresini verip kafamı seraya yasladım. Eve valizlerimizi biraktiktan sonra Aziz abimin yanına geldik. Sehitler mezarlığı. Gözyaşlarımızı tutamadık. Orda ne kadar vakit geçirdik bilmiyorum. En son gözlerimiz sis eve gittik. "Aaa bu kadar dert yeter hadi maske yapalım." Bunu derken de ağlıyordum.

 
"Bana diyene bak. Salak kız."
"AY SERAY BEN SANA NE ANLATICAM!"
"Bağırma kız kulağımın dibinde. Nolduu? Yoksa enişte mi geldi?"
Aklıma Ediz gelince istemsizce sırıttım.
"Hani Ediz var ya"

"Nolmus Ediz'e?"

"Kanka bana aşıkmıs. Ben vurulmadan önce açıldı bana."

"Müziğim eğer beni nikah şahidi yapmazsan küserim senle."

"Sen olmayacaksında kim olacak ayım."

Maske yaparken cekimserdi Seray.

"Seray ağzındaki baklayı cıkaracak mısın?"

"Beste ailen onlar senin. Nasıl ayrıldın?" Gözyaşlarım artık durmuyodu. "Ben isteyerek gitmedim ki ruhumuda orda bıraktım. Ben hepsini çok özlüyorum hatta Sonerle seni yapacaktım." Bunu dememle kafama yastık yemem bir oldu. "Serayım hem artık takmıyorum zaten o gitmez dediğim herkes beni sokak ortası ağlattı." aklından bile çıkmıyo bide takmıyorum diyo yalancı

"E inanim bari"

"Serayım bazen rüyaların gerçek olmasını bazende hayatının rüya olmasını isteersin." aklımda ilk geldiğimde söyledikleri geldi. Bazen insan denizde boğulmaz, kelimeler arasındada boğulabilir. Maskelerimizi yaptıktan sonra Serayla uyuduk yarın uzun bir gün bekliyordu beni. 

SELAMMLARRR EFENİMM TARİH VE SAAT ALİMM BÖLÜM BİRAZCIK KISA OLMUŞ OLABİLİR AMA TIKANDIM NE YAZCAMI BİLEMEDİM. SİZCE ABİLERİNİ VE SONERİ NE ZAMAN AFFETSİN? YOORUM VE YILDIZLARINIZI UNUTMAYINN 

21.14 17.03.2024