GERÇEK AİLEM

FİNAL (part 1)

4 yıl sonra
Tam 4 yıl geçmişti. Bugün üniversiteden mezun olmustum. Yanımda her zamanki gibi Ayaz vardı. O gün veda için onunda yanına gitmiştim ve bana dediği şey sen nereye ben oraya olmuştu. Her ne kadar itiraz etsemde gelmişti benle. Bu dört yılda Fransa'da hukuk fakültesi okudum. Ne annemler buraya gelmişti ne de ben gitmiştim. Bugün Mert liseden mezun olacaktı. Annemler her ne kadar gelemeselerde sürekli arıyolardı. Onların haberi yoktu ama her başarılarında bir kenarda onları alkışladım.
Sinan abim.
Çok vakit geçirememistik ama üniversitedir, ev bulmadır hepsinde çok yardımcı oldu. İlk Ayazla kalacagımı duyunca buraya gelecekti ama sonra Baran abim durdurmuştu. Yani ben öyle biliyordum sonuçta evde değildim.

Serkan abim...
Serkan abim ilk geldiğimde bana kötü davranmıştı aslında ilk geldiğimde değil nerdeyse ben kaçırılana kadar kötüydü. Ama sonra Serkan abim özür dilemişti ve affetmistim. Çünkü hayat kısaydı.
Git babanıda affet o zaman
Fadime nerden çıktın be.

Kaan abim...
Aslında önceden konusmusuz hiç hatırlamamıştım. Kaan abim beni en çok seven ama utanan abimdi.

Eren abim...
Eren ve Baran abimle aramda farklı bir bağ vardı. Şey gibi dünyanın bir ucuna gitsem bile yalnızlık cektirmiyolardi. Eren abim gostermesede çok duygusaldi. İstediği şirketi kurmuştu. Çok başarılıydı. Ve o gormesede ben ödül aldığı gece oradaydım. Sadece babamla yüzleşecek gücüm kalmamıştı ve yanlarına gidememistim.

Baran abim...
İlk abi dediğim, ilk defa onla lunaparka gittiğim daha doğrusu ilklerim hep onda olduğum abim. Baran abim bir kez beni görmeye gelmişti. Macım vardı. Aa ben söylemeyi unuttum. Bacak ameliyatı oldum. Bı sure dayanaklarla yürümek zorunda kaldım ama iyileştim. Şimdi Beşiktaş kadın futbol takımında oynuyordum. Diyeceksiniz sen yurt dışındasın nası maclara cıkıyorsun. Şuan sezon başlamadığı için hazırlık maçları var o yuzdun yurt dışında ama diğer maçlarda o günlük o şehre gidip geliyorum.

İkizim...
İkizim, canım, diğer yarım. İlk geldiğimde beni herkesten çok seven canım. Canım acıdığında her zaman yanımda biten diğer yarım. Her bir şey olduğunda hisseder arardı beni. İkizimde yarın üniversiteden mezun olacaktı.

Mertim...
Kardeşim. Her zaman kardeş istemisimdir ve Allah en güzeli verdi bana. Her gün hatta her saat arar gününü anlatır bana. Arkadaşlarını, sevgilisini, okulunu...
Ha söylemeye unuttum. Sinan abim evlendi ve bir çocuğu olacak. Serkan abim evlenecekti. Yengelerim çok tatlı insanlardı. Kaan abimde Nişan atacaktı galiba. Yigenim yani Sinan abimin çocuğu erkek olacaktı. Adı Oğuzhan olacaktı. Aklıma Oğuzhan Özyakup geldi. Ah prime Beşiktaşım be.
Annem...

Ben en çok sevgiye muhtaçtım. Annem o sevgisizligi sevgisiyle doldurdu. Her kararımda ağlasada yanımda durdu. Eskiden yılmaz erkeklerini güzel çıldırttırdık. Bu dört senede sürekli aramıştı.
Ayazım...

Bu dört yılın bana verdiği en güzel şeydi. Ayaz her seyimdi. Sevgilim, veya kısaca her seyimdi. Bu dört yıl yanımda çok durmuştu.
Babam...

Ben anneliği mahalledeki tonton teyzelerden bilirdim ama babalığı... Keşke hiç Suden olmasaydı. Karışmasaydık. Keşke. İkinci kadehimi iciyordum. Ayaz nobetteydi. Ayaz başarılı bı doktor olmuştu. Gözlerimi kapattığımda babamı gördüm ama hayaldi. Keskelerle doluydu bu kadehler. Biraz daha oturup kalktım yerimden. Yarın Türkiye'ye gidecektim.
Ailemin yanına.

Yarın ikizim ondan sonraki günde kardeşim mezun olacaktı. Kalkıp valizimi hazırlamaya başladım. Yaza girdiğimiz için genellikle yazlık kıyafetler koydum. Kendi valizim bitince Ayazınkini hazırlamaya başladım. Ayazın valizi bitince gözüm masasına kaydı. Babasıyla olan fotoğraf ve bana çıkma teklifi ettiği günün fotoğrafı vardı.