ÜVEY KARDEŞ

12

O sabah iki kez uyandım. İlk seferinde yanlışlıkla oldu diye düşünüp birkaç dakika sonra arkamı dönüp rahatsız bir şekilde uyumaya çalıştım. İkincisinde ise geçen gün yaşanan olaylar kendilerini hatırlatmakta ısrar edince sıçrayarak uyandım.

Aşağı inerek berbat bir kahvaltı hazırladım. Ekmekleri yaktım, kahveyi döktüm ve bir gün önce alınmış pastanın kalanını da mideye indirdim. Kendimi beslemek için gösterdiğim bu beceriksiz çabadan sonra bayan Patricia mutfağa girdi.

''Ah günaydın tatlım!''

''Günaydın!''

Sıkıntıyla gülümsedim.''Şey..size kahvaltı hazırlamak istemiştim ama pek beceremedim.''

''Ah sorun değil..Biz Justin'den dolayı alışığız.''diyerek güldü. ''Ama kızartma makinesinin fişini çektiğinden mutlaka emin ol.''

''Tabi ki, dikkat ederim.''

Bu sırada yanımıza gelen Tyler gömleğinin düğmelerini iliklemekle meşguldü.

''Günaydın güzel hanımlar!''

Bayan Patricia gülerek içeri geçti ve uykulu bir halde mızmızlanan Justin'i de peşinden sürüklemeyi unutmadı.

''Uğurlu çoraplarımı yıkamamanı söylemiştim!''

''Tatlım tamam artık!''

Gülerek onlara kulak verdim. Tyler da gülerek birkaç malzeme çıkartıp kahvaltı hazırlamaya başladı.

''Sana yardım etmemi ister misin?''

''Hayır, ben yaparım..ah, aslında benim için yapabileceğin bir şey var.''

Kahvemden bir yudum alarak ''Neymiş o?''diye sordum.

''Bana güzel bir günaydın öpücüğü verebilirsin !''

''T-tyler!''

''Ne var bebeğim?''

Tyler yumurtaları çırparken sırıtmaya devam etti. Gözlerimi kaçırarak kahvemi bitirdim. Birkaç dakika sonra dumanı üstünde tüten omletleri masaya koydu.

''Al bakalım.''

''Ah, harika görünüyorlar !''dedim iştahla ancak Tyler imalı sözlerine devam edince panikle elimi ağzına götürdüm.''Şşşşt duyacaklar!''

Elimi yavaşça çekti ve hızla içeri gitti. Sonra tekrar gelip yanıma oturdu.''Annemler çıktı, artık seni rahat rahat yiyebilirim!''

''T-tamam..şey ben hemen geliyorum!'' diyerek kalkmak istesem de Tyler ''Öpücüğümü vermeden nereye gidiyorsun?!''diyerek beni engelledi. Ellerimi sıkıca tutarak aramızdaki mesafeyi kapattı ve birdenbire dudaklarıma yapıştı. Kalbim heyecanla çarparken ona karşılık verdim ve çok geçmeden elleri belime yerleşti. Beni kendine doğru çekerek dudaklarını açlıkla dudaklarıma bastırdı. Arkamızdaki sesi duyunca birden ayrıldık.

''Tanrı aşkına!'' 

''Sana da günaydın Jason!''dedi Tyler.

''Bunu evde yapmak zorunda mısınız?!''

''Senden başka kimse yok.''

''Bu rahatsız olmadığım anlamına gelmiyor!''dedi sinirle.

Tyler omzunu silkerek ''O halde rahatsız olmaya devam edeceksin.''dedi.

Jason karşılık vermedi ve bize sert bir bakış attıktan sonra buzdolabına yöneldi. Fakat, bu sıradan sabahın huzuru Jason'ın buzdolabını açmasıyla bir anda yerini gergin bir atmosfere bıraktı.