GERÇEK AİLEM

13.BÖLÜM

Serkan,Kaan,Eren,Baran, Soner bana vurmazdı, taciz etmezdi, gülüşüme laf atmazdı. Ama bana güvenmezlerdi. Bir yanım diyor ki affedeceksen şimdi affet onları, çünkü zaman affetmez. Yukarı çıktığımda girer girmez odamı kilitledim. Bavulumu çıkardım. İçine sadece kendim aldığım kıyafetleri koydum. Bide iki üç bir şey. Test kitaplarımı koydum. Elime küçükken yazdığım günlük geçti. 

12 ŞUBAT

sevgili günlük,

annemleri uyandırdım bana kahvaltı hazırlamadım diye yemek yememe cezası verdiler. Ama onlar benim iyiliğim için yapıyolar. Annem birazdan gelecek o yüzden günlüğü saklamam lazım. Yoksa annem bana kızar. Ama annem beni seviyor babamda öyl-

 sayfa kana bulanmıştı. Günlüğü kenara bırakıp bavulumu kapattım. Bavulumu alıp aşağıya indim. Annem babam yere çökmüş ağlıyor. Serkan, Baran, Kaan, Soner'de yere çökmüş ağlıyordu. Mert beni görür görmez sarıldı. "ABLA GİTME LÜTFEN!"
"Ablam sakin ol. Ben hem benle görüşmek isteyen herkesle konusucam."

"Hiç bir yere gitmiyorsun Beste!"
"Hahayt bende namık kemal!" Bavulumu alıp dışarı çıktım. Korumalar durduracakti lakin onlara öyle bı baktım ki geri çekildiler. Nereye gideceğimi çok iyi biliyordum.

 Esma teyzem... Eski hayatimdan kalan tek güzel insan. Komşumuzdu Esma teyzem. Beni hep şiddetten kurtarırdı. Taksi çağırıp evin adresini verdim. Hafif merkeze yakındı. Taksi durunca valizimi alıp ücreti ödedim. Esma teyzem balkonda oturmuş örgü örüyordu. Beni görünce hemen ayağa kalktı. Bende hemen gidip sarıldım.

" Esma teyzem nasılsın?"
"İyiyim kuzum ben seni iyi görmedim ama. Yeni cay demlemistim gel konuşalım." Beraber valizimi yerlestirdikten sonra çay içmeye mutfağa gittik. Esma teyzeme her şeyi anlattım. "Esma teyzem sen söyle ben ne yapayım?"

"Kızım yaptıkları iyi bir şey değil. Ama sana az da olsalar ışık oldular. Uzun yolda denizi görmüş gibi sevindin. Şimdide o denizi arkanda bırakan çocuk gibi aglıyorsun. Onlar senin abilerin kardeşin ikizin. Hadi gel bakalım yarana pansuman yapalım." Ayağa kalkıp Esma teyzemin odasına gittim. Oda pansuman malzemelerini alıp geldi.

 "Kızım yaran kötü hastaneye gidelim."
"Ben yarın giderim teyzem." Esma teyzem pansuman yaptıktan sonra odama çıktım. Herkesten binlerce arama vardı. İlk annemi aradım. "KIZIM İYİ MİSİN NERELERE GİTTİN BU SOĞUKTA?"

"Anne iyiyim ben. Yerimi söylemek istemiyorum. Ama güvendeyim." Telefonu babamda alınca biraz konuştuk. Şimdi Mert'i arayacaktım. "Mert iyi misin tatlım?"

"ABLA GERİ GEL LÜTFEN!" biraz daha sakinleşti."Seni özledim." Mertlede biraz konuştuktan sonra Sinan'ı aradım. Aslında abi diyebilirdim ama erkendi. "Beste iyi misin?"

"İyiyim teşekkür ederim." biraz daha konuştuktan sonra gözlerimi kapattım ama sırtım acıdı. Onları özlüyordum. 

Aptal sadece  anıları özlüyorsun

sus sus sus. gözlerimdeki yaşları durduramıyordum. en son hatırladığım ağlayarak uyumamdı.

YILMAZLAR

"EMİR KIZIMA ENGEL OL GİTMESİNN!"

"BABA ABLAMM!" Abiler ve ikiz üzgündü. Ne yapacaklarını bilmiyolardı. Anne feryat ediyor. En büyük abi ve baba anneyi düzeltmeye çalışıyolar. Abiler ve ikiz sadece duruyor. Kuzenler şoktan çıkamamış. Emirhan pişmandı. "A-Anne ben kötü hissediyorum Beste iyi değil gözlerim acıyo." Soner yarım kalmıştı. Yapbozunun son parçası kaybolmuştu. Soner nefes alamıyodu. Hemen hastaneye gitmeye başladılar. "B-Bana B-beste'yi g-getirin" zar zor konuşmuştu. Beste'ye hemen haber verdiler

Besteden

Hissediyordum Soner'e bir şey olmuştu. Annemlera arayıp hastaneye gelmemi söylemişlerdi. Hastaneye gelmiştim. "SONER" direkt annemi gördüm. "Anne iyi mi?"

o sıra doktor çıktı." Bu olan şey psikolojik onu cidden anlayabilen biri olursa belki ona sesini duyurabilir."

"Ben yaparım ikiziyim." dedim doktor birşeyler dedikten sonra odaya girdim. "Soner seni ilk sevdim ben bu ailede. Yarım kalmışlık hissimi senle tamamladım. İkizim oldun seni çok affetmek istesemde olmuyor." biraz daha bir şeyler söyledim." Görüşürüz ikizim. Bunu bir daha yüzüne söyleyemeyeceğim için şimdi söylüyorum." tam gidiyordum ki parmağımı sıktı. "İ-ikiz g-gitme." hemen doktor çağırdım. bu akşam burrda kalacaktı ben ve babam duracaktık. Gece olmuştu babam Soner'in yanındaydı bende dışarı çıkmıştım. Tam hastaneye gircektim ki biri beni çekti. Tam çığlık atacaktım ki Ediz'i gördüm."Ediz?"  Çok yakındık ve bu beni heyecanlandırıyordu. 

"Beste yıldızlar kadar güzelsin. Her gün kapattığın çiller kadar mükemmelsin. Beste ben seni seviyorum."

"Sevme beni Ediz. Ben iyi biri değilim."

"sen çok güzel bir kızsın davranışlarında öyle. Beste ben annemden başka bir kadını sevmeye korktum. Ama sonra seni gördüm. Tüm çiçekler canlandı. Sonra yanımdan binlerce kez geçtin. Kokun beni bayıltıyordu. O gün maçta bana sarıldın ve ben öldüm. Beni seveceksen sev çünkü duvarlar sevgiyi hissetmez. Yani benimle sevgili olur musun?"

"Ben bilmiyorum. Seni görünce heyecanlanıyorum ama galiba sev-"

cümlemi bitiremeden vuruldum. Bu  artık kaçıncı vurulmamdı bilmiyorum ama bu diğerlerinden farklıydı

YAA 1.1K OKUNMA OLMUSUUUUZZZ AMA OYLAR VE YORUMLAR AZ LÜTFEN HAYALET OKUYUCU OLMA YILDIZLARA BASMAYA UNUTMAAA